Alle inzendingen over volgels

Die staan om koning Willem niet te springen, nee, van Prins Pils zijn zij de volgelingen.…

De volgelingen van de Theepotsekte Zijn van hun Theepotmonument beroofd Edoch, er is nog hoop, Pot zij geloofd Die Pot was slechts een deeltje van de gekte Dus niet versaagd! De grote hamvraag nu is Waar toch in Theepot´s naam de Paraplu is…

niet gegeven, De droom is persoonlijk, obstakels op de weg Hij kiest voor de weg door het duister De doorns prikken, de takken krassen Het lichaam lijdt, de geest verhardt De strijd is zwaar, het einddoel mooi Het pad vrij maken voor de volgeling De massa volgt hem zijn droom in…

En zie, reeds doet hij wonderbare dingen: Niets zeggen, maar al zoveel volgelingen!…

Toen Thierry in de politiek begon, Was elke volgeling extreem gedreven, Ze leken vroeger één in geest en streven, Maar springen nu als kikkers uit de ton. Voorlopig vindt de leider dit geen punt, Maar toch raakt Forum meer en meer ‘verdund’.…

afgeleefd mens -of dier- een stuk in zijn kraag en in gepeins verzonken begint plotseling te lachen op die vreselijkste dag vluchtend uit het labyrint -met bloemen van allerlei kleur- de ontploffing is nabij het schietwerktuig der vijand met lange achterpoten laat dat rugdeel van een kledingstuk vrij wat een volgeling bedekt…

zoek geen schuilplaats in de mantels van bizarre clowns die het hakken van letters uit het stenen alfabet tot poëzie verheffen zonder dat hun volgelingen dat beseffen viert narcisme hoogtij in ijdeltuiterij de vreemde eend wordt weggejaagd het zwarte schaap is afgemaakt gij wilt het kaf niet zijn onder hun koren alleen de clowns…

hoe teder schoon het oogt geschonken als impressie zachte winter zonder sneeuw zicht van lente jong beoogd als ik zo tussendoor dan waarneem dat een spreeuw gedreven baddert in de vijver al rondom een koolmees hipt of het fluiten wil 'wil het wel eens uitproberen' zenuwachtig twijfelt in haar ijver…

In de lente zingen vogels het hoogste lied De mus, de merel en nog heel veel meer Het is fijn er naar te luisteren, steeds weer Ik verwonder mij er altijd over en geniet. Samen vormen ze een geweldig koor Elke vogel zingt zoals hij gebekt is Voor mij is het een ware belevenis Het vogelgezang, de hele dag maar door. Ik zie ze nestelen in…

ik brak weer pluimen van hun veren af ze stonden plotsklaps in hun blote gat en voelden zich verbijsterd het is geen vogelpest maar slechts de rest die overblijft als schone schijn al jaren aangepleisterd de bolle wangen vallen in en groeven tekenen verval dat was er altijd al werd even niet geteisterd pluimen waren niet…

Zijn soort is dood, ze zullen niet meer jagen De snode graaf die zo bloeddorstig deed En blanke deernes in hun halzen beet (Vandaar dat wij nu sjaals en boerka's dragen) Door vampierjagers wordt het toegejuicht Maar volgelingen zeggen wel: 'het zuigt!'…

Ach, armoe is een relatief begrip deelt Rutte tussendoor ons even mee Zijn vele volgelingen zijn tevree want ónze armen zijn mondiaal met stip de rijksten; ze moeten dankbaar zwijgen Ze kunnen wel een gratis broekriem krijgen…

Waar volgens een oud verhaal, de Zoon van God begraven is, bleek dat zijn boodschap niet begrepen is, zijn volgelingen, geen broeders maar rivaal. In zijn korte leven, heeft hij met geheel zijn wezen, zijn volgelingen onderwezen, en leerde hen, hun naaste liefde te geven.…

Ik zong mee om zijn volgelingen weg te jagen en de schaduw van het beest veranderde in het licht. De gezichtloze verschijning begroef ik onder de heuvel van een onbevlekte droom.…

ik heb een boodschap toch voel ik mij nog geen profeet er zijn volgelingen die mijn geschriften lezen mensen genezen kan ik niet ben ook geen ster of een bekend persoon middelmaat en heel gewoon ik schrijf niet om mensen te bekeren maar wel om hen iets belangrijks te leren hebben en nog meer bezitten zijn geen drijfveren tot leven…

