Netgedichten

netgedicht (nr. 62.538):

De jagers

ik ken een man
en onderga dagelijks
zijn straf

hij spant gekken
voor zijn kar

zelf is hij te laf

ik kan ze niet ontlopen
zij volgen mij overal

wanneer ik thuis vertrek
dan komen zij van stal

wie liegt vangt medestanders

wie zielig doet
krijgt krediet

het slachtoffer kan smeken
en krijgt dat vertrouwen niet

de leugen zit geworteld

in de aarde van
hun brein

zij blijven volgelingen

en ik roep
in een woestijn

... Gedicht uit 2013.. jammer genoeg nog steeds actueel. ...

Schrijver: Dianah, 30 december 2016

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: moraal

woestijn

3.0 met 4 stemmen

263

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: Dianah
Datum:: 3 januari 2017; Dank je wel Kerima! Het steunt me, dat het voor iemand herkenbaar is.

Dank je wel Inte! Dat wil ik al 9 jaar. Tegen dit soort kun je niet op, blijkt wel.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 2 januari 2017; Herkenbaar. Tegen leugens kan je je niet weren en zo wordt je de enkeling in een isolement waar het vechten tegen windmolens een dubbele verloren strijd is. Heel mooi neergezet!

Naam:: Inte Feelders
Datum:: 2 januari 2017; Mooi gedicht, Dianah, maar triest ... was het maar anders!

Naam:: Dianah
Datum:: 31 december 2016; Absoluut Geeraardt! Je wordt er iig niet " blij " van :-)

Naam:: geeraardt
Datum:: 30 december 2016; benauwende brainwashing

Geef je reactie op deze inzending: