Netgedichten

netgedicht (nr. 13.403):

Depri of verrukt

Geboren optimist blij van karakter
Ben ik al jaren zwaar en depressief
blies ik mijn sterren naar de hemel
nu is elk puntje licht mij stervenslief

tweeslachtig worstelt mijn karakter
met zwart en wit in schel contrast
het zwart liegt dat het vreselijk barst
en wit vult de scheuren dik met blaster

toch is het zwart niet te oversneeuwen
blijft immer nog zo pijnlijk dominant
ik wil de spanning overschreeuwen
licht in mijn stem ebt weg in zwarte wand

ik voel mij verlaten in dit enge pegelland
bedekte leugens en gebrek aan waarheid
zetten mij humanist en christen tegen de muur
gaan zoals het ging en alles verzengt in vuur

stem volk en red ooit bevochten waarden
kies voor milieu het sociale en je vader
verjaag hebberd en egoïst uit de kamer
en geef ons weer het èchte positieve kader

wellicht splijten dan vrolijke kleuren het zwarte
en daagt het licht weer voor verdrukten
voor armen werkgehinderden en bejaarden
en zal het morgen toch wat beter lukken