Alle inzendingen over volwassenheid

Stil verlangen onbevangen Nog 'n kind wordt bemind Puur en oprecht eerlijk en echt Hopeloos verloren ogen die bekoren Blikken die verrassen is zij nu volwassen ?…

Ik dacht vroeger dat ik al volwassen was, al was ik toen nog zo klein, groeide net uit de kleuterklas, en wilde zo graag zelfstandig zijn. Men denkt nu dat ik groot geworden ben, al is dat alleen maar schijn, 't verschil is dat ik mezelf nu ken, maar ik blijf nog altijd even klein..…

Dan als twintiger noemt men je volwassen je moet al aardig op je tellen passen Je gaat studeren, moet gaan solliciteren toch ben je nog jong, je wilt nog experimenteren. Wat wil je met je leven? Wat heb je de mensen om je heen te geven? Wie ben je en wat doe je hier? Leert iemand kennen, hebt samen veel plezier.…

Dan als twintiger noemt men je volwassen je moet al aardig op je tellen passen Je gaat studeren, moet gaan solliciteren toch ben je nog jong, je wilt nog experimenteren. Wat wil je met je leven? Wat heb je de mensen om je heen te geven? Wie ben je en wat doe je hier? Leert iemand kennen, hebt samen veel plezier.…

Ja, volwassenen zijn vreemd, En ik, ik ben daarom bang, Bang om ook zo te worden, Ja, bang om volwassen te worden.…

Volwassen worden wat een ramp Hij wou daar echt niet aan Wou lekker blijven genieten Niet op beide benen staan Moest zelf z'n zaken regelen Weinig gefeest en gedol Die overgang was erg groot Want hij hield zo van de lol Huur en gas en licht en water Verzekering en ook telefoon Wassen draaien op goede graden 't Was een klus voor deze…

Verward beleef ik deze fase Ik weet het niet precies Ben ik nu jong en moet ik stappen Of is het thuisblijven waar ik voor kies Ga ik wandelen langs het strand Of ga ik uit in Rotterdam Lekker vroeg naar bed vandaag Of zuip ik me vanavond lam Ik weet niet wat nu bij me past Het trekt me allebei Soms baal ik van een doorzakavond Dan is…

ik pel de lagen af van mijn huid alsof ik een ui ontdoe van zijn vertrouwde jas de trui uittrek, die moeder ooit goedbedoeld voor mij kocht ondergoed zuiver ik met Dreft vellen verdwijnen één voor één in de afvalemmer onder de gootsteen vinden zij rust tussen wortelresten en zuur geworden melk…

Ik zoek je Een kreun over m’n lippen, Ik ben je naam kwijt Toch was je één van mij Gravend in de modder Van wat was Kom ik alles tegen Behalve jou Uitgelachen door mezelf Heb je niet nodig Maar zorg overmeestert Elke flinter ratio Een vloek geeft even kracht De donkere spelonken Van m’n geest Staan op een kier Dan als ik op…

Ik kijk in het water dat ooit hoogtij was, Bang om in te verdrinken klampte ik mij aan mijn moeder vast. Nu jaren later weerspiegeling van dorre takken mijn aangezicht, Niets om aan vast te klampen hou ik mij aan de brugleuning vast. Weerspiegeling van het water verdwijnt mijn gezicht in de rimpels van de cirkels... De tijd van…

paste mij aan de meeste dingen wel aan toch bleef ik terugverlangen naar daar waar ik mijn eigen weg kon gaan Ik hoor nu bij hen die middelbaar heten en voel me hier best op mijn gemak de jeugd die ik had was een heerlijkheid en voor de volwassen werel heb ik ook een zwak.…

voor dat Koninkrijk van U voor de overgave de levensovergang geen nood voor de dood als kind-volwassene of volwassen kind…

Volwassen verlang ik juist naar het verlangen – volwassen te zijn.…

ik groeide uit m’n lijf ze gaven me gratis verblijf in een vel met te wijde bekleding leven is blijven stilstaan omkijken en vooruit turen een, twee, drie, vier mijn even duurt altijd aan te doen was er niets ik hield mijn armen wel op met mijn mouwen verjaren zonder tussenstations is immers nooit te vertrouwen…

