Alle inzendingen over vinden

het is als of nee het is ik ben zo en zo vind mij, als ik mij vind, zo veel of geschift ga naar mij staren ontleed mij doorheen mijn vel en huid gaat mij verklaren vind mij te vinden zie mij in de ogen kent mijn bronzen hart splijt mij met mededogen zwart mij niet met koele smart ik ben en meer meer en anders ook vind mij…

tegenstrijdig evenwijdig parallel in de knel deze kant of die waarheen waarvoor waarom met wie tegenstrijdig zijdelings tijdig op tijd te laat verward en kwaad om de hoek en op zoek proberen te vinden het leven verslinden verslonden en gevonden…

verleg het zoeken beraam geen misser die soms aanklopt op luchtkastelen ontdek het vinden wat je kan plaatsen zal nooit hechten op blinde muren…

Waar blijft de reden ontevreden uitkomst der vele gebeden het recht geluk te wensen blijf het een zoektocht of een zich simpel vertreden en vinden de zingevingzin ‘U heeft ons gevonden!’…

Gekke puinhoop waanzinnig nabij als een plotseling moederloos kind ren je zoek je naar bekend geborgen bent radeloos troostloos verdwaald bijna krachtloos mist de moedertroost het vertrouwde warm gevoel tussen troostloze hartpijnlijke puinhopen zoeken wij en vinden elkaar.…

De vlinder is haar gezicht dat niet kan wachten op de kleuren van liefde en teder ongeduld. Ze is waar ik haar mijn dromen en woorden geef en ontwaak zoals ze mij laat ontwaken. Met haar ogen zoekt ze mij waar ze een vlinder mag zijn en ben ik het gezicht dat ze in al haar dromen bewaart.…

ik weet, mijn lief dat de wind begonnen is dat het onverklaarbare in het donker valt wanneer we onze lichamen in onbeslapen lakens draaien we vertragen de ontkenning door metaforen naar de maan te gooien zelfs de kussens spreken vreemde talen ze zijn niet meer dan een illustratie daarom vraag ik, lief laat alleen het licht…

iemand vertrouwt een fles met levenskracht aan het water toe nu rust ze ergens in een ondiep zanderig graf misschien sluimert ze aan een oever of bij een verre zee ze gaat niet ten onder aan verlies of van verdriet wie schittert als jij haar vinden zal…

Ik duik met mijn blik in de jouwe maar zie de bodem niet Ik reik naar je met open armen maar voel je niet Ik hou van je met alles wat ik ben maar ben eenzaam Ik zoek je overal altijd voor eeuwig maar vind je niet en zal je nooit vinden Zolang jij niet van me houdt.…

Haar gezicht is haar ongeluk van oude tranen die beginnen en hoopvolle woorden die volgen waar ze liefde zoekt en elke nieuwe leugenaar haar vindt en alleen haar eenzaamheid verwarmen zal.…

nee meer een haven en niet omdat ik kom en ga ik leg ‘r aan, ga er aan land verzand in blikken en in woorden blijf ik komen, zonder gaan bestaan wij immers echt het is een thuis, meer dan een haven en wel omdat ik ga en kom ik blijf vertrekken, maar ook keren leren hoe het ook kan zijn niet te vluchten, maar verbinden vinden…

vaal is het vluchtige water dat boven mijn zintuigen vloeit bruidssluiers lonken voor later twee zielen voor eeuwig geboeid trage roodgloeiende stromen veroorzaakt door liefde en smart dringen in rustloze dromen waar telkens het lot wordt getart bottende, bloeiende bomen symbolen van eenheid en kracht fluist’ren van dat wat gaat komen…

Ik wil je wel vinden, Maar zoeken durf ik je niet. Ik verheug me op ons lot, Maar ben bang voor de weg ernaartoe. Deze weg zal dus geen einde hebben, En een ‘wij’ zal nooit bestaan.…

Vind mij, als ik verloren ben zoek mij, als ik mezelf niet meer ken zeg mij, wanneer ik in mijzelf verkeer doe dit, doe dit elke keer. Want als ik verloren ben, mezelf niet ken, ben ik zo alleen zo eenzaam, in mijzelf gekeerd.…

