Alle inzendingen over verdrukten

Oorlog-sneeuw zwart brood Schaars belegd verdrukt gekleurd wit-zwart retro woord…

Bedrogen, genomen komen komt en gaat beslaat deze werkelijkheid nijd niet het juiste woord gehoord Verdrukt, bemind als een kind toelaatbaar ontvangen belangen? Ben je klaar?…

waarheid zetten mij humanist en christen tegen de muur gaan zoals het ging en alles verzengt in vuur stem volk en red ooit bevochten waarden kies voor milieu het sociale en je vader verjaag hebberd en egoïst uit de kamer en geef ons weer het èchte positieve kader wellicht splijten dan vrolijke kleuren het zwarte en daagt het licht weer voor verdrukten…

het is zwaarte die bootjes over zeeën stuwt een voetstap die een onbetreden landschap zoekt het is duisternis die de waarheid naar het licht zingt een luikje dat opengaat naar een verdrukt verleden het is de bitterheid die de omgekeerde weg aflegt jouw gezicht dat zich wendt naar de zon het is de schaduw die dan…

In tegenpolen die onderontwikkeld verstrikt raakten in hun eigen plooien Onderzoek ik pre-evolutionaire syndromen waarbij mijn intelligentie van pas is gekomen Na jaren van dolen, ben ik erachter gekomen, dat ik deze schaduwen moet mijden om niet verder te leiden Mijn huidige expressie verdrukt een depressie Waar ik ben aan ontkomen door in mezelf…

zomaar een zondagmiddag waarop kinderen zich Johan Cruyff wanen of Johnny Rep oeverloos achter een bal aanrennend koppen, aannemen, overspelen, aanvallen, verdedigen tot de scheids affluit zomaar een zondagmiddag waarop kinderen verdrukt liggen onder vers geschoten puinhopen hopend op reddende engelen die hun bevrijden zullen…

Wie 't Christendom verdrukt, bespot, Belaagt en ondermijnt, voert oorlog tegen God! Maar zal Zijn Raad niet breken. Wat ook de bliksem vell', zij laat die ceder staan. Zijn loof hange al eens slap; de kruin blijft opwaarts gaan. De wortel breidt zich uit; de groei duurt onbezweken. Ik sta op dit geloof gegrond.…

tenslotte te verdwijnen in het niets ik ken geen bergen die hoger zijn luchtkastanjes nog niet gerijpt in hun stekelige huis vallen te vroeg blijven ongeraapt kleven en leiden de herfst naar weer een ongerept seizoen het genieten van die kleine klankkastjes die niet willen weten van het grauw, het grauw dat als staar het licht verdrukt…

Tikkende vingers op een zwart-wit klavier, dansende letters in fracties van seconden verdrukt.…

Armoedebegrippen in een businessmodel Berichten die in de mist verdwalen Om snel te vergeten Alsof het contraproductief eindigt In een Rein-schaalmodel Brabançonne en dochters Verdroogde wol-Ven-vacht Glasnost Ruiten ingeslagen Verdrukte veelkleurige garnalen Kok-ket in garnaal kroketten In glassplinters Uit-één-geslagen Wollige…

zij de vaart In de open weide en voorbij 't voetbalveld Waar de jongen juichend werd geprezen Door zijn kornuiten; een doelpunt een held Waarvoor bij 't oranje de vlag wordt gehesen Verderop loopt in 't licht der hemelbogen Een man met twee baby's op zijn rug met Denkrimpels in zijn hoofd voorover gebogen In 't schemerig zicht de verdrukte…

Er was eens een reis Opwelling van gevoel Zolang verdrukt geweest Even een sprank van hoop Een beving van contact Mijn eerste haar was grijs Gesprek zonder doel Boeide het meest Mijn zuivere ik Gaf even vrij van zorg Los van daags geworg Emotie ten doop De contactsinus heeft zijn top Gaat licht dalen Mijn eigen wijs Zegt mij…

Sterren verlichten het verdrukte gemoed, dat voortdurend klinkt als gedempt hijgen, een schuivend gekraak van brekende twijgen. Plotseling klinkt een veelbelovend "toet!" Het reddende schip, bij 't ochtendgloren, schept krachtig, gehaast een eeuwig ogenblik: geschiedenis, die ieder blijft bekoren.…

De stad Rome, onder wreed, verward bevel van keizer Nero, is vol soldaten, loerend op pleinen, in smalle straten, verdrukt door harde, benauwende knel. Dag en nacht waken tart vermoeid gestel. Maar de krijgsman houdt strak in de gaten wie zich verschuilt of vlucht. Dat mag niet baten voor de Christusvolgeling; vat hem snel!…

In de diepste schemer liggen kreten verborgen, verdrukt door het zwijgen van een grondloze tijd. Scherp spuwt de wind naar vreemde geuren, ruw beukt de dood rond een donkere zerk. Stemmen klinken dof onder dorre bladeren, vluchtende voetjes ontwijken het versteende gekerf.…

