Alle inzendingen over vingertoppen

Wanneer ik je in Braille doe dan zucht je telkens weer ~Toe, lees de eindstroof nog een keer Je weet wel waar en hoe~…

vingertoppen voelen zandkorrels aan steen, hoe leven kleeft voelen ribbels aan een stof die warmte geeft vingertoppen die langs muren in het duister tasten licht ontdekken het maakt handomdraaiend leven zichtbaar in een flits dat even hecht…

Tien vingertoppen, Miljoenen fonkelingen En mijn huid komt klaar.…

mysterieus in al haar vormen en creaties onbereikbaar en toch dichtbij alsof ik haar aan kan raken met mijn vingertoppen zacht....…

Je vingertoppen over mijn gezicht er is iets aan de hand... We willen beiden het zelfde maar zeggen gewoon niets dat is niet nodig in deze sfeer, Dus zeggen we maar niets... Het liefdesspel mag heel lang duren want dit is echt gemeend Ik nestel me in jouw armen weer... Niet denken nu...dat ik je even heb geleend...…

Verval in flashbacks Beelden die zich opdringen In een hart tot aan de rand toe Gevuld met passionele herinneringen Zinkend in een diepe slaap… Ik hoor die muziek weer spelen Voel haar handen weer Zacht mijn lichaam strelen Zie haar bovenop me zitten Vingertoppen glijden over m'n wang Haar lippen op m'n lichaam Sensueel minuten lang…

wij zitten in het grote raam met uitzicht op de vallei van Castelnuovo di Garfagnana waar pioenrozen als drachtige vrouwen in elkaar vallen, praten met gezichten waar vragen op getekend staan, brengen vingertoppen naar elkaar toe en spreken dan in de vorm van een oud gedicht een veer van een raaf splijt tussen het ruwe marmer, zwart is…

op onze rug in het lange gras wachten op de sterren en dan jouw vingertoppen met kleine stapjes dichterbij ik zie je in de sterren én de maan die net zoals jij in porseleinen dromen slaapt en wanneer dan de zon daar door de bomen op het nog wat natte gras zomer schildert liggen onze vingertoppen uitgestrekt tegen elkaar (straks word…

Het grasveld ziet bont van krioelende krokus; schoon de lente wacht, toont zij hier al vol trots haar kleurige vingertoppen.…

als ik dan niets van u hoor Nou dan ga ik maar weer verder Dan ga ik maar weer door En mijn vingertoppen; daar heb je pleisters voor…

soms heb ik in mijn vingertoppen een uitermate fijn gevoel voor beeltenissen de schaduw van mijn handen betast de zonkant van je huid tot ik onbevangen op je glimlach stuit.…

Hoe wij de nawinter ontkleedden kippenvel onder vingertoppen lentezachte huid we legden het af tegen de zonuren bij het uitblijven van jij die maar niet over ging in mij…

Zij durft niet kijken als ze kijkt Zij sluit ramen en deuren met haar ontloken ogen Maar met haar vingertoppen schrijft ze in de palmen van mijn handen: bemin mij, doe mij open…

Ivoren toetsen zingen vederlicht dansen kleuren van de regenboog zon ontwaakt schijnt lava in je vingertoppen tovert bloemen in mijn hart…

Vingertoppen glijden over naakte huid in steeds kleinere ritmische bewegingen. Jij en ik mijden elk zacht geluid dat reeds fijnere poëzie wil bedwingen.…

Met bevende vingertoppen, alsof het je troosten wil. Het valt, het druppelt. Je laat het los, maar je huilt.…

Soms weet ik de weg niet zo goed en ga op de tast raak zwijgend letters met vingertoppen die soms ongeduldig spreken wat menigeen nooit zal verstaan…

Zoals je me aanraakt maar even mijn wang beroert vingertoppen op mijn huid, zo zweeft soms een klank tegen me aan vervolgt zijn baan of blijft me bij. Ik laat ze zo. Niets wordt tot woord. Zo zijn ze het mooist.…

de aarde uit je ogen droogt mijn keel en lippen uit omdat je kersentuin gesmaakt wil worden dan vleugeltippen vlinderlippen, en vingertoppen spelen een septiemakkoord dat op mijn huid weerklinkt als in jouw stem…

De plek in de donkere schuur, de hoogte, de diepte, je vingertoppen over de gladde schil, glimlachend: hij is er nog.…

mijn vingertoppen glijden licht over je haren zonder verstrikt te raken het raakt me zo dicht ben je bij mijn hart vandaag zijn we meer dan een onbeduidende draad in het onmetelijke harten zijn de moeite van het redden waard…

Kleumende vingertoppen.. Kriebelende wollen trui.. Winderig buiten zijn.. In de witte kou.. Harde waters met glijdende ijzers.. Wintertenen bij het warme vuur..…

Fluisterzacht schreef de wind al zijn liefde in haar hart zie haar dansen met zijn spiegelbeeld in haar ogen ze zal niets vergeten zijn liefde en zijn woorden ze zullen nooit verloren gaan haar vingertoppen houden vast…

Lang nadat mijn ziel langs de vingertoppen van het hiernamaals kroop, ontdek ik dat achter de kinderen van ons wakker bestaan bloed doorzet en onder ons vredig komt van ‘s morgen goud tot schaduw’s laat.…

Zij zoent me langzaam alsof wij alleen thuis zijn Zij kust adembenemend als een echte minnares Zij zoent haastig met de vingertoppen raakt ze mijn huid aan Haar kus maakt vannacht elk woord overbodig…

je wilt me lezen met je vingertoppen in je ogen die bevreemde blik je trage stem vraagt wie ik ben sjjjj stil maar sluit je ogen en luister naar muziek van toen ik wieg ons met het kind, dat geen weet heeft van wat leeft in de diepte die ik ken…

De kelken van je lippen zijn als tedere bloemknoppen ik proef er een eeuwig leven het verwaaide zout te nippen met de zachtheid van vingertoppen. de zee met liefde weer terug geven. In je ogen ligt een oceaan ik blijf er altijd in bestaan.…

vingertoppen blauwgeplekt oosterse schrijfkramp doet de ronde vadsig schrijven in woord hoesten taal gedrukt op tong gemors gekreukel geschraap tot op het bot naald splinter mij in mijn arm om te overleven in mijn poëzie…

Herinneringen drijven door vingertoppen langszij, hier aan de oever waar wij ooit speelden en sliepen kabbelden wij in slaap op het ruisen van de stroom. Onze dromen spoelden mee en golven waterig voorbij.…

hangend in een hangmat zoals dat nu eenmaal hoort in een hangmat waan ik mij tussen hemel en aarde maar gelukkig kan ik nog juist met m'n vingertoppen de aarde betasten... zelf ben ik niet echt in de wieg gelegd voor astronaut daar hebben ze gelukkig anderen voor…