Alle inzendingen over verloren lopen

verloren lopen in onheilspellende nachten waar de dag geen vat op lijkt te krijgen hongert het hart naar hetgeen ongeschreven verder kabbelt struikelend over een grote leegte aan het begin van de doodlopende weg roep jij : ' mijn hart is blind ' stug loop je door net zolang tot jij jezelf tegenkomt…

schrei mijn allerlaatste groet het was veel te vroeg voor het divergeren van onze wegen onbillijk de gevoerde strijd die je uiteindelijk verloor loop nu leeg en verdwaasd in de wereld die leven heet koester onze herinneringen terwijl het nevelt voor mijn ogen ~* Voor Patty die haar beste vriendin verloor *~…

Verloren loop ik rond, elke dag weer Verloren met mijn ziel onder mijn armen Verloren heb ik, ik heb verloren... Kom ik er nog bovenop? Ik zal wel moeten! Maar waar is de kracht? De kracht om door te gaan is ver te zoeken! Zonder kracht kom je niet ver, zonder kracht wordt het erg moeilijk.…

Bij haar Valt de leegte in het niets De kracht van haar zijn legt een band Van verbondenheid Alsof ik niet bewegen kan Dat ik verloren loop in haar zijn Het heelal is te klein voor haar ziel De zon te koud En venus te klein Daarom voel ik me een reus bij haar Dapperder dan de koene ridder En leuker dan de nar Dat alles Door haar…

Verloren lopen op de heide, ongeweten dezelfde weg een tweede keer gegaan. Is zo ons leven soms ook niet: herhaaldelijk weer fouten maken, dwaas zijn, ongeduldig?…

Uit jouw schuilend duin ben ik geworpen schoonheid, wassend zand tussen hoop en troost verloren loop ik de dagen aan jouw hand, voel ik de woestenij zeer eenzaam lopen we langzaam naar het strand waar de zee ons doet geloven achter de schaduw van jouw gedichten houden we van onze liefde.…

vijf minuten stilstaan, twee minuten verloren lopen. af en toe een halve vraag. hoe grasland het doet met onheining. ---------------------------------------- uit: 'Kleine criminaliteit', 1997.…

waar ik val voor die ogen duizel van jouw stem zwijmel door gefluister in mezelf verloren loop voel ik hartsverlangen in mijn zoektocht naar dromen hoor jouw zacht gefluister in het ritme van mijn hart en verdwaal ik in mezelf vervaagt de eenzaamheid vraag ik jou heel zacht waar was jij mijn leven…

Laat mij diepzeeduiken in jouw ogen waar haaien in verloren lopen. Laat mij vioolspelen op jouw tanden en laat mij zijn... en geen ander! Schreew en ween als je moet sla en schop, als het dat is wat je voelt, maar laat mij nooit verdwijnen met de schilfers van jouw blik, een kinderhand vol spijt, die telkens weer verkwijnt.…

Als kind kon ik verloren lopen in 't purper en het gouden licht maar later leerde ik te hopen en groeide ook het vergezicht. De tranen komen nu, het trage weten van wat voorgoed verloren lijkt te gaan - hoe moet ik dan die andere droefheid heten die niemand ook maar even kan verstaan?…

Morgen zet ik verse stappen verse stappen op het doek als voor het eerst een schrede in vers pak welk maagdelijk wit was bezorgd in de nacht waarin de klok een nieuw jaar inluidt bleef de uil stil kust de ochtend me wakker baant zon zich een weg door voorspelde nevel zodat ik niet verloren loop 4-3'67 ~ 4-3'11…

het geeft me zo'n gevoel van niets te wezen van hier verloren lopen, ik blijf staan om in het glas mijn eigen ik te lezen maar 'k zie mijzelf alleen beslagen aan als er niet meer was dan dit moede denken niets beters dan de dag van mijn bestaan geen hand van ver mijn hoofd omhoog zou wenken hoe kon ik verder dan... en hier vandaan. ---…

Als ik verloren loop in mijn eigen zwijgen, dan heerst stilte. Stilte heerst, heerste en zal heersen. Want de stilte heeft altijd het laatste woord.…

Ik ken het antwoord niet, kan enkel maar verhopen dat velen vinden wat ze zoeken, niet verloren lopen, en dat er tederheid in overvloed het hart van velen leven doet.…

