Jokkebrok

zacht schudt zij haar hoofd
de liefde uit haar krullen
het is mooi geweest
blijft haar hartje vullen

aangedaan verrast
voelt hij van binnen
hun teer beminnen
is gaandeweg verast

het vuur gedoofd
de as verstrooid
na wat beloofd
voelt zij hoe berooid

achtergelaten is
eeuwige trouw
voelt treurig nou
knagend gemis

zijn spijt is groot
zijn knieën knikken
hij knielt slap neer
vereert haar zeer

haar keel vol brokken
streelt zij zijn lokken
vertrouwt hem weer
maar kent zijn jokken

Jokkebrok eeuwig trouw

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 9 stemmen 319