Alle inzendingen over verdiet

zo ik mij afwend en niet verlaag mijn tranen wellen ongevraagd zilte verraders van intens verdriet wilde voorkomen dat jij mij zo ziet want koud berekend van geen weet verwijt jij aanschouwelijk leed verstik ik mij niet meer werend stil vluchtend in mij zelf kerend als de strijd gestreden en ik berust verlaat jij mij verminkt bedrogen…

Weg van de pijn, weg van het verdiet, voordat jij het ziet. Als dat alles weg is kan ik weer normaal leven, en jou opnieuw mijn glimlach en vriendschap geven.…

Gevangen in een net van vragen Gevangen tot je antwoord krijgt Gevangen, tot het je gaat dagen Gevangen tot zolang je zwijgt Bevangen van een groot verlangen Bevangen door een stil verdiet; waar tranen sijpelen over wangen totdat je eens het antwoord ziet…

de stilte zegt niks, hij zwijgt ik zit hier en kijk naar mezelf in de spiegel en verrast zag ik dat de stilte aandacht nodig had de stilte wilde zich verstoppen achter een stoel maar toen ik hem achter de stoel wilde weghalen zag ik zijn woede en verdiet toen ik nog een keer in de spiegel keek was het niet de stilte maar ik die de stilte…

Ik heb verdriet Ik zal er niet om liegen Ik heb in dit leven geen zeggenschap Over een ziekte Maar ik geef je al mijn liefde Om te zeggen hoeveel ik van je hou Ik koester dat En ik stop mijn gevoelens niet weg Ik blijf van je houden Zoveel zelfs dat ik je eigenlijk niet kan missen En mijn woorden tekortschieten Hoe mooi je bent van binnen…

Tranen zijn zout tranen zijn oud nog voor ze geplengd zijn ze zoeken hun baan dwars door het hart om dan naar buiten te gaan ze glinsteren op de wang in de volle zon kleine stukjes diamant maar hebben geen enkele waarde ze zijn verrot hout tranen zijn zout.…

Je weet niet hoe het is Om nooit meer haar eten te proeven, Nooit meer haar stem te horen, Alles leek en lijkt zo verloren, Nooit meer de sfeer te ruiken, Nooit meer haar knuffels te krijgen, Valt niks aan te veranderen, ik zal altijd moeten zwijgen, Over de pijn, het verdriet, Niemand die het ziet...…

Waarom is het leven zoals het leven is Waarom is het verdriet zo groot bij een gemis Zoveel verdiet kan een mens toch niet aan Waarom gebeuren er dingen die je niet kan sturen Waarom gaan er mensen bij je vandaan Is er een plek waar ik je kan vinden Is er een teken die ik moet weten Is er een weg die ik kan volgen Om je weer thuis…

Weer een klote gevoel En weer niemand die begrijpt wat ik bedoel Want jou heb ik nu nodig De rest is overbodig Maar weer ben jij er niet Dat doet mij ongelovelijk veel verdiet Als jij er maar voor 1 keertje was Dan was ik in mijn sas Dan kon ik je vertellen wat er is En dat ik je daarom zo erg mis Maar goed ik zie je morgen zegt…

'k Ben tegenwoordig overrompeld van menig kruis en hertverdriet, en ‘t geen mij in de ellende dompelt, is dat niet één mijn kruisen ziet. Ik ga mijn vrienden al te rade die ik nog peize vriend te zijn, en ‘k vinde niet dan ongenade, dan hertverdriet, dan hertepijn. Lijk eertijds Job spreek ik voorzichtig, van al hetgene mij betreft, maar…

Gevoelloos dwaal ik door het donker Probeer te vergeten Wat ik gister nog voelde Waardeloos Het gevoel voor jou nog steeds niet weg Ik kan je nooit meer vergeten Doelloos Geen toekomst meer Zo zonder jou, zo alleen Kom ik er ooit nog overheen…

Lieveling je bent mij snel vergeten nu jij in de armen van die ander ligt Ik kan echter van verdriet niet eten en tranen stromen over mijn gezicht Lieveling ik had toch kunnen weten dat jouw liefde altijd te kort bestaat om werkelijk liefde te kunnen heten maar intussen weet ik mij geen raad Lieveling ik heb ‘t je niet verweten dat jij…

Verzengend verdriet verbrandt mijn hart Langzaam word ik gek van de tranen in mijn ziel Je maakt me kapot en ik betwijfel of je het weet....…