Vandaag is de lancering van mijn bundel: “Verloren lopen”. De opbrengst ervan is niet voor mezelf: Ik hoop dat ik op deze manier een mooi bedrag voor Alzheimer Nederland mag verdienen. De bundel is vanaf vandaag te bestellen via: www.switilobi.nl en na 25 september bij alle boekhandels.…

in een wereld die veel te groot lijkt brengen zevenmijlslaarzen jou, door een bos grote takken vermijdend ookal lijken ze nog zo groen de plassen eronder zijn niet minder diep noch de gevaren die erin schuil gaan…

Ik loop en kom vooruit, ik loop kijk in de rondte 'k loop, 'k voel m'n kuit alsof m'n been niet wil. De verte komt niet nader lijkt steeds verder weg toch zet ik elke stap omdat m'n hoofd het zegt. De einder is nog net zo ver als toen ik begon te lopen, m'n benen willen nu niet meer 'k begin naar het einde te hopen.…

Ik loop van steen naar steen de straat verdwijnt achter een stille zucht verderop het onbekende een auto claxonneert de bekende melodie van haast en jagen Ik loop en denk waarheen tegel na tegel lost op in lucht van alles wat ik kende en stilaan heb geleerd waarom wanneer en wie moet ik het antwoord vragen Ik loop en tel mijn pad met…

Harder lopen langer lopen verder van mezelf vandaan Gedachten in de achtervolging Gevoelens op me neer te slaan Altijd op weg maar nooit kom ik aan Harder lopen dan de waarheid verder van mezelf vandaan…

of niet maken tranen mij nu een miet of moedig blijf bij de tijd samen met mij samen lopen door de bladeren de winter tegemoet gegroet.…

Wankele stapjes verwonderde oogjes verroest mijn beentjes kunnen me dragen, een stapje en nog een, drie stapjes en ineens, loopt ze door de kamer, vergeten is het kruipen, want die voetjes, aan de onderkant, zitten niet meer aan de achterkant, als ze voorbij komt, maar stapje voor stapje, verkent ze haar groter wordende wereld. Nog…

In gezwinde pas, lopen zij vier avonden van jong tot middelbaar, ik zag geen oude, of toch ja eentje die het lef had te gaan lopen voor een kruisje, geen heilig kruis ach welnee, hij loopt gewoon voor de gezelligheid mee, de kinderen rennen, gillen en lachen vier avonden lang, tot aan de intocht op de avond van de vierde dag.…

Mijn kleindochter wat ben ik trots op haar, want daar, waar andere kinderen van hun vrije zaterdag genieten, loop zij in Rotterdam voor KIKA de benen uit haar lijf! Mijn kleinkind van acht jaar, ze DOET het toch maar, net als al die andere stoere kinderen, die zich door het weer niet laten hinderen.…

Niet verloren Maar verdwaald In spoor van eigen stappen Zie geen boom Laat staan een bos Men is daar aan het kappen Niet verloren Wel verdwaald Op grond waar eerst Het pad was Ik loop rechtdoor Maar zie geen spoor Verlangzaam toch Mijn pas...…

Een klein stukje land waar het veilig is Na een avond Halloween besef je wat dollen is En wat de werkelijkheid is wat hier geschreven staat Daar laat ik veel Halloween achter maar ook van heel veel waarde Ik hoef geen wedstrijd te winnen geen gat te overspringen mezelf hoef ik niet te bewijzen En daarom zeg ik genoeg geouwehoer in niemandsland…

“Wandeling” Ik loop ik wandel het zandpad slingert de oneindige horizon Ik loop ik wandel omlijnd door stilte haar stem verloren Ik schreeuw ik fluister ik roep ik luister De stilte zwijgt vertelt niets meer en de wind,… waait het antwoord van mij heen!…

Ik zie je lopen Ver weg van mij Ik weet niet waarom, maar het doet mij pijn dan komen de tranen tranen van verdriet, schuilhoudend achter mijn jas zodat jij ze niet ziet huilend draai ik mij om en loop naar de duisternis denkend dat alles wat we hadden nu verloren is…

In de loop der jaren Verloor ik bijna al mijn tanden en haren Rond mijn buik zit nu vet Heb meer tijd dan vroeger Ga ook vroeger naar bed.…

Soms loop ik naar de stilte, Naar de traagheid van mijn tranen, Dan zwijg ik wat ik niet meer zeggen kan Soms loop ik naar het licht, Naar de helderheid van mijn glimlach, Dan adem ik alles wat teder leeft Soms lopen woorden naar een zwerftocht van vergeten handen, Dan zoek ik zacht wat ik verloren ben Soms draag ik…

Maskers lopen mee in de optocht van het leven waar waarheid zich verschuilt achter starre schijn en werkelijkheid verloren gaat in vermeende dartelheid…