Alle inzendingen over voetstappen

de tiid hat hjir dúdelik stil stien mar om neat te missen wie der ek ferheftigens yn de feart fan it folk it âlde en neie nau ferweven gearraand yn mufferige magasinen dêr de âlde garde jimmer kôgget op izer en de nije ljochting op plestik Vertaling: Bij Auke Rauwerda aan de voet van de Oldehove trappen uitgevreten door duizenden voetstappen…

er heerst een diepe rust gerestaureerde kerkjes zijn koel in de voormiddag het goede leven neuriet langs stoelen op terrassen en toost op voetstappen en vrolijk gelach van oprechte poëten die in honger van geest in kronkels prevelen en hoe potloden uit de vingers glijden en over de vloer rolden woorden wegvlogen in de diepe duisternis…

voetstappen op straat zijn stiefelend en sloffend op de goede weg.…

Voetstappen over het zand hebben mij meegenomen waar de horizon het water verbrandt waar realiteit verandert in dromen Voetstappen over het asfalt dragen mij op handen waar de nacht valt en waar vogels landen Voetstappen over het gras observeren mijn gezicht wonden die ze genas en bundelt zij het licht Voetstappen veren op Blijven…

Winter in mijn tuin: witter zonder voetstappen – naast mijn voetstappen.…

Zelfs je woorden met stukken werkelijkheid kan ik hier achterlaten maar dat doe ik niet want dan zal ik nog steeds je voetstappen horen en als ik me dan omdraai sta je naakt voor me met alles wat ik niet begrijp.…

Voetstappen in het zand Aan de zoom van het strand Langzaam vult de zee De afdrukken met water En neemt ze met zich mee Voetstappen in het zand Een raadsel van wie ze zijn Het zijn moment opnames Want de zee neemt elke voetstap Mee terug in de golven Voetstappen in het zand Achter iedere afdruk schuilt een verhaal Elke afdruk kent het…

Maar in tijden van verdriet en moeilijkheid, waar je maar één paar voetstappen ziet, juíst in díe tijden heb ik jou gedragen.'…

Knijp zachtjes maar met liefde in je hand die wil vluchten ik zie een glimlach met voetstappen in het zand. We kijken naar de zon die langzaam en vol kleur zijn weg vervolgt naar beneden en onze voetstappen verder gaan.…

Vind ik jou terug zoals ik jou eerder zag in een voltooid gedicht geschreven aan de einder van een wakende nacht toen het hart nog in volle ronde slagen de klok de tijd deed verjagen en de sterren bijeen schaarde als zomergolven over het witte strand liet schuimen en ik het struinen naar sprokkelwoorden staakte de langdradige zinnen…

Voetstappen in het grint, de vijver rimpelt in de wind, een late koekoek vindt royaal, aan de waterkant zijn avondmaal. En in de koele voorjaarslucht, klinkt zacht een gerucht, van kinderstemmen vrolijk, vrij, ’t geluk, ’t is zo dichtbij.…

Zachte voetstappen beroeren het zand. Voeten die wegzinken in het losse zand. Gevoelens van blijdschap komen los. Voorzichtig breekt het hart open. Ogen die stil glinsteren in de zon. Een lach doorbreekt de stilte van de dag. Stil ga ik zitten op een bankje. Het uitzicht op de zee is eindeloos van stilte.…

voetstappen in de nacht heel ver weg heel dicht bij voetstappen horen wij verder op weg heel dicht bij voetstappen in de nacht lopen wij voorbij hoor jij mij?…

Nieuwe gezichten dwarrelen op de voetstappen van oma En zo loopt de tijd door de sneeuw langs de voetstappen van oma Bedekt door nieuwe indrukken smelt de herinnering aan haar En zo loopt de tijd door de sneeuw langs vervagende afdrukken En zo loopt de tijd door de sneeuw langs de verdwenen voetstappen…

sneeuw of geen sneeuw - hij treedt in de voetstappen van zijn vader…

kom, hoor de voetstappen van hen die aan de vrede bouwen rustig en vastberaden gaan ze doelbewust maken ze verschil hoe goed is hun goed-nieuws-gesprek hoor die voetstappen brengen wonderschoon klinkende toekomstmuziek…

Ribbeltjeslucht Ribbeltjesstrand Voetstappen in Wolkschelpenland…

wanneer het pad niet bewandeld wordt verdwijnen voetstappen…

typisch herfstgeluid: dorre bladeren onder zware voetstappen…

Sterren boven mij Voorzichtige voetstappen In het snerpend wit…

Op ongerept strand alleen met mijn voetstappen omarmt mij de wind.…

zoveel voetstappen in verzengende hitte dat vraagt verkoeling…

Evenals mijn smart vervagen mijn voetstappen in natte vloedlijn.…

witte schuimkoppen uitgeblazen op het strand natte voetstappen…

Daar worden die kleine, dode en verloren stukjes zo maar weggedrukt Door voetstappen in het zand. Harde en zachte voetstappen van veelmensen in het zand. Harde en zware voetstappen van even zoveel mensen die pijn lijden, eenzaam zijn, verworpen werden. Zachte en blije voetstappen van blijheid, vreugde liefde kennende mensen.…

In het nieuwe land volg ik een vriend, stil stap ik -- in zijn voetstappen.…

het ongekende verlangen naar roerloosheid voelt de deur dichtslaan wegstervende voetstappen…

het kraken der sneeuw verwarde gedachten voetstappen gaan de eindeloosheid waar ijskristallen ramen schilderen de dood ons groet in bloemen van grijs als dank aan het dromen naar dierbaren toe zij schenken ons tranen in engelenwit waar kraken gedempt mijn voetstappen wist ik volg jouw in dromen geen weg terug…

voetstappen sterven langzaam weg een moederhart huilt zachtjes dag lieverd…

Ze wil de stad bekijken zonder dat de stad haar ziet wandelend in de schaduw van de brugpijlers voetstappen in en nabij de goot ze struikelt over hobbelige kasseien,wurmt zich tussen struiken door steekt donkere straten over met blinde dove ogen ze fluistert zich een weg onbespied en ongezien haar voetstappen zonder spoor achter…