Alle inzendingen over verplettert

Een dierbaar gevoel Ervaar het is Valentijn Hij zou niet durven Valentijn was er echter niet bij Pak hem bij zijn lurven Hij was teveel op het web Aan het surfen Aandacht: hij is snel Voor je het weet Verplettert hij je met geweld…

Pijn Je laat me niet los Troost Ik zoek je Maar blijf tasten Zwaarte Je verplettert mij Lichtheid Je bent weg Maar ik zie steeds Zwart Telkens in Een tint Donkerder…

in de Chunnel bij Calais worden mensen doodgereden toeristen maken filmpjes van wanhoopstenten gevecht met prikkeldraad wordt dagelijks gewonnen door wanhopigen, op zoek naar menselijkheid de macht van de dollar verplettert mededogen .…

De Oosterse mystiek, Verdwijnt, Verdrinkt Verplettert. Yin Yang is niet meer dan een boekje uit de winkel en Zen denkt vooral op het toilet…

Weet je, het zijn niet De woorden die je aan Het papier hebt toevertrouwd Die mij wat te zeggen hebben - Zij staren mij betekenisloos aan, Zwart op wit, hooguit van weerloze waarde, Veeleer is daar het wit Tussen je regels, tussen de woorden Die je aan mij schrijft, Dat mij verplettert, Dat mij tot waanzin drijft…

Ook ik loop op die lange, witte trap Een klim van honderdtachtig treden hoog Ik voel de longen, voeten, maar het oog krijgt rust… ziet overal het vakmanschap Het zicht rondom verplettert mij… en plots begrijp ik al die Rotterdamse trots…

Elke dag opnieuw herbeleef ik de angst die ik toen voelde de kwelling overgeleverd te zijn aan de grillen van anderen die over mij beschikken slechts vlees te zijn voor tomeloze lust die nooddruftig woekert en mij verplettert iedere onschuld uitgomt me een wrede wereld duwt door mijn gebroken strot dat ik overleef strekt me niet…

Door diefstal en bedrog leefde het onrecht voort is het wet geworden heeft het op onze muren de onbeschaamdheid van de meesters gekerfd Roof heeft hen bevorderd hun buit verplettert ons verdeelt ons wij strijden met onze weerspiegeling angst gelijk aan onze angst Zij die weten zwijgen zij die niet weten zwijgen Het Paleis lacht vol…

Een radde tong brandt los in tomeloze zinnen en verplettert de rede. De zon op vrije voeten rijmt de maan voorbij in stijlrijke strofen. De hemel preekt blauw, machtige metaforen bergen aan de papieren horizon. Mensen boeken reizen boeken reizen mensen naar verre lettergrepen.…

(aanzwellende marsmuziek) De drom marcheert bruut en massief gesloten in kreeftengang zeer langzaam links - en rechts - en weer terug immer de stenen blik naar voren - nimmer omlaag waar het vertrappen verstard in de cadans der voeten verplettert elk die valt onder die stamp harder dan ijzer wordt aarde stof steen gruis blinde…

Zich vastklampend aan drijvend wrakhout waar allang geen touw aan vast te knopen is, verplettert haar En lijdt aan de ziekte die eenzaamheid heet. Het leven heeft haar verslagen.…

En de duiker raakt bekneld tussen het steen, de helpers duiken op en de wind verplettert de deining de zee. De duiker schildert windvlagen voor de kust. De bergwand bloeit. En het graf is een trede naar het koraal in een spelonk op de bodem boven de kleurgravure van het bloemgordijn. ---------------------- uit: ' Tafel', 2004.…

Mijn ziel schreeuwt het uit van de pijn en soms krijg ik dan bezoek van Sint Antonius of de stilte verplettert mij en ik zit weer uren apatisch voor mij uit te staren, als bij gekooide dieren, zo ongeveer en dan verrijzen de goden dwars door de geestelijke verlamming heen.…

weerklinkt “mijn herder zijt gij…” of weet hij dat de natuur ieder verweer verplettert zoals hijzelf puur uit onachtzaamheid mieren heeft dood getrappeld. Waarom heb je me verlaten?…

mijn spreken contact onmogelijk doet ramen trillen laat kieren julen verplettert…

Maar overmacht verplettert heldenmoed. En op een bloedige lijkenwal daar staat in 't vale tweelicht* De Vaanderig aleen en bliksemt voorts, Pal. 'Geeft u over' schreeuwt men. 'Gent' juicht hij en splijt een ruiter. Het hagelt zweerden op hem. - 'Geef u over! - 'Gent!…

angstig vrees moet de Christen Jehova verbeiden, Schoon Hij zich hulle in nacht, en zweve op de vleuglen des stormwinds: Immers wij zijn overtuigd, dat al Gods werk, hoe ontzettend, Enkel uit liefde ontstaat, en niets dan weldoen te doel heeft; Dat zijn vaderoog door de nacht des onweders heenboort, En Hij ons dan zegent, wanneer ons Zijn bliksem verplettert…