Alle inzendingen over verzen dankbaarheid leren ontmoetingen

Wanneer ik oude verzen lees die ik ooit heb geschreven dan zie ik hoe ik vroeger dacht maar waar is nu die jeugd gebleven? Wanneer ik oude verzen lees dan merk ik wat echt telde en hoe ik langzaam ook genas van wat me ooit zo kwelde. Wanneer ik oude verzen lees kan ik slechts dankbaar zingen.…

Ik ben dankbaar voor wat ik krijg, en voor dat, wat ik niet kreeg. Ik blijf dankbaar voor wat ik heb, en dat, wat ik niet had. Maar vooral ben ik dankbaar in mijn mooie en moeilijke leven om de ontmoeting met jou, die mij blijft gegeven.…

leren begrijpen is waarom Waarom ik jullie beiden moest verliezen Binnen een half jaar wees En niemand kan me ook vertellen: daarom Jullie hebben me wel geleerd dankbaar te zijn Dankbaar voor alles wat we gedeeld hebben Dankbaar voor mijn zussen en broer Dankbaar voor wat geweest is, het was fijn Ook heb ik geleerd wat het meest kostbare…

ik heb je altijd al gevoeld als vluchtige kleur in plotseling ontmoeten een surprise uit onverwachte bronnen die hun natuurlijke liefde aan de wereld belangeloos schonken als surplus van leven pas later heb jij gezicht gekregen in volwassen nuancering van meegekregen talenten op jouw plaats in het bestaan daar is de lach…

Late oktoberzon die geneest van 't al te grote ik; leer me toch relativeren als ik 's morgens vroeg uit de veren met mezelf geen raad soms weet... Leer me licht en schaduw minnen kijken buiten en diep vanbinnen leer me lieven en verdragen en heel dankbaar leven alle dagen.…

Breng me daar en vertel me wat je herkent ...als ik ontdaan van schild en sabel weer naakt en kwetsbaar voor je sta Als je dwars door mijn potsierlijkheid mij weer vindt Als de muren wijken die ik niet ken en verborgen deuren opengaan Als de façade instort, voor de ogen van het kind Er is een plaats waar ik jou altijd zoeken zal Ontmoet…

waarvan de rotte appels niet willen vallen, wortelend in een mand van nooit gekiemende verzen is het moeilijk keren in een vastgeroest tijdssyndroom. het laatste afscheid vooral moet blijven daar waar het nu is eens zal ik hem toch ontmoeten om mijn laatste streken af te leren.…

goed Wie ik nog meer heb ontmoet Mensen die mij nog niet kennen Nieuwe mensen komen er in mijn leven Mensen om van te leren en te delen.…

Haal alles uit het leven en hou van wie je bent Leer weer in wonderen te geloven geniet van elk moment Geloof in jouw aangeboren kracht ook al kost dit wat tijd Leer deze te gebruiken en ontvang in dankbaarheid Laat het verleden los al het negatieve wat in je leeft Je kunt je leven pas helen als je anderen vergeeft…

Die man, die vrouw die steeds maar vieren geeft, wat zou ik die eens graag ontmoeten, en zonder hem of haar heel hoofs te groeten zou ik dan vragen wat er echt aan scheelt. Het kan toch niet dat zoveel van die verzen zo bijster slecht zijn dat ze zo laag scoren... of ben ik soms voor wraakzucht van die mens geboren?…

het hoge woord is er uit maar ik schrijf haar niet mijn verzen staan volgevreten als een dikke buik dichtgeslibd als een vijver met eendekroos ik laat haar eerst rennen totdat ze zich leeg braakt en wanneer het schuim van overbodige zinnen weggetrokken is een opspattende golven ja dan ja dan zullen mijn weinige gedachten zich…

zoek me niet wanneer ik doodga ik ben niet ver, ik blijf vlakbij ik ga gewoon mijn woorden achterna in mijn verzen vind je mij herinnering vervaagt en pijn gaat voorbij foto's verbleken en verhalen verweven zoek me niet ik blijf in je leven in wat ik schreef daar vind je mij…

Jou ontmoeten, Bevrijdend en bijzonder Je lichaam, je ogen, je lach Langzaam leer ik je kennen, Niet alleen je lijf maar ook je ziel Jou ontmoeten, Het verlies en eenzaamheid Je passies, je liefde Ik voel en begrijp Sneller zak ik weg, Mijn gedachten zijn van jou.…

Hoe je uitgeroepen leren kunt. Hoe we bewuster overleven. Oren die zichzelf niet horen. Ogen die zichzelf niet zien. Hoe de eersten, de besten, na hard te zijn gevallen, de laatsten ontmoeten. Zoals doven leren luisteren. Blinden met een voelend hart, uiteindelijk hebben leren kijken. Oorverdovend leren fluisteren.…

