Scherp getande zon,

Oceanen liggen rimpelloos te wachten
in witte en oranje gewaden, verdrukt
verleden die ze niet af kunnen gooien
de loden mantel van de hetze en de
haat, om de overkant te bereiken,
hun Nirwana betreden, gebleekte
waardigheid van gouden tempels die
men liet, weerspiegeld in kwetsbare
oases zover men ziet, als vreemde
meeuwen de hand werd ontboden om een
vrijhaven te verdienen, gestrand om
de waarheid te dienen, geringd door
een ideologie, voornoemd te vluchten in
de hoop zielsverwanten te ontmoeten waar
stemmen werden gesmoord, alles te duchten
viel met het kloppen op de hemelpoort,
door ongeloof en afkomst niet gehoord,
in de loop langs gesloten deuren, net
zolang, uit onuitgesproken trots en
mondigheid, de muren van de kampen
begonnen te scheuren en blijft als
veenbrand onderhuids woekeren en voedt
de kern van elke cultuur, zolang die
maar niet onder onze eigen voeten woedt.

Ethiek kiest een plaats ergens tussen waan
en wetenschap, de aarde zoekt een andere
baan, dan verliest de wereld een belangrijke
eigenschap in de humane stralen van de zon,
alleen die weet wat speelde, hoe het verhaal
begon, essenties gaan verloren als men die niet
kent op elk moment op een willekeurige plek,
nemen wij de volgende stap in ballingschap?.

Opgedragen aan mijn geloofsgenoten:
Tenzin Gyurme - Lhasa/Tibet (corr.)
Hosni Abbras - Ramallah/Palestina (corr.)

Illustratie: Ensor.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 21 juni 2010

pebmartenskpnmail.nl

Voor

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 8 stemmen 653