Vader hangt er nog: een mooie jongeman in opzichtige kleren die van zich liet horen op hoge hakken net getrouwd, niet streng de man van plichten die ik heb gekend, in werkkleren bezig met belangrijke zaken toegeeflijk kijkend naar mama die zich tooit in ongemak, 's ochtends op hun koperen bruiloft beiden de wissels voorbij en verder…

En toen besefte ik pas dat het niet te laat was Nu niet, toen niet, ook niet straks En vandaag ben ik even wie ik ben Een gezicht dat ik graag erken En dan lijk ik weer op mij Niet bijzonder verdrietig Ook niet ernstig blij En straks ben ik wie ik mag zijn Ontwikkeld en gevormd door dromen, angsten, hoop, eenzaamheid…

De maan herinnert me aan mijn dromen, het plezier van het zingen, het spel waarmee alles begon Geen last op onze schouders geen onderlinge wrevel Het heilige moeten is uit ons weggevloeid de wereld in getrokken dwingend en mateloos, kinderlijk eisend dat het tijd is om volwassen te worden maar dat ben ik al en de last van mijn leven…

Het kind in je bewaren, zodat je de volwassenheid kunt begrijpen. De "volwassenheid" zonder kind kunt verklaren, Zodat volwassen kinderen je kunnen verrijken. Volwassen zonder kind te zijn, is een onvolwassenheid met onbegrip. Alleen maar het bezit van een heel klein " domein ", Tja, volwassen zijn is vaak gelinkt aan een tijdstip.…

De wegen naar volwassenheid of dat wat wijsheid wordt genoemd, die wou ik exploreren. Ik dacht dat ik op die manier de toekomst kon beheren. De wegen naar volwassenheid of dat wat wijsheid wordt genoemd, die ben ik echt gaan zoeken. Ik heb naar wijze raad gezocht in heel wat dikke boeken.…

Door woorden op papier gevonden Door woorden op papier verloren Herinneringen verkreukeld Jij heb het niet als volwassene aangepakt Maar het heeft mij wel als volwassene aangegrepen.…

Dat moet leiden naar volwassenheid, in de toekomst.…

Volwassen staat hij nu in mijn tuin te pronken, mijn kleine kerstboom.…

gewiekt en moegestreden, ieders korte reis door volwassenheid vergeten. (Volwassenheid vergeten, spelend, zwevend in hun ijstijd neergestreken.)…

Ik ben op handen en voeten vergaderd, volwassen als een baby, volwassen als een aap. In deze houding wordt alles onwezenlijk. Onwezenlijk snel, in onwezenlijke haast: andermans armen en andermans romp schieten daarboven jagend voorbij. Als kogels. Als wolken. Als lijkenlucht.…

Ik ben op handen en voeten vergaderd, volwassen als een baby, volwassen als een aap. In deze houding wordt alles onwezenlijk. Onwezenlijk snel, in onwezenlijke haast: andermans armen en andermans romp schieten daarboven jagend voorbij. Als kogels. Als wolken. Als lijkenlucht.…

De kleine jongen schreeuwt met zijn eerlijk keeltje dat hij een man is.…

Nieuwsgierig wandelt zij langs de kustlijn in haar hoofd maar golven -en ook zij trekken zich steeds tijdig terug Ze wacht maar weet niet waarop een schip misschien dat haar ongehavend lichaam grenzen geeft…

Illusoire wereld van 'n kind stort in naarmate hij ouder wordt Tegelijk met het verdwijnen van z'n speelgoed naar zolder…

Steeds wanneer ik mezelf zie staan herbergt de tijd verloren dromen die in mijn jeugd als een mand vol nachten de angsten in het duister fantaseerden om toch maar heel even iets van liefde te mogen proeven wanneer mijn eigen armen me warmden krakende deuren die als pencelen met zachte strepen werden gesloten hielden niet de woorden tegen…

Ik ben uit je schoot ontschoten, eenling, altijd een Remi, nu soms het liefst sans famille, volwassen worden is niet zien dat iedereen uiteindelijk alleen dood gaat, maar accepteren dat het bestaan komt en gaat, uit meer dan alleen een eicel en zaad bestaat, van kroost tot man, is niet voor de eerste keer vrijen met een vrouw, maar bereid zijn…