Alle inzendingen over verschuilen in massa

Verschuilen in het donker het heeft voor mij geen zin ik wil je niet verraden maar ook niet laten gaan. Verschuilen achter dikke tranen het is niet aan mij besteed je kan mijn zakdoek lenen voor als het toch te veel mocht zijn. Verschuilen in de liefde ik hou het liever vast stevig met twee armen maar waar moet ik gaan staan?…

Achter die grote zonnebril Verschuilt zich een wereld vol verdriet Waar die gevoelens vandaan komen Begrijpen de meesten niet Hoe de wereld veranderde in de hel Positiviteit en negativiteit in duel Alle zekerheden die er waren Zijn weggespoeld, ver weg van haar Nu, in onzekerheid, niet meer wetend wat ze voelt Vinden anderen haar soms raar…

in de luwte ver van potloden en pennen verf ik de ouderwetse kast van groen naar wit naar iets van wit af lees het verhaal in de deuren als levend hout dat vertelt over wat is geweest en in nerven en kieren soms doorgezakt de ruimte kleurt in dagen, zelfs jaren planken zijn gestapeld naar de laatste behoeften zichtbaar aangedaan…

Het is waarschijnlijk ‘t zeer curieus frustreren dat wie zijn waardering uit moet spreken na alle omstandigheden te hebben bekeken in parlementaire enquête zich wellicht zal keren tot de onschuldigen terplekke aldaar, om zelfgenoegzaam hun gelijk te halen bij gebrek aan overeenstemming der verhalen in oogverslagen of andere getuigenschaar…

Ik word opgeslokt door de massa Zoals een grasspriet in een wei of een druppel in een rivier Zelfs je verbergen even achter een witte wolk kruipen zoals de zon is een hele klus Maar wat ik wil is even alleen zijn Heel even alles mooi ordenen Helaas, de massa achtervolgt me zoals mijn schaduw en kleeft aan me net als de wind aan…

Tussen bezwete lijven, de smaak van ranzig bier en dronkenmansgelal Als een gekooid dier met inklemmingsverschijnselen wordt ik bewogen naar voren, zij of achterover. Langzaam begint het te deinen en ik onderdeel zonder zelf en met velen, verstrikt in het woud van woeste woorden.…

ze verkopen als zoete broodjes zijn woorden lijk gebakken lucht klieven de schedels der onwetenden ze hakken in hun hersenpan het laatste restje waarheid kan zich slechts stil verschuilen achter een welgeklede leugen de beste van alle werelden het antwoord voor de massa die alleen maar waarom vraagt en dan verder met het leven gaat zonder…

Je bent zoals je bent zorg dat je jezelf erkent speel geen toneel eens wordt dat je teveel toon je ware ik wees geen bangerik zeg gewoon waar het op staat ook als het niet goed met je gaat dan hoef je je niet te verschuilen en kan je misschien bij iemand uithuilen.…

Goede leiders (ver)volgen de massa niet de massa volgt helaas te vaak foute leiders!…

Verschuilen altijd verschuilen achter woorden, een glimlach. ...waarom geen afscheid?…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

heb me lief, smekend bijna een kamer gevuld met wensen voor mensen en hun aandacht een aanklacht tegen alles dat niet voor wil zijn ze schuilen achter maskers waar nog net geademd iedereen bekeken kan gekeurd, die wel, die ook en wat dan nog met oprecht of moest dat ooit eens opzouten oog in oog, tand op tand jouw hand zal ik nooit…

En mocht hij zich verschuilen In liefde en plicht, Een kever in rozentuilen Tussen schaduw en licht, Gij schudt hem uit de bloemen Met tedere spot, Tot hij U zal noemen: Mijn Heer en mijn God!…

ik zie mezelf achter een microfoon lees voor en noem het een gedicht maar wat ik beweer is niets meer en niets minder dan de conclusie dat ik me verschuil achter woorden dat komt nóóit meer goed…

