Alle inzendingen over verbaasd gevoel

beleefdheid verliest zijn waarden op de bus en op de tram weinig plaats nog voor bejaarden en dat verbaasd gevoel… maakt mij wat bang want vele jongeren staan op met tegenzin ze palmen liever alle vrije plaatsjes in lachen uit en zitten wat te grienen want… ook oudjes moeten hun plaats verdienen wat troebel kijkend door hun ogen beslissingen…

Ik sta stil op straat Verwonderd over een gedachteflard Maar ik ben niet verbaasd Niet verbaasd omdat mijn gedachte altijd over jou gaat Het feit dat ik denk over zo maar iets zou al een bijzondere ervaring zijn Een gevoel geven dat ik ertoe doe of dat iets beweegt Maar dat ik over jou denk betekent dat het ontzettend goed gaat…

Wetende en toch steeds weer verbaasd dat zelfs wie dagelijks de dood voorspelt nooit aan het eigen graf staat.…

ze kijken me aan verbaasd en geschokt maar ik weet dat zij later mijn woorden ten grave zullen dragen het geluid van passie en gevoel in rook laten opgaan en aan de stilte van mijn as geen boodschap hebben…

Ook wel eens het gevoel alleen nog te leven uit de bast zoals een uitgeholde wilg Met in de molm van zijn vergane binnenkant een al bijna bloeiende vlier. Zo te bestaan bij een sloot in de gedachte van een verbaasde wandelaar en voorbij razende treinen met reizigers die je geduldig in de rij zien staan.…

Dichte stormwolken tinten weiden en boszomen zwaar, donker, plechtig. Het rivierschip keert: fors - stervend klinkt een dwergstorm over pakhuizen. Er blaast geen wind, maar boomblaadjes schudden, klappen: vogels strijken neer. 's Morgens krabt mijn vrouw ijzel van de bushalte: tijden komen weer. Morgennevel ruist. Nadert langzaam…

Je wilt praten met iemand, maar er is er geen en je hoort nu iets wat toch praat, je bent het zelf en bent verbaasd dat je nu iemand hebt die je praten laat.…

Als je met een verbaasde blik de wereld in kijkt Zie je wat anderen ook zien, alleen jij vraagt je erbij af wat er gebeurt.…

Ik ben telkens weer verbaasd. Elke dag heeft zijn eigen zorgen. Zolang de levensbron nog niet is uitgeraasd. Ik hou mij niet verborgen. Ik vind in dit leven zijn eigen plaats. Elke zonnestraal verbaast mij ook weer morgen. Wordt langs mijn profiel zielshartig teruggekaatst. Mijn verbazing kan ik niet verbergen.…

Weemoed overvalt mij overmeesterd het gevoel betaalt morgen bij het gaan verstaat verbaasd, dat het gevoel een gevaarlijk leven leidt van buitenaf... een zekere volmaaktheid weemoed sluit achter mij blind de deur terwijl ik mis, wat was, wat er helemaal niet meer is weinig reden om een uitzondering te maken.…

Alles wat zo jong als het gevoel kan zijn alles wat zo nieuw en steeds verbaasd kan zijn wordt steeds kleiner in mijn woordgebaar waarmee ik in de leegte woon bevreemd de snaren van mijn luchtcello ook al droeviger van toon alles wat zo oud als het verstand kan zijn alles wat zo doorleefd en steeds geweest kan zijn wordt steeds…

ben de diepte ingegaan was verontrust toch voelde het heel warm en aangenaam verbaasd door onbekend dat in vorm en structuur niet let op logica uit wetenschap en de natuur ook actie en reactie volgen een ongeschreven wet waarbij ratio en gevoel heel anders worden ingezet het is als vloeien waarin dimensies vergroeien tot een alles…

en alweer was hij daar nooit meer fluitend en vaak uizichteloos gestaar het moeten beklemde hem steeds meer meer met zichzelf dan de rest in de weer ja het geld de poen dwong hem zijn gevoel te onderdrukken het huis eten en de rest dwong hem te bukken En nu ... nu is hij zijn eigen weg gegaan en heeft hij een ieder verbaasd laten staan uiteindelijk…

Ik wist niet wat er gebeurde, kreeg ineens een raar gevoel, alles werd zwart en alles kleurde. Ik voelde slechts iets zachts en zoets en begon verbaasd lichtjes te zweven. Was dit een bezigebijensteek, die jij en ik niet zouden overleven?…

De zinnen moeten mij vervoeren maar dat onbekend gebied mij verklanken een nieuw lied scheppend een verbaasd ontroeren. Verbeelding zorgt voor macht ontsluit tot nu gesloten ramen de letters juist bijeen gebracht voegen gevoel en beeld tezamen tot een onweerstaanbare kracht geschreven om aan te gehoorzamen.…

