Alle inzendingen over veraste kreten

tot stompjes uitgekleed werden ogen gebroken in het godvergeten licht baarmoederloze barakken vol doden van vroeger tot nu waar ontbloot, duizenden en duizenden werden beroofd in een verschuivende, reeds verlaten, bestemming waar zijn de kinderen? een stil aanschouwen staart naar hier of elders naar gruwelijk, onverlost…

Vulkaan verraste, veraste ons; luchtstilte verrees uit haar as.…

Zij omhelst het houden van schiet gaten in laatste loodjes breekt breuk met veraste taal toch zwijgt zij en blijft zwijgen omdat verleden geen licht meer doorlaat…

De ene kreet, is de andere niet, de een gilt hard, de ander heeft stil verdriet. Toch mag je de grootte nooit bagatelliseren, want van elke kreet, kun je een heleboel leren. Ziel en zaligheid wordt blootgelegd, dat wil niet zeggen, dat de een goed is, en de ander slecht.…

vraatzuchtig dit nat gespeend festijn En laaf mij zelf aan nippels en romige borstpartijen Gravend verbrand ik mijn vingers in verboden vallei Om naakt de disk te bestijgen en hongerig te vrijen Zo ik voldaan met bloed besmeurd servet opvouw Ligt jij onvoldaan met maagdelijk passie te hunkeren Klinkt de schreeuw van mijn egocentrische honger De kreet…

Zweefmeeuw Neem me mee Hoog met vleugels Jouw schreeuw is hoorbaar Voel je altaar witte dons Geef mij rustmomenten Levenslust Spons mijn stilte Kust mijn nieuwe horizon.…

Nog even en dan is alle leed geleden, is alles geluk. Geen centje pijn meer, geen duizelende schuifel, alles koek en ei. Geen oorlog, geen ramp, alleen heldere hemel, en jij natuurlijk. Een brede glimlach naar goeden en naar kwaden maakt alles weer goed.…

Hoe stil is toch de Hartenkreet Hier geplaatst Hoe ontastbaar is toch de Hartenkreet Hier door jou en mij geplaatst? Hoe gevoelig is de Hartenkreet Van jou- mij, hem en haar Hier geplaatst Hoe men zich openbaart, zichtbaar voor iedereen Hier geplaatst Dat zwengelt toch gewoon door je zieltje heen? Hier geplaatst!?…

Wanneer je op mijn naam gaat staan, weet dat ik langer dan een decennia spinsels, kreten, diggies en netjes neerzet. Zou 'k nog weten wat ik tien jaren terug heb geschreven? Zou ' k nog weten, of het liefde was, of haat wat me dreef?…

Aan Poezie, waag ik me niet, een kreet soms hard, vaak licht aangebrand, hoeft niet net- netjes te zijn, want: zolang mijn kreten zowel als mijn netten, begrijpelijk te lezen zijn blijven het momenten van mijn ziel en van mijn eigen "zijn".…

Iedere partij is begaan met de wereld en alle mensen. Zelfs met partijen die andere wegen willen en criminelen. Eigenlijk willen allen meer dan meer centen, ieder wil geluk. Lijden opheffen of zelfs dood sublimeren en eeuwig geluk. Het hier en hierna wil iedereen genieten en doen genieten. Zelfs misdadigers hebben mijn liefde…

Ik schreeuw mijn kreten al negenentachtig jaar: ik hou van ieder. Ik wens iedereen het allerhoogste geluk hier en hiernamaals. Geen lijden en dood, geen aftakeling, verdriet, maar echte liefde. Mijn kreet is simpel, laten we samen leven in pure vrede. Laten we samen het paradijs beleven van niet meer alleen.…

Enkelvoudig glas houtvezel witgelakt rond vierkant versteend emaille Plastic steel verast tabak tot gekraste zwarte leegte Voorover getuimelde zwavel ideeën ziener uitgehongerd over zwetend schaduw licht op beide ver onder stellingen…