Ik dank u van harte voor de gelukwensen ik ben u zeer erkentelijk voor de lieve woorden ik was de wanhoop nabij, u gaf me weer moed ik ben overtuigd van uw goede bedoelingen ik ben blij u weer ontmoet te hebben ik was verbijsterd, maar u sprak opbeurende woorden ik ben u dankbaar voor alle hulp, die u mij bood ik zal nooit vergeten hoe u mij…

Wat moeten we als Klein mensenkind Toch ontzettend veel, We moeten van alles Zo veel dat we Eerst dat moeten Af moeten schaffen Om daarna dan ook Daadwerkelijk de ander Te kunnen ontmoeten…

Ik wil jou mij herinneren, Dankbaar en… toegenegen, Heb van jou ook mogen leren…, Dochters die ik heb gekregen, Loslaten… verder gaan, De negativiteit…veel berouw, Voor nieuwe uitdagingen staan, Leren te leven met…maar dan zonder jou.…

beukenstammen zijn zuilen die elkaar boven ons ontmoeten de zon daarboven strooit door ruisende teergroene bladeren zilver op ons pad een gotische kathedraal wortelend in de bodem waarop we geboren werden en eens in zullen rusten waar we een leven lang dankbaar mogen zijn voor zoveel eenvoudige pracht…

Zo toevallig werkt het licht Een kado via simpelweg Een gedicht dure woorden komen hierin niet voor Wel staat achterop een naam in rode letters Iemand loopt hier een magische deur door zachtjes, zo geven wij een handdruk veel liefde en geluk zo! jou verjaardag kan niet meer stuk Een drie en een zes en ieder zingt z'n eigen lied vooraf…

In de schaduw van de maan loopt een silhouet te dromen wachtend op een lichtgenoot net voor de lange eenzaamheid een dag moet overbruggen doemt nog een gestalte op blij met toch wat gezelschap begroet hij in het water zijn eigen spiegelbeeld ~wordt vervolgd~…

Wie door het hoogste is verkozen en zich door het hart laat voeren draagt in z'n ziel de kleur van rozen die slechts het reine kan ontroeren Wie door het hoogst is aangezocht en zich niet van zijn weglaat trekken maakt in de schaduw vaak z'n stille tocht zal niettemin zijn weg met lief bedekken Wie door het hoogst is aangesproken,…

Geen koele nacht die me wakker laat in dromen die mij ontmoeten en ik het duister getijdeloos laat gaan terwijl de echo sterft in het wit van een barak sterven is niet eenvoudig wanneer ik waad door het rijke licht dat me tracht te doorgronden en ik dankbaar ja toch wel, mijn evenbeeld laat schijnen in de glinstering van je ogen…

De mensen die ik vandaag ontmoette zullen ook morgen weer een dag ouder zijn, misschien wat wijzer en grijzer, maar anders. Zelf zal ik andere gevoelens kennen, andere voornemens maken of niet; dankbaarheid overheerst nu want dit was een dag zoals geen ander.…

Mijn verzen bezingen het leven en alles wat het me zal geven: liefdeslust en liefdespijn, zelfs de dood z’n zoet venijn, want mijn verzen bezingen het leven!…

De verzen zijn bokalen, Waarin een dichter zijn gedachten giet. Een vers is goed of niet, Naarmate ’t vol is tot de rand, die niet kan halen, Of over-vliet.…

Verzen zijn de beweging van 't leven, klaarluidende, al naar het menshart gaat, of droeviglijk schreiende zacht, of kwaad als een donderslag door des levens kalm beven.…

Tegelijk gaan ze open de zevenhonderd vensters bijna onhoorbaar een eerste wiekslag de hemel opeens een geopende bundel waaruit alle gedichten wegfladderen witte verzen, zwarte verzen over vrijheid en ruimte en sterrenbeelden die elke seconde van betekenis veranderen het zwerk rijmt eindeloos onnavolgbaar het ritme van kwetterende zinnen…

Leer me dankbaar zijn en open naar de vreugde. Geschreven naar aanleiding van de viering vandaag van 50 jaar lid van S.C.M.M. http://www.youtube.com/watch?v=csQPFIsoFCQ…

In de Nederlandse poëzie - die ik niet zo goed ken - kwam ik het tegen in de briljante bundel van Bette Westera Ik leer je liedjes van verlangen, en aan je apenstaartje hangen (met prenten van Sylvia Weve). Net zoals verzen van veertien lettergrepen en nog andere varianten.…

je in het ziekenhuis Op de operatietafel overdenk ik dankbaar 'Waar gaat het om?'…