Alle inzendingen over waterlopen

Alleen als ze je hebben laten dopen, Kun je later over water lopen. Ben je getalenteerd En heb je het eenmaal geleerd, Kun je er ook op de Spelen voor lopen. Mij lukt het pas, moet je horen, als het stevig heeft gevroren.…

Kabbelende beek, haar verval door zon gestreeld: ultiem klatergoud.…

Nu baant zich 't nat Een heimlijk pad, En tjilpt en fluistert, In bloem en blad Voor 't oog verduisterd. Nu dartelt vrij, Op gouden zanden, De stroom voorbij. Hij schuurt zijn randen Allengskens uit, En sleept de buit Van kleiner vlieten Geweldig voort; En golven schieten,…

Het water loopt en loopt Aldoor naar het laagste punt Soms stroopt het op heeft dan weer haast Krijgt geen vrij spel van vuilnis,blik en plastic Achteloos in de stroom geworpen Het water stroomt en stroomt langs steden en dorpen En niemand... die zich erover verbaast.…

Voor zonneschijn komt er regen, hetzij als eeuwig lijkende miezer, hetzij in de vorm van een door een korte stortbui gevuld bassin, vervuild door al het wildlife. Het zij zo. Een druppel die, alvorens terug te keren, nog een lange val moet meemaken, moet vieren, moet liquide blijven en de droogte bevloeien. En de rivier slokt hen allen…

gaat water lopen angstig door vele goten bang van riolen…

Het water willen we temmen van rivieren.... het liefst kanalen maken Aan bocht en kronkel een broertje ........dood De snelheid van water willen we afremmen zelfs tot stilstand brengen Dijken worden hier baken zover het oog,bloot reiken kan Van water en loop raken we verwonderd ....in de ban nu willen we de stroom…

Zoals water loopt door akkers,weiden lente maant tot spoed Je kunt haar route goed volgen met het blote oog Kwam winter niet met buien van sneeuw en regen opzwepende wind? Maar water loopt in greppel en geul tot aan haar laagste punt.…

Hier loopt het water niet hier wandelt het de bergen in de rug tong op de schoenen hier wordt halt gehouden bij bomen verdwaald in de stroom druppelt bij obstakels in de rivier gevallen droogt op tussen vervreemde stenen bouwgerei, groene waterminnaars hier loopt het water ......niet.…

Wij kunnen bruggen slaan kunnen ons verbinden Rivier of stroom oversteken met voet- of pontveren soms zelfs wagen te waden door ondiepten van waterlopen, van oever naar wal of omgekeerd We hebben geleerd ons te verbinden niet ons...te binden.…

Herfst weerspiegelt zich in de koele waterloop Het zijn de verstarde bomen bomen zonder enig blad De bomen op rij -als tinnen soldaatjes- bekijken zich in het blauw van de stroom Het is echt een droom hierlangs te lopen m'n ogen als op steeltjes.…

(fontein te Arpaillarques) zijn mossige baard verraadt jaren waterloop een onlesbare dorst naar meer laat zijn levensader wellen het peinzend gelaat met de zorglijke trekken geeft het geheel iets waakzaams alsof het zijn taak is alle dorstigen in het hertogdom aldaar te moeten laven…

ik zag de velden voorbij het watervlak wat grijs de lucht soms blauwer wit en dichterbij vervagen de windmolens draaiden het hoofd naar het westen ze wentelden met wieken zo energiek zo zelfgenoegzaam de waterlopen dreven er boven het vlakke land de aarden dijken kropen er naar de oeverkant ik werd ééntonig en mijn stem wat vager…

in de binnentuinen van de herfst trekken vogels terug naar huis, hun vleugels ruisen zachte wind onder te trage bomen herfsttijloos en oude bladeren herijken het gevoel de waterloop van alledag mag namen hebben en een lach die zoemt rond oude wonden, want de toegezonden tijd vermijdt geen zorgeloze grappen…

We zijn bekend met oever en wal met gras begroeid beschoeid met palen of hout De waterloop driftig soms ijskoud We nemen onszelf in de tussentijd .....de maat Het overbruggen in ons als 'n voetveer verankerd.…

Bekend is Holland om zijn molens Traag wieken ze bij weinig wind Ze staan aan waterloop of rivier Als aan een blauw lint Armen om beurten gestoken in 't blauw van lucht Mijn kleinkind volgt met oog en hand De bruinbezeilde wieken Het kijkt omhoog weet nu van wind Windkracht en windrichting en...…

