Netgedichten

netgedicht (nr. 23.333):

Vinden

vaal is het vluchtige water
dat boven mijn zintuigen vloeit
bruidssluiers lonken voor later
twee zielen voor eeuwig geboeid

trage roodgloeiende stromen
veroorzaakt door liefde en smart
dringen in rustloze dromen
waar telkens het lot wordt getart

bottende, bloeiende bomen
symbolen van eenheid en kracht
fluist’ren van dat wat gaat komen
levenslang, en al eeuwen verwacht

spiegels van wedergeboorte
zien schimmen van ooit en weleer
en parels in talloze soorten
hereniging scheppend tot meer

lachend naar leven en sterven
alwetend van terugkeer en bond
verlost nu van botten en scherven
vlieg ik, omdat ik je vond