Schrijven stille kreet Je verstaat het keer op keer Mijn koele bloedend woedend hart Schrijven stille kreet Letters vallend uit mijn gedachten Verleden heden of een toekomstrede Schrijven stille kreet Je roept steeds harder Ik mis je, meer en meer…

schor schreeuwde mijn keel de laatste kreet ver weg was ze al haar haren door de wind gespreid en op een fiets naar ver geleid zij wilde niet meer keren en zien hoe zij mij in het zeer liet teren…

Weerloos wacht de verworpene Gewraakt als zij dient te worden In opdracht van het betwiste woord Zullen zij haar meedogenloos vermoorden En als de eerste steen haar hoofd pijnigt Tiert het beest in de reine massa rond Werpen zij die smetteloze ongeremd Bezwerend wordt haar genade kreet overstemd Pas als de laatste steen het vormloze treft…

Zogauw de oefening kunst gaat baren kennen zij Engels, Heidegger, Hegel en Kant Daarom vervelen zij hun bezoek al jaren met de Kunst en Kultuur van Triviant…

Voor zover we dat weten Zijn deze mensen bezeten Van het uiten van loze kreten. Dus allemaal opgelet, Dat u niet wordt afgezet. Weet u eigenlijk wat kretologen Met hun kreten beogen?…

O leven zo bijzonder somber voorbeschikt dagelijks gedonder je hebt mij in gelikt nu mijd ik je patronen loop niet langer vast wou jij dat ik zou wonen heb ik jou verast ik verdrijf je leven als tijdelijk verblijf rijm wil ruimte geven geen binding met dit lijf jij kunt niet bevangen je dood is mij geen grens ik zal vrijheid langen…

Het slaken van kreten Toont een onderontwikkeld geweten. Menig kretoloog verliest tijdens zijn betoog de waarheid uit het oog. Enkel kreten slaken moet je laken.…

Homo decádiens, al ziek, verast toen helse kernmuziek de rekening kwam bezorgen…

Mijn ziel, al wezenlijk bevroren Werd ook verast, ik was verloren…

het is een man gespaard verdriet met rente over rente in 1x van de rekening gehaald & aan geliefden uitbetaald en zijn opgepotte woede verast en verstrooid op de bodem van een nieuw bestaan…

in het hart van dit regime pakt een tak m'n vlaamsegaai bij een fout in het spellen liegt het centrum bij vlagen verast waarom past er niets vergeef en streef om roem te verpesten geen vlag halfstok Hv waar blijf je?…

Een zondag dat je denkt: wat zal ik doen, lees kreten net als ik, en reageer! Net als ik?…

ik hou mij vast aan de reling steeds verder uiteen in onderdelen zwaargewond aan het hoofd woorden rijden zich klem in de korst van mijn keel ze hebben verleerd hoe een vrouw planmatig te bedaren het onvermogen is totaal verdwaasd kijk ik naar hemel en aarde mijn klamme voeten vatten vuur rook verast de kleur van mijn…

In de late herfstdag kiemt een licht als heldere vlam uit veraste dromen wiens wensen nooit zijn uitgekomen doch nu weer beelden voor het zicht Het schijnsel doet de zomer stromen in een broze glimlach op ’t gezicht waar de moederloosheid is gezwicht daar haar verwachting uit zal komen Het gaf haar warmte, voor heel even heeft ze stil in…

Ik leef mijn portie van de eeuwigheid, een kreet -- doet mij huiveren.…

zacht schudt zij haar hoofd de liefde uit haar krullen het is mooi geweest blijft haar hartje vullen aangedaan verrast voelt hij van binnen hun teer beminnen is gaandeweg verast het vuur gedoofd de as verstrooid na wat beloofd voelt zij hoe berooid achtergelaten is eeuwige trouw voelt treurig nou knagend gemis zijn spijt is…

grijze as ik ben de jeugd ontvloden maar lekker in mijn sas de wilde woeste jaren wijsheid wild vergaren vol met mededogen Gods ervaren geboden goed ethisch leven in praktijk gebracht mijn leven gegeven andermans pracht het is volbracht maar hebt u nou nog even om mij serene rust te geven ik hoop dat het past voordat ik ben verast…