De kilte verarmde De stilte verwarmde Totdat het vuur bluste En ik in het onbewuste Alles innig omarmde Ik de deken omsloeg Die ik tot dan droeg En het vuur berustend toeliet Weg van de pijn en het verdriet En ontving de troost, waar ik om vroeg…

Wanneer je dicht bij me bent, Voel je dan de pijn in mijn hart? Zie je de twijfel en angst, die me al zo’n lange tijd tart? Als ik het even niet meer weet, wil jij er dan voor me zijn? Wil je een heel klein beetje dragen van deze levensgrote pijn? Ik lijk dan wel heel sterk, maar diep van binnen ben ik week. Je zou het kunnen weten, als…

Op de markt koop ik nog elke week een bundel roosjes. Uit gewoonte. Zoals ik jou zag doen, maar minder handig, knip ik hun stelen korter en trim het overtollig groen. Ik schik ze losjes in de brede vaas en zet die keurig op de hoek van het tafeltje, waar jij ze altijd wilde. Dan wacht ik tot het zeven lange dagen later weer marktdag…

Ik ben teruggekeerd naar Zierlkzee. Zonder jou. Op de dijk heb ik je naam geroepen in de wind Een zwerm meeuwen schreeuwde met me mee. Spottend. Is het de wind die mijn ogen doet tranen?…

Femke van der Laan laat niet zomaar een ballonnetje op neen een volle een grote een met heel veel verdiet er zit een mandje onder je kan erin stappen je kan eruit stappen maar je mag ook mee ballonvaren tot op grote hoogte van verdriet waarbij de grote hoge stilte je iets zegt dat het leven beneden doorgaat met en dat verdriet niet…

Wegkwijnend in verdiet, de fles in je handen. ooit bij iedereen zo geliefd, nu heb je alleen nog maar vijanden... Je koos ervoor anderen pijn te doen, en alleen nog maar om jezelf te geven. Je deed dingen die niet door de beugel konden, en nu heeft iedereen je opgegeven...…

Het lijkt wel of ieder lied Is geschreven door mij, Vrolijk of vol met verdiet, Voor jou of over ons allebei. De zon laat mijn ogen knijpen, Het lezen, dat lukt me niet, De letters ik kan ze niet begrijpen, Ik vraag me steeds weer af wat jij nu ziet. Er is zo veel twijfel, Dan weer hoop, Dan weer ongeloof.…

dacht alles gaat voorbij als ik bij je zou zijn maar dingen zijn nooit weg gegaan mijn verdiet dat blijft bestaan hoopte jou te kunnen vergeven en in het heden te kunnen leven maar jij laat me niet toe gedachten van toen worden nu ze komen naar boven drijven en geven me een gevoel dat ik, dat ik niet bij je kan blijven de pijn gaat zo…

De wonden moeten nu helen, de wonden die jij achterliet, gemaakt om je eigen ego te strelen, ten gevolgen mijn verdiet... Ik moet nu leven, in mijn eentje verder en toch wetend dat wat jij mij hebt gegeven, gebaseerd was op leugens en bedrog...…

hoog in een flat ergens op zuid ziet u nederland en het verschil vergrijzing, werkloosheid, en zelfs geen pil die u kan helpen tegen al dit kwaad wel de ziekenfondsknaak waar nog uw hoofd op staat familie in de WW en een solicitatie plicht maar in geen geval, persiflages meer op u gericht huil maar zacht lieve burgervrouw geen tranen van verdiet…

Wat je achterlaat behalve verdiet en pijn, Is ook een medicijn. Want als ik bedenk, Dat ik jou heb gekend, Voelt het als een geschenk. Ik heb veel van je geleerd, En je altijd gerespecteerd. In muziek ben je de beat, In kleuren de felste die je ziet. In woorden origineel, Uniek als geheel.…

Soms moet ik zo hard huilen wanneer mensen vechten met wapens van woorden. De woorden vermoorden. Krantenpapieren in verdorde schaamteloosheid. Soms moet ik zo hard huilen wanneer de muziek sterft. Alleen mijn zonden om mij heen. Dansen tot de naald een nieuwe plaat kust. Soms moet ik zo hard huilen wanneer wij denken dat dit het beste…

Haar schouders kunnen geen verdiet meer dragen, die last wordt haar te zwaar. Je ziet haar ogen vragen: "Wanneer is het einde daar"? Ze leeft daar in haar niemandsland De kaars is nog niet opgebrand Wel flikkert het vlammetje zo af en toe Je denkt: "nu gaat ie uit", en dekt haar toe...…