Alle inzendingen over vlaams blok

Vlaams Blok heet nu dus Vlaams Belang wat dat in ónze ogen dan ook zijn moge wel hoorde ik ene Frank Vanhecke betogen hoe gij het wendt of keert eigen volk komt altijd eerst keek daarbij de camera dreigend in de ogen…

Dit snackcontest is enkel maar te winnen Met een onbeperkte hoorn des overvloeds Zorgwekkend, maar de ernst is nog te sussen Want Vlaamse Liga zit er nog niet tussen…

Ik ben een kruising van Kelt en Romein. Een flinke scheut Spaans, wat Duits en Latijn. Ik ben een bastaard stirred maar ook shaken, een mix van veel kleuren een cocktail van streken. Krijg je de kriebels van Aaron en Aryan? Van Talmud en Tora van Veda en Koran? Weet dan één ding. Je dankt heel je leven aan vreemden die 't jou…

ik hak het hout zie de spaanders vallen als jaren in getallen en het deert mij niet de gave blokken stapel ik heel trouw tot voorraad als het wintert splinters aanmaak voor de schouw zij smeulen tot een vuur als ik hen aanblaas hun vlam verdrijft de kou uit het vroege uur de jaarringen verdwijnen geven zo hun zomer vrij…

Vandaag scheen me de witte tuin een wijds geval, met zoveel leegte na het opruimen van blokken. Een kwestie van gezichtsveld: het lijkt soms of een vrouw na jaren bovenaan steeds nauwer onderaan steeds breder wordt. --------------------------------------------------- Uit: Nieuw Vlaams Tijdschrift 31/6.…

Omdat aflossingsvrij zo gunstig scheen Had ik daar indertijd maar voor gekozen Mijn hypotheker heeft nu uitgeplozen Dat díe vorm straks een blok wordt aan mijn been Voor omzetting leek onvoldoende tijd Maar zie, ik krijg van Stef drie maand respijt…

Omdat ik eigenlijk veel meer verdien Dan wettelijk voor mijn adres zou mogen, Besloot men fors de huurprijs te verhogen, Zodat ik naar iets anders om zou zien. Mijn schuld liep op, de opzet is geslaagd; De huisbaas heeft me net op straat gejaagd.…

Hij: klinkerwerker. Zij is dol op leesvoer. Hij neemt haar - letterlijk…

in vuur en vlam dooft zij het naakte lijf langs een robe van ijzige blokken die dooien aan opvrijende benen haar gezicht huist in een vragende schaduw zij wil haar blik niet aan mij vertonen enkel hem zonder schroom met een onaantastbare verleiding belonen zij bespeelt een minnaar die ook door adem is omhuld en in hetzelfde verlangen…

Het bekampen van de hedendaagse vijand En het ontwijken van mensen gaan hand in hand De explosieve aanwas dezer pandemie Eerst lauw onthaald op hoongelach en apathie Het hing volgens virologen al in de lucht Drie F-35’s meer blijkt nu pas spilzucht Door onze grootheidswaanzin en arrogantie Zitten we al vast tot na de paasvakantie Ondertussen…

je rolt in eindeloze cirkels rond maar ik heb je voor het blok gezet je uitloop is belet door vierkant en gedrongen heb je gedwongen tot een stil moment van rust een overwegen of bol en blok nog samen kunnen leven…

woorden lijken gestolen de zin ervan ontgaan blijft maar malen als 'n molen of er toch iets zal ontstaan wolken zijn gebroken is de zon weer in 't zicht zijn de kelken weer ontloken in dit vrolijke ochtendlicht…

Het idee van het ademen is een schaamte als een theatraal pierenbadje voor onbespraakzaamheid in de deugd van de herinnering, vuurspuwend als een draak in het onweer van het oog: Blokken gebouwen uit het gesteente, blokken ogen uit de ziel, blokken theater uit de dood.…

het heden verbrandt illusies van verleden in vlam van liefde 8 juli 2010…

mijn nachtkaars gaat niet uit helder brandt zij in duistere uren haar kleine vlam behoed ik op dwaallwegen in mijn leven jaar na jaar hernieuwt zich het innerlijk vuur van Kerstmis .…

verzorgingsstaat mee op en ontberen nu elementaire verzorging Men zorgt er ook voor dat de Vlaamse giraf nu zoveel mogelijk als giraf kan leven Het is 12 uur ’s avonds, hij is moe Welterusten mijnheer de minister-president…

Daar was je opeens uit het niets ik viel voor je als een blok uit het niets is er nu iets tussen ons er is iets een gevoel liefde ik hou van je…

Mieren gaan hun gang op de natte berkenbast Ik sta voor het blok…

Ik sta voor het blok Op de natte berkenbast trekt een mier een spoor…

Allure met grandeur Blok na blok na blok In drie volle lagen Reikend naar de hemel Visie van de meester Aangespoord verdriet Voor de verre toekomst Vastgelegd in heden Terwijl de rivier stroomt Lengte van eeuwen Het verdriet zich koestert In warmte van rotsen Dragen offers 't verdriet Onder traan-gewelf Immer terugkerend Door huilende…

Vlaamse meisjes hebben net iets meer ze hebben streken maar dat kan me niet schelen o nee geef mij meer van die Vlaamse genen ojee ojee! Van politiek hebben ze niets te vertellen maar van je hoepsa dat lusten ze welle ojee geef me meer van die Vlaamse genen ojee ojee!…

bruine blokken opgestapeld keurig op een rij houthoop 27.04.03…

ik heb mijn blokken gepakt zij waren netjes gelakt na een speeltijd vol butsen en krassen vroeger wilde ik groter en hoger stapelen en meer tot het fout ging die laatste keer het bouwen was afgelopen ongebreidelde groei uitgesloten het spelen voorbij tijd voor echt leven belangrijke zaken maar ik kan het niet laten blokken zijn…

het komt in blokken en maken mogelijk ze jokken met brokken en geef mij eens ongelijk dat ik daartegen reklameer…

de vlam was gedoofd de zuurstof was op jouw liefde geroofd door een egoistische snob. Ik zag je in de stad mijn hart vatte vlam het doofde direct toen ik zag met wie je kwam. ik zei je gedag je keek me vreemd aan Het was om haar dat je mij liet staan ik liep door met een gloeiend hart en wacht op jou met smart.…

Als een vlam zou ik warmte willen geven, niemand alleen laten staan in de kou. Aan jou, aan mij, aan het leven, laten voelen hoe ik van alles en iedereen hou. Als een vlam zou ik willen schijnen, een baken in het donker van de nacht. Voor de mensen, wensen, dingen die verdwijnen, en vergeefs nog op wordt gewacht.…

hoeveel boeken moet je lezen voor je begrijpt hoe leven de zwangere ziel vervormt en deukt hoe vaak moet je beminnen voor je weet dat zuiver wit alleen maar grijzer wordt verlangen doet je dromen van die ene die het duffe stof wegblaast en kleur bekent je ingeslapen dagen verft in tere lentetinten je plots met vurig vermiljoen…

De onrust blijft en wakkert de vlam het besef van nog niet wakker zijn aan in het stille voorbijgaan van mijn jaren. R.J. van Tol…

ademloos lijkt ze kijkt ze in het kaarslicht doet haar ogen dicht adem in, adem uit om kijkt ze niet vertrouwt de toekomst ongedwongen ze zucht, vult haar longen vol met lucht en blaast het kaarsje hartgrondig onderuit adem in, adem uit….…

Schuimende morgen en mijn vuren lach drinkt uit ontzaggelijke schalen van lucht en aarde de opalen dag.…