Alle inzendingen over verrukt

Geboren optimist blij van karakter Ben ik al jaren zwaar en depressief blies ik mijn sterren naar de hemel nu is elk puntje licht mij stervenslief tweeslachtig worstelt mijn karakter met zwart en wit in schel contrast het zwart liegt dat het vreselijk barst en wit vult de scheuren dik met blaster toch is het zwart niet te oversneeuwen blijft…

Een bronstige reu uit Goeree stond, toen-ie 'n stoot van een straatpekinees vond, op springen en bleef maar niet af van de teef, die verrukt riep: 'Wat ben je een keeshond!'…

Gans verrukt riep de vrouw: 'O wat doe je dat dat gauw!' want hij plantte een haag en zich voort.…

En zij gaan met schuwe voeten, Als door zwaar gewaad gedrukt, Traag, bevreesd en toch verrukt, Houdingen zoekend die zij moeten Vinden om hun droom te ontmoeten. (Rilke)…

Er daar stond hij, de junior een mooie jonge man met krullend rood haar en een verzorgd rood baartje ik was op slag verrukt ik zeg niet verliefd dat wil ik als senior niet meer maar wel verrukt, verrukkelijk we spraken wat woorden en ik zag hem blozen dat zit daarbinnen wel goed dacht ik mezelf kennende want ik was ook rood roder…

Zing met de bloemen in de wind, adem verrukt het nieuwe leven, speel als het onbezorgde kind dat in het kleine vreugde vindt, lach, als het goud de morgen tint en je met God de dag begint, zing met de bloemen in de wind, adem verrukt het nieuwe leven, ons is de eeuwigheid gegeven, leven dat nooit een einde vindt, je mag zo blij zijn als een…

En als dat helemaal niet lukt, Probeert ze verrukt Een kansje te wagen. Mag ik je dan misschien Mijn tongetje laten zien ?…

de dagen aangelengd met licht zijn zoveel minder bitter en zo zoet 't zomer zonnezicht ik ademdiep verrukt mijn teugjes van geluk bottel flessengroen voor later…

Zij slaan verrukt al mijn ellenden gade. Laat, als een spons, hèn zwellen van het kwade. Zij wachten ongeduldig op mijn dood. Bed hèn op wormen en dek hèn met maden.…

Verrukt van genot en op pijpen verzot vormden Nico en Tine een rookstel.…

De hele natie reageert verrukt op de zwangerschap van Máxima. En iedereen doet graag hun aktie na, maar toch is nu hun plannetje mislukt. Want volgens mij had ze de pil geslikt En op 04-04-‘04 gemikt.…

Amerikanen zijn ronduit verrukt Dat verse friet tot groente is benoemd De quote van de minister wordt geroemd Want is het dan geen aard-appel-product? De critici bezien het als iets dols En spreken eerder van 'fresh vetgetables'…

Stormwind uitgeraasd schelpentapijt gewaaid een vlieger danst in de lucht kinderstemmen galmen verrukt hun stemt reikt boven de wind zonlicht speelt met de golven zoals jouw zijn in mijn hart…

Het bed dat ons verrukt lijkt zo versmald dat wij verwant zijn aan de plant, die met een overvloed aan wortels op de eigen potrand drukt. --------------------------- uit: 'Overval', 1997.…

als ik muziek hoor spelen in het centrum van een stad sta ik daar verrukt te kijken aangetrokken word ik door een orgeldraaier op de hoek van een straat een fluit, viool of klarinet met spel, gezang en dans ook daar vind je me weer…

Twee verrukte eenden door de zon beschenen lekker kwaken hier. Verder duiken en tegendraads de wind in. Dan: wolvenschrik! Wolvenschrik! Wel iedereen is dier! ----------------------- uit: 'Vonkt', 2017.…

Gekroonde torens met hopen Monumenten ketenen dromen Ertussen groeit elke wandelaar Reikend uit tot gedenkteken Voor de beelderige Karelsbrug De verrukte ziel klimt tot het Slot Van weelderig, prachtig Praag…

Twee verrukte eenden door de zon beschenen lekker kwaken hier. Verder duiken en tegendraads de wind in. Dan: wolvenschrik! Wolvenschrik! Wel iedereen is een dier. ---------------------- uit: 'Vonkt', 2017.…

Bent u verrukt van vormvaste gedichten? Welaan dan, pak op deze site de kans Om puntig, in acht regels, met cadans Uzelf tot toegewijd publiek te richten Ik kan u dicht- en puzzelpret beloven De versvorm staat – door metrumdwang - hierboven…

Af en toe daal ik neer verrukt, verblijd! in verleidelijke bloementuinen voel ik me thuis maar het is altijd weer te vroeg sluitingstijd... Is het misschien mijn fladderige aard het pronken met mijn vleugels die de bloemen doet schrikken nog voor de avond valt? Of is dat uitgesloten?…

Ooit was het vinden van één coelacanth Een reden voor verrukte nieuwsberichten Waarover Gerrit Achterberg weer dichtte Dat vers werd een klassieker naderhand Wie nu voor vijftig verzen rond ziet drijven Kan van verwondering aan 't wenen blíjven…

De eerste gipsvlucht is alweer geland 'N handvol invalide landgenoten Gevallen, uitgegleden of gestoten Gespalkt, gezet of dik in het verband Komt terug van wintersport en is verrukt Eén afdaling in elk geval gelukt !…

Onwetend was ik dat de geur van regen -Althans, wat in de Canon wordt beweerd- Door geosmine wordt geproduceerd, Toch heb ik op die geur best wel wat tegen. Die natte geur gun ik de bioloog, Ik geef de voorkeur aan de geur van droog.…

Wat menig would-be-gitarist verrukt: het spelen op denkbeeldige gitaren. Men plukt aan zes imaginaire snaren, dat is pas waarlijk wat je noemt: unplugged. De winnaar valt een fraaie prijs ten deel: een weekend in ‘n prachtig luchtkasteel.…

een vlinder met natte vleugels nog vers uit de cocon met verbaasde ogen het felle van zijn eigen kleuren en dan die bloemen ze wiegen zo mooi in de zon op hun ranke stengels om te stelen dronken van die zoete geur fladdert hij verrukt van geel naar rood naar blauw een regenboog…

Die bladstille avond in het tanende licht van de nazomer dook ze op uit het niets schitterde in mijn ogen even maar… heel even… Toch scheen het mij toe als was het moment dat ik haar aura omhelsde haar glimlach mijn hart verrukte even intens zalig als eeuwigheden van tijd melkwegen van schoonheid…

ze weten in de verste verte niet hoe verrukt ik van je glimlach ben En je handen en je wenkbrauwen en...wat er verder nog bij je hoort...…

Die bladstille avond in het tanende licht van de nazomer dook ze op uit het niets schitterde in mijn ogen even maar… heel even… Toch scheen het mij toe als was het moment dat ik haar aura omhelsde haar glimlach mijn hart verrukte even intens zalig als eeuwigheden van tijd melkwegen van schoonheid…

Een vlinder vers uit de cocon met natte vleugels nog en verbaasde ogen het felle van zijn eigen kleuren en dan die bloemen ze wiegen zo mooi in de zon op hun ranke stengels om te stelen dronken van hun zoete geur fladdert hij verrukt van geel naar rood naar blauw een regenboog…

Als lachte 't u op uw verjaardag toe, Begaafde maagd, zo zacht van aard, zo uitgelezen, Wier liefelijk gezicht ik nimmer moe Lang wens te zien verrukt en opgetogen. En mij nog lang te spieglen in uw ogen. 1675…