Ook ik vlinder maar wat rond in tuin, in hof Rond water aan vijver boven ven en waterloop Ik weet... ik bof ben meer van lucht dan van aarde soms raak ik van de wijs: Laatst eindigde m'n reis in laat middaglicht -ik kon m'n ogen niet geloven- achter het glas van 'n raam met uitzicht op 'n tuin, 'n hof.…

zilver wilgenkatjes toeven wit en glanzen met donzig dansen uit bruine jasjes aan de kant van het roestrood waterlopen land langs de velden waar woorden over mij vertelden en diep frazelen waar mijn stemming ingetogen roert waar grote paardenhoofden gebogen grazen van gele resten tussen lentegroen waar ik…

voor water voor natte voeten 't land aan gezeur De kleur grijs 't meest in ons geheugen We zullen altijd boeten voor regen, regenval 't stijgen van 't waterpeil in waterlopen, slootjes en rivieren de kieren, reten waar westenwind z'n weg vindt.…

door bruine waterlopen drijft plastiek met hopen alles komt terecht in zee blikken, bussen, flessen thee olie, smetten, allerhande vetten spannen synthetische netten vissen sterven onnatuurlijk zeeën voelen onaanvaardbaarheid maar mensen blijven instinctief herhalen stomme dingen positief ik blijf hopen en ga opzij de verloedering...…

Tot stilstand is ie gekomen na begaanbare wegen bijna onbegaanbare weggetjes Na gebaande paden bijna ongebaande paadjes in de groene wildernis ......de droge steppen Doorkruisten waterlopen en woestijn het mijn en dijn van vreemde volken Ze werden maatjes waarover stil te zwijgen niet te reppen de chauffeur & het automobiel…

De incrowd van toen, gekrompen in de was en stokoud, kreeg ondanks reuma en waterloop nog steeds een kick van een lekkere lick, snijdende sax of gouwe ouwe van Wally Tax.…

(papa, + 09-03-2006) mijn visserman, mijn roots je schoeit de voet van dit bestaan meegenomen langs de waterloop van waar we ooit ons welzijn voerden drijvend, tot jouw aanschijn zonlicht kaatste over knikkend riet de kievit ziet nog steeds hoe klare lucht naamloos boven alles blonk nu weet ik dat jouw naamroep klonk op hemelsblauwe…

Waterloop Tijd pauzeert niet. Heeft geen tijd. Heeft geen rust Gedachten spelen door mijn hoofd Attractieve, maar dromen *Hemelrivier = Melkweg…

we glooiden dal en kwamen samen waar de waterlopen spraken ik traag en diep jij watervalde speels omdat rotsen jou steeds raakten we mengden donker licht zag jouw gezicht ontwaken jij wist mijn kou weer warm te maken kuste bloemen aan de borders was chaotisch je vitaalde leven tot exotisch spatte waar ik stroomde ik heb je ogen…

Lijnen ijzeren lijnen lijnen van ijzer langs Hollands liniaal In het landschap als neergelegd over weide,langs waterloop en 'n rug zand Al reizend word ik wijzer leg m'n oor te luisteren tegen de koude ruit Ik hoor hoop stem van pijnen 'n vraag die brandt niet wordt gesteld Pas op 't perron van aankomst blijkt de klok…

zoals het oude land hier nog dommelt langs een verzonken waterloop door noeste handen ooit gegraven waar akkers en bossen louter stilte baren vroege vogels het zonlicht uitbundig begroeten en bezingen terwijl de bonte specht met veel tamtam de beuken kastijdt, zo vurig gemutst langs stammen en kruinen scheert zoals ik hier gedurig…

Almaar dichter op de andere oever aan, vergezicht dat eindeloos zich ontvouwt, stadsgrond wordt, waterloop. Droom die ik bewaar, ik draag hem met mij mee. ----------------------------- uit 'Verdwijnpunt', 2015.…

naar vieren, verbeeldend de levendige beweging de arm ter rechterzijde draagt de last van sterven in ons aardse niet te vermijden soms gericht om inzicht te verwerven vaak ook het onbegrijpelijk lijden de linker kent de vreugde de zonnestralen in de ogen van een kind de schitterende hoop eeuwig te worden bemind drijvend op een zoete waterloop…

ik stapel soms dorre bloemen op mijn veld van gevoel was er eerst blinde hoop naar glanzende verwachting zoals bijen zoekend zoemen onbezonnen ruikend aan een honingzoete struikenknoop in de waarheid echter kwam allengs het starre beeld van de zure aanwezige verdroging in een verstilde waterloop woorden tellen al lang niet meer terwijl…