Het zijn je schoentjes Groen en wit Waar dat leuk geluid in zit Voor jou het leven Een festijn Zo zou het altijd moeten zijn Dus stap maar rond En kijk verbaasd Geniet met volle teugen Mijn schat Jouw leven heeft geen haast Zegt men iets anders? Het is een leugen!!!…

"Here, Here," kringelt dikwijls lovend om de mond van menig' gelovige geest, als een klein, kortstondig, maar plechtig feest, sterke hoop en vertrouwen belovend. Het eerbetoon mag laaiend zijn, dan dovend... Wordt God uit liefde of ontzag gevreesd? Iemand, die steeds bidt en de bijbel leest, heeft veel gedachten: hard brandend, zacht stovend…

Je neemt me mee in een wereld die ik al dacht te kennen op een manier die ik nog nooit heb meegemaakt Oh ik weet als geen ander dat alles eindig is en toch kijk ik uit naar iets dat eeuwig mag gaan duren Ik geloof echt niet dat ik me al eerder ooit zo heb verloren in zò'n diepe vrije val van tederheid en liefde…

Ondanks de TOMTOM, zoek ik me verloren, ondanks de route beschrijving rijd ik fout, de uitgestippelde route uit het hoofd geleerd, heeft zich in mijn kop omgekeerd. En wat ik ook doe, of wat ik ook nalaat, ik ben de weg kwijt, vandaar dat ik het blad maar omsla!…

Ik zie een prachtig gedekte tafel en krijg de neiging om alles omver te werpen Stilletjes trek ik mijn schoenen uit en klim op tafel, mijn rok omhoog Zachtjes tik ik met mijn tenen tegen het eerste glas het rinkelt zacht, en dan ga ik los Met elegantie wip ik ze eraf en dan krijg ik het te pakken ik schop ze eraf als een voetbal maar met gevoel…

Grote bruine ogen, die verbaasd de wereld in zien. In wat voor wereld worden ze geboren, heen en weer gesmeten. Hen wordt niets gevraagd. Beslissingen van mensen zonder honger. Gierig om elk stukje brood. Vondel beschreef het al: “Wat kan de blinde staatszucht brouwen, wanneer ze raast uit misvertrouwen.”…

stoel de tafel de tuinpaden het kinderportret het album met namen de vogel en de kat men koopt nog één keer persoonlijk tabak, deelt vergeefs mede wat men denkt van het kabinet en de eeuwig dreigende oorlog, alleen het gratis glas van het huis smaakt nog naar meer, het regent, men beeft, er zijn stemmen en op het privaat ontmoet men verbaasd…

ik waakzaam heb je nooit vertrouwd Als jij huichelachtig je profileert Toegewijd liefdevol presteert Ben ik angstig verward ineen Weet ik ongemeend en ben alleen Tot die dag in genade zich meldt En de arts mij glimlachend vertelt Het is gedaan die lieverd is uitgeraasd Dan buigt hij gniffelend het hoofd En zegt, jammer, en ik, ik ben verbaasd…

Benieuwd Wanneer ik je weer zal zien Benieuwd Ook verbaasd Wanneer jij er zijn zal Ofschoon Vertrokken Met de noorderzon Welke zon dan ook Alleen jij wist jouw bestemming Maar Jouw hart ligt En dat weet je Hier bij mij Kom het halen En blijf - Thuis Waar jouw hart ligt…

Waarom zijn jullie gestopt met wenen is de nagedachte aan hem al vergeten is zijn afwezigheid zijn naar de achtergrond verdwenen, waarom gaan jullie gewoon door met leven. Zijn jullie zo onverschillig, zo blasé en kan het jullie niets meer schelen? Schandalig lopen te lachen en te feesten, Denken jullie dan niet meer elke dag, uur, minuut,…

Schotse hooglanders kijken verbaasd naar mijn fiets maar negeren mij…

Ken je het gevoel dat je gaat zitten op een stoel die er niet staat de sensatie dat iets plotseling niet is waar je het zonder twiijfel had verwacht, een onzichtbare duw van voren. Verbaasde berichten naar alle spieren: Mayday! Mayday! We zweven! We vallen! Uitklapreflex van beide armen.…

Hopelijk snap je mijn zinnen, wat ik zeg wat ik bedoel Ik kan niets anders zeggen, zo is mijn kwetsbare gevoel..…

Verbaasd vraag ik mij af, hoe zo'n gekrenkte ziel, zoveel liefde geven kan, zo zonder voorbehoud, en zonder iets te vragen, zo vrijgevig zijn kan, zo teder en zo fijn.…

De danser onthult verbaasd geheime deuren -- die niemand kan zien.…