Jouw beeltenis staat hoog op de schap ik kan je niet meer zien je bent er wel zoals je er altijd bent geweest ik probeer me te verschuilen zodat jij me niet kunt zien van daarboven en je ogen mij niet zullen volgen maar je bent er toch.…

te falen, een immense druk Een oneerlijke strijd, jij alleen tegen de massa en het leven continue op zoek naar iets wat dit alles betekenis, een doel kan geven De massa dan ook zo gevoelloos over de beslissing om aan deze druk te willen ontsnappen “egoïstisch” en “zonder besef” om zo uit het leven te stappen!…

Verstilling zoek ik binnen de luide massa. Ruimte buiten de orde van de kleine burgerij. Vrij ademhalen wil ik te midden van conventies. Ontspannen speel ik met de regels van gezag. Rust vind ik in het weten, dat mensen weinig weten. Lachen leer ik om de waan van de kwetterende dag.…

Eenzaam in de massa, zo breekbaar en klein. Niet geboren om alleen te zijn. Eenzaam is het sterven, maar zo anders kan het leven zijn. Iedere dag met die ander is een plaats in de massa; Minder breekbaar en klein voor jou en een ander. niet geboren zonder reden, maar als een mens voor de ander.…

Ach, ach, ach Het is van alle tijden de massa pakken, de minima pakken! Massa en minima vormen de samenleving maar ook het fundament voor extra pakken! Niet meer voor lang, dat bewijst Cyprus als Europa niet oppast, wacht een pak slaag!…

Bij de afronding werd kernachtig uitgedrukt massa en omvang.…

teruggetrokken  in haar eigen enclave  binnen de massa…

als het licht uitgaat als ik me verschuil en alles donker wordt Koud naar warm warm naar koud Antarctica Pretoria Niemandslandica als het gordijn valt alles opeens duidelijk wordt…

Eenzaam in de massa zo breekbaar en klein. Niet geboren om alleen te zijn. Eenzaam is het sterven, maar zo anders kan het leven zijn. Iedere dag met die ander is een plaats in de massa. Minder breekbaar en klein voor jou en een ander. Niet geboren zonder reden, maar als een mens voor de ander…

die spreeuwen maken zich ongrijpbaar maken massa macht…

Ik wil mij niet verschuilen achter de term ik ben zoals ik ben je moet me maar zo nemen het is niet anders niet. Ik kijk graag om mij heen en wil mijzelf graag zien als ik in de spiegel kijk en me dan niet verrijk met ik ben zoals ik ben.…

als golven in de zee voel ik mis ik je meer dan licht in het donker huil ik vergeet mijn schaamte verschuil mijn kwetsbaarheid in tranen om niets alsof er al niet genoeg golven in de zee zijn…

Een grijze massa schept de mooiste bloementuin binnen mijn schedel.…

Een wittig rif van gevaar tekent zich kraakhelder af in de verte flitst een schel licht meedogenloos spookachtig schijnsel röntgennegatieven van rimpelende vellen in donker fatale massa van een staartloze komeet schiet lood in lichtjaren prognose in maanden minder exact galactische heupen haardunne breuken gestage monotonie…

Treinend door nevelsierend Nederland Heb ik vele koeien en schapen afgelegd Slurpend scherp ziend naar buiten kijkend Verken ik de wisselende treintrajecten kant De trein massaal is superindividueel Verlies me in de massa als geen een Vergeet totaal mijn eigen werkelijkheid Hoewel levend onderdeel van deze tijd Zij slaapt hij leest stil…

Los willen staan van de massa, de gevestigde orde, Is het streven naar een beeld, Dat tegelijk je gehele spontaniteit steelt, Het oneindige noodlottige zwart dat je te wachten staat, Is iets waar geen wil of vrijheid op inslaat, Daarom geven gedrevenheid en ambitie de schoonheid aan, Die nut geeft aan het vervolmaken van ons bestaan…