Alle inzendingen over verzegelen

Verzegel jouw naam op mijn lippen. Haal de schroom mijn lichaam uit. Laat mij jouw lippen lezen. Fluister de woorden met jouw liefdeskracht. Prikkel met jouw ogen mijn gedachten. Houd mij zo oneindig in jouw macht. Maak mij dienstbaar aan jouw wezen. Laat ons één zijn in de macht.…

Geef mij een gesloten brief ik zal hem wel bevoelen en zachtjes leggen op mijn borst maar open maken niet Koester de verzegeling die een belofte meedraagt zoals jij blijft hij een geheim een nooit gekende schat…

Ik vlei me neder tussen borsten om mijn lippen te verzegelen tot een afdruk van geluk in aarden korsten mogen stollen tot sporen zonder geluid of juk zal mijn levenslot bezegelen ga ver van alle vuige vorsten die mij bestempelen als gedrocht ik ben aan hun edelvrouw verknocht.…

Ik volg haar als een schilder het licht stap haar verlangen af ben een landmeter van gemis ik ijk haar ogen tot de mijne en leg beslag op haar vlees terwijl ik haar contouren verzegel als een deurwaarder bezit dan leg ik me neer een heloot aan haar voeten maar een stiekeme dief van haar weelderig lichaam.…

Jouw gesloten lippen opende sprakeloze woorden in stilte toonde jij jouw temperamentvolle wereld je serene gelaat verbond jouw passionele hebzucht. Jouw gesloten lippen verzegelde je laatste gebaar dat zich illustreerde in kleuren van zonsondergang met het requiem vanuit de horizon in een ijle lucht.…

men bidt om vrede in welke taal dan ook tijdens de schemer herbergt het dal haar doden iedere dag opnieuw tranen zijn niet aan te slepen evenals kisten de zon verzoekt Ares om vrede, salaam, sjalom, pax te verzegelen met vers geboren regen zodat men het prille begin kan omhelzen in alle vrijheid…

ze verzetten zich met handen en voeten maar bij kop en kont pak ik ze op doe ze in een doos verzegel die met kop-dicht tape en zet hem op het spoor in een platte wagon naar de horizon kleiner wordt de doos en kleiner gedachten proberen uit te breken ik zie ze beuken maar het tape houdt stand klein wordt de trein en verdwijnt…

daag voorzichtigheid uit zet stokslagen en steniging op de tocht om te verliezen de frisse wind die af en toe waait is de verzegeling waard van oude gebruiken nog heeft rode lak de zachtheid van de middeleeuwen hebben wij misschien te lang gewacht zij gaan als lichtend voorbeeld langs het firmament de goed opgeleide jonge vrouwen…

Met de glans op jouw lippen verzegel jij onze film hierdoor wandel ik verlicht voor de laatste keer mee. Tijdens de passage galmt de herinnering over de golven de frequentie deint uit jouw keel en verbreedt mijn inzicht met lichtpunten aan de horizon die vloeiend verschijnen reikt mij jouw mimiek om te stralen in het avondlicht.…

van je rug als jouw dossier nu wordt geopend ik hoor je lach nog altijd geroodkoperd leeft nu in mijn handen als een lenteduif vliegt op voor even zomer en de herfst uit zag je oogsten in je vlucht het ongetemde leven je keert nu niet meer terug noteer met een herinneringszucht jouw weergaloos verlaten uit archief dicht dossier verzegel…

Ik verberg mij veilig in de warmte van jouw schoot en verzegel jouw woorden, geboren uit hoop, in de warmte van mijn handen.…

Het blijft een open brief Waarom gieten we verzen in een mal van gips met de ijdele hunker om later ook nog de versteende vrucht na te proeven het sap, de schil versneden op de tong Waarom schenden we ons gebit aan de blanke pit We verzegelen het bericht noemen het een gedicht Opgerold perkament in een koker gepropt een Save Our Souls…

Wie doorbreekt de verzegeling van het altijd stille zwijgen waardoor gevangen woorden zich loswrikken uit het vastgeroeste patroon en opgesloten pijnemoties zich bevrijden?…

plooi het toe, zet je nagel op de vouw, beëindig het, verzegel het. (het glas valt uit je hand). zwijgen is soms meer dan een plicht.…

Kom en neem mijn hand, de gouden berg wenkt; verzegel onze band en mijn lief, gedenkt, al wat de liefde schenkt.…

Dus onze futuristische gedachten wat laten bezinken en dit bekrachtigen, laten verzegelen door aan de wereld van nu aandacht te besteden!…