Netgedichten

netgedicht (nr. 23.333):

februarinacht in lissabon

Alfama warrelt
ons als een labyrint
omlaag
waar de stad
langs de Taag stroomt

de rivier staat stil
op dit uur van de droevigen

in de verte het geluid
van de wegstervende fado

hij, hij troont daar boven
verbronst op het terras
voor á Brasileira

en laat zijn zangen
bij voorkeur meestromen
onder een deken van duisternis
tot over de rivier

voor wie oor heeft