Dan vinden de mensen me interesant en handig. Soms wil ik een Roodborstje zijn. Dan ben ik vrij en vlieg ik sierlijk in de lucht. Dan vindt men mij lief,schattig,mooi,zeldzaam. Soms wil ik een teddybeer zijn. Dan ben ik bemind en lief Dan vindt men mij: leuk,lief,schattig,mooi. Maar het liefst wil ik gewoon... Mezelf zijn.…

het stom niks jou mijn werk niet meer leuk van niet hier alles van alles mezelf het moeilijk het jammer jou leuk het hier fijn muziek mooi er niets aan het gewoon lekker het niet erg het begrijpelijk je tof mezelf lelijk, grappig, te dik, te dik, te lang… het best het goed zo het zo’n gedoe dit niet okay het vervelend je lief…

vind van zinnen het gekleurd gezag dat gestold in woorden aan de oever lag met het rijmende rhytme van de tijd die de diepste letters uit de golven snijdt…

steeds later rangeert mijn liefde lege wagons naar jouw verlangens het is het ontwijken van het lot geen prijs maar een boetedoening om het kansspel dat ik heb genegeerd alleen maar mij, ongeëvenaard in besef beeld en uitspraak, laat mijn naakte stem de kledij verwijderen die me zo pijnt en zelfs overtreft in de beschouwing die jouw veroordeelt…

een vermoeden heb dat niet alles is gezegd en mijn zieledroom niet is volbracht ik zal het weten op zijn tijd voel ik hier en daar de tekens die me intuïtief zijn voorgezegd alles is nog vaag en in de maak toch ben ik nu al begeesterd met het nodig vuur voor avontuur ik vraag het mijn zielevrienden zal ik slagen en vervulling kunnen vinden…

op het laatst leefden we jij en ik op verschillende planeten jij verhuisde naar de ziekte-planeet en ik bleef maar liggen in mijn bed het verliezende lichaam de herinneringen aan wie we waren de onbereikbare planeten alles ging teloor het moest zo zijn misschien toen de tederheid uit de hemel viel…

Mij zal je niet vinden Ik kan mij niet binden Je zal mij niet kennen Bevestiging van mijn liefde vind je niet Laat echte liefde achter me en vlucht in de volgende kik Ik ren,ik vlucht Voel geen liefde voor mij, laat me gaan in mijn onbereikbare bestaan Hecht niet, want ik durf niet Raak me niet, bereik me niet Voel me niet, want ik vlucht…

Ik wil je altijd blijven vinden als het aan mij lag elke dag maar alleen wanneer het vinden ook van jou mag ...…

Vriendschap is als een zeldzame vlinder, het onbeschrijflijke geluk dat je ervaart, als jij het zelf blijkt te zijn, de gelukkige vinder, geen ander gevoel dat dat evenaart. Vriendschap is zonder één woord te zeggen, elkaar begrijpen en elkaar bewonderen, zonder de ander ook maar iets te ontzeggen, je telkens over de goedheid van de ander…

mijn gedachten, dát ben ik en in gedichten die ik lees en die ik schrijf dáár vind je mij mijn gevoelens, dát ben ik en ook de droom waarin ik me verliezen kan is deel van mij maar mijn werk, dat ben ik niet men vraagt mij steeds naar het bekende wie mij niet zoekt, die vindt mij niet…

Het vinden Van mijn weg Is alleen Te bereiken Via mijzelf…

Vandaag dan eindelijk geland Een week eerder wel al op Schiphol In ontkenning geen draai gevonden En dan ineens in de koude zon Argeloos kletsende met een goede vriend Waren het mijn zinnen die weer waarde kregen Wat is alles toch simpel wanneer je 't zoeken staakt Natuurlijk ben ik dit en hier, niet anders Als ik dat nou maar een week onthouden…

Waar ik zoek vind ik de kou van het ontwaken. Van dromen die bevriezen en ogen die bedriegen. Het is geen vlucht maar een gebaar van de winter en zijn tijdloze geduld. Langzaam ontwaar ik zijn mantel en is de lucht weer het gordijn waarachter hij graag zijn roeping viert.…

Woorden zouden haar kunnen aanraken. Stemmen zouden haar kunnen laten rusten in de schemer van haar dromen. Waar ze weer een kind is dat geen onheil zoekt en de liefde niet versplintert van wie haar wil bereiken met gebaren van vertrouwen en gedachten die die kunnen helen wat ze verloren heeft in alle wonden…

In een orgie van stemmen waar mijn dromen dwalen en warme ogen mij leiden naar de cocon verlies ik de werkelijkheid en ben jij de vlinder die mijn zwaartekracht weer zal vinden.…

Waar je ook bent en waar ik je weer mag vinden als onze momenten niet meer breken of verdwijnen in de stilte die bewegen wil maar wachten moet. Wanneer jij ontwaakt en ik je dromen zal vinden ben ik weer dapper en durf ik je te vragen of onze schaduwen ooit weer op elkaar zullen gaan lijken.…