Gebeden wordt er-5 maal daags- met het gezicht naar Mekka Eeuwen geleden ging 'de profeet' voor in gebed z'n volgelingen volgden Gebed, gezang Gezang, gebed... blijft onverlet dat hier klokken blijven luiden.…

ik zag je als een koningin op het voetstuk dat mijn liefde bouwde je lach nam mijn geschenken aan je lichaam liet mij verder gaan dan ooit je zwaaide en keek om zag oude volgelingen draaide toen een slag bleef liever die je was het kind in je is terug gekropen ze kreeg de kansen niet in onze zon te leren lopen…

ik zag het koren vannacht dromende rogge en gerst het graan in onze liefdesherfst op deze velden volgeel zag ik het vanmorgen rond vijf uur zachte ogen in wiegende wei op het vruchtbaarste land in de rode bries van liefdeswinden die zijn bestemming bereikt als een perfecte landing op onze lippen van de dageraad…

de volgelingen zijn ontzet hun messias aan het kruis genageld zijn laatste roep is een gebed pas toen een lans de zij doorstak dood zijn tekens gaf is hij gehaald gewassen en gebalsemd in het graf gelegd maar hij is teruggekomen heeft zijn lichaam meegenomen ter verrijzenis vader zoon en geest wij vieren de hereniging in het zalige…

de nacht sloot met een steen het graf waar hij gewassen en gebalsemd lag een lichaam op de witte lakens verlaten door de ziel die zich in handen van de vader gaf de vroege morgen zag de steen verrold het doodsbed leeg verschrikte vrouwen in geween maar hij verscheen aan volgelingen en getrouwen vroeg hen zijn boodschap van naastenliefde…

In Uw handen beveel Ik Mijn geest de bekende woorden van berusting waarmee de Heiland aan het kruis stierf veel mensen vinden het een grote eer om eenmaal met dit gezegde het aardse bestaan te voltooien moge dit evenzeer een spreuk zijn op de levensweg in het vooruitzicht waar Gods volgelingen moeizaam langs gaan zich daarbij toevertrouwen…

spant gekken voor zijn kar zelf is hij te laf ik kan ze niet ontlopen zij volgen mij overal wanneer ik thuis vertrek dan komen zij van stal wie liegt vangt medestanders wie zielig doet krijgt krediet het slachtoffer kan smeken en krijgt dat vertrouwen niet de leugen zit geworteld in de aarde van hun brein zij blijven volgelingen…

Kijk eens naar zijn volgelingen Overal hoor je ze zingen Na of voor of tijdens ’t eten In elk huis hoor je die kreten Nooit is het zo stil op straat Gans het land zit nu paraat Vlaggen wapperen met franje Overal zie je oranje Euro- Wereldkampioen?…

de winter traint zijn stembanden een lied van kille noten maakt het sprookje verrassend eenzaam de wandelaar waagt zich stiekem op glad ijs een dunne laag een bleke zon en enkele dappere volgelingen rond zijn voeten terwijl de vijver huivert in haar ijzige zelf vinden eenden hun weg naar elkaar tussen broodkruimels ligt er hoop…

De ster van Bethlehem welke naar Jezus' kribbe wijst glanst groot en wenkend wordt getroffen door de stralende Morgenster Christus in schier voorbije nacht Die haar doet verkleinen tot een zwervende vonk maakt zij verdeelt zich tekens dringt door in de huid van Gods trouwe volgelingen stroomt mee in de wenteling van het levende bloed…

zie daar de goeroe spirituele leidraad of het stuk onbenul dat mensenlevens steelt tot lering en vermaak van wie het spel spelen kan zijn neiging is de moraal ondersteunen met elk verhaal dat zijn legitimiteit haalt bij het geloof van volgelingen die het verleerd hebben in de eerste plaats zichzelf te zijn de afwijking wordt bepaald…

stilte baden handen met ongezegde woorden van liefde en trouw harten vol verlies en rouw toen zij in de vroegte weer verschenen bleek de grafsteen verdwenen de tombe was leeg in schrik en verwarring zijn zij teruggelopen de mare was hen vooruitgesneld zijn verrijzenis werd al gemeld opgestaan uit de dood heeft hij zich aan zijn volgelingen…

weggerold de graven gaapten dood op witte doeken zag ik jou je rug getekend in het rood de wereld maakte vuist sloeg met lange riemen doornen haakten in je huid schreven pijn in lange striemen ze hebben je gekroond tot koning van het woord gehangen aan het kruis met anderen vermoord maar je bent opgestaan hebt ons de weg gewezen je volgelingen…

komt de heilige arresteren en sluit hem ver weg op Het is feest in dat fort de koning is jarig een meisje danst Ze warmt de mannen op met haar blote buik en moet een wens doen Ze weet zich geen raad, zoekt bescherming bij haar moeder die het hoofd van de heilige vraagt Los van zijn lijf wordt het 's nachts overgedragen aan zijn volgelingen…

Mijn verstand zegt dat alleen het kwaad nog van zich laat horen en hij weer is genesteld in het oosten, de woestijn reikt nu ver tot over de grenzen, zo ook zijn invloed wanneer laat nu eindelijk het goede van zich spreken of heeft hij met voorbedacht en rade alreeds met vele volgelingen en stap gezet het kwaad te verdrijven?…