Niet in de winter, wanneer dagen duister Als nachten zijn, wier zwaarte mij verdrukt, Maar in de zomer, als de bloei, de luister Van dag en nacht, het bevend hart verrukt.…

Blijf, wat gij waart, toen ge blonkt als een bloem: Zorg, dat Europa de zetel der orde, Dat de verdrukte zijn wijkplaats u noem’, Land mijner Vad’ren, mijn lust en mijn roem!…

Drijf dan weg op de zee hoor hoe eb en vloed gaan, en de golven maar eindeloos spoelen als de kinderen die, gewond of verdrukt, levenslang doodsangst zullen voelen. Is dit alles gebeurd, kom dan mee in de nacht om samen het kerstfeest te vieren.…

mijn geloof in heel veel mensen Die ik ooit eens heb ontmoet Mijn oprechtheid doen beschamen Mijn sceptisch zijn weer voedt Ik ben gekwetst en niet zo´n beetje Je blijft verlangen Dat mensen zijn zoals je hoopt Het doet zeer te constateren Dat het telkens anders loopt Je sluit een deur Blindeert een raam Gooit de toegang in het slot Verdrukt…

Zachtheid, verdrukt door macht. Verkracht en misbruikte zachtheid. Steeds gebogen voor die kracht. Maar toch steeds overleefd. Meegelopen, meegenomen met geweld. Verandering van kracht der energie. Veranderd de zachtheid in een kracht. Met kracht wordt het mannelijk neergehaald. De vrouw staat op als wijsheid der ouden.…

je mij geraakt toen je zat daar veilig in die kelder die jouw papa voor jullie had gemaakt er is veel wat ik aan jou zou willen vragen willen weten - zit nu eenmaal in mijn aard want ondanks.... begint het mij nog niet te dagen dus vertel me: is dit het allemaal wel waard kon je spelen, had je een gelukkig leven of was je bang, verdrukt…

Er gaan vrouwen gebukt, er worden nog velen verdrukt, help ook hun uit hun nood, uit die schaduwen van de dood.…

Was tóch moeder der verdrukten, herdenkt Kees, uit respect zijn stuk in de kraag gesteven, 'n verwelkte paardenbloem woest in de knuist. Schonk ál begrip en ouwe klare. Drapeerde zat boezem op de toog om het hele zooitje te zogen op de pof. Vaarwel, Harten Nel! Rust in vrede, keer weer tot stof.…

Voor de zachtmoedigen, verdrukten, Tot geregelde arbeid onwilligen, Voor de met moedwil mislukten En de groots onverschilligen, De reine roekelozen, Door het kalm leven verworpen, Die boven steden en dorpen De woestenijen verkozen, Die zonder een zegekrans Streden verloren slagen En 't liefst met hun fiere lans De wankelste tronen schragen…

Alleen ben ik, waar of ik ook mag wezen, Alleen ben ik in alles en altoos, Alleen ben ik meer dan een ander wezen, Alleen ben ik, verdrukt meedogenloos, Alleen ben ik en van een elk begeven, Alleen ben ik en soms gans troosteloos, Alleen ben ik en zonder vriend gebleven.…

Was hij steeds, naar Gods woord, De verdrukte geen schild ter bescherming? Ik ben de enige niet! Neen, zo ver in ’t verschiet Uit de schouwen daar rookwolkjes rijzen, En ge sikkels in ’t graan Door de Eemnessers ziet slaan, Blijven dankbare harten hem prijzen.…

strijde voor hen die onder racisme lijden: Pik het niet langer en spreek je uit, tolereer geen intolerantie, geen discriminatie, geen haat; kijk niet weg, negeer het niet, zie het onder ogen, wil het weten en kom in actie; vorm een schild, een brug, een veilige haven, wees een vriend en medestander, sta zij aan zij, hand in hand met de verdrukten…

Oceanen liggen rimpelloos te wachten in witte en oranje gewaden, verdrukt verleden die ze niet af kunnen gooien de loden mantel van de hetze en de haat, om de overkant te bereiken, hun Nirwana betreden, gebleekte waardigheid van gouden tempels die men liet, weerspiegeld in kwetsbare oases zover men ziet, als vreemde meeuwen de hand…

Om haar te schenken aan het vaderland: Maar waar de vijand aan de grenzen ligt, Waar pestilentie heerst, aardbeving dreigt, Men ’t volk verdrukt, klooster op klooster sticht, Ketters ombrengt, ontdekkingsroem verzwijgt, Heeft men slechts hoon veil voor het heldendicht.…

Ik zwaaide naar haar, terwijl ze op het balkon terug zwaaide en daarna snel naar binnen ging, de televisie aandrukte en de afwas deed met een pijnlijk verdrukt gelaat, glurend naar de stoel, waar haar geliefde man altijd zat. Mijn vader, die enkel door haar gekend is.…