Alle inzendingen over wet

Weet je nog jij en ik in de regen, de wind vertelde hand in hand wat wij speels verzwegen we sloten de wereld af elke voetstap verafgelegen weet je nog jij en ik tussen slapen en ontwaken, we schuilden in elkaar, een bron van tedere liefdesdaden we ontvouwden onze stem duizend woorden achterlatend weet je nog in de hoek van…

Zou hij weten, dat wanneer ik wakker word, hem nog altijd mis Zou hij weten, dat hij nog altijd, in gedachte bij me is Zou hij weten, zou hij weten hoe ik me voel.........…

Weet je nog, dat jij me zei, zittend aan het water, waarin het zonlicht doofde, dat we later, heel veel later, voor altijd samen zouden zijn, en dat je mij dit beloofde En niemand zou van me houden, zoals jij dat kon, en niets zou je weerhouden, want de wind verjaagt de storm, weet je nog...…

stamp ik door mijn stappen happen zand zelfs de scherpste schelp ram ik pijnloos aan de kant Het diepe verlangen naar het eindige trekt ontsluit het zilte zeepad laat voeten bodemloos Tranen ebben niet weg stromen als een vloedgolf langs het zoutste deel van mijn leven Jij wenkt en ik zak weg in een diepe golf van het niet meer weten…

Ik wil weten, wat je voor mij voelt, want mijn hart is nog lang niet afgekoeld. Als ik je zie word ik warm van binnen, ik wil echt graag iets met je beginnen Ik wil weten wat je voor mij voelt want ik wil weten wat je met die mooie blik bedoelt…

Waarheid geeft zich niet snel bloot verandert wat we dachten al te weten de wereld is zo wijds en groot het zoeken is vaak eindeloos verbeten Wat we nu begrijpen, gieten we in wetten gissingen verdiepen we in theorieën en we willen dingen naar onze hand zetten ze gaan verloren in kleine melodieën Besef op welke schaal we opereren (hoe lang…

Dus ik sluit mijn ogen, het wordt zwart om me heen, ik wacht rustig af, ik weet het toch al, straks ben ik weer alleen, maar ik kan in ieder geval zeggen, dat ik al wist, dat vandaag de dag zou zijn...…

weet je nog dat we met lege magen maar vol passie de liefde bedreven dagen naadloos in nachten overgingen tijd passeerde ongemerkt weet je nog... urenlang luisteren naar elkaar met jouw hoofd rustend op mijn borst vingers die spelen op plekjes waar je eerder slechts van dromen dorst weet je nog...…

de stilte draagt mij terug naar de woorden die ik in de nacht verzameld had nog voor ik aan het sterven dacht toen vogels nog niet schreeuwden dromen speels bewogen en kinderen rode appels uit stoffige bomen toverden ik ging aan mijn huis voorbij zag mijn moeder door het raam en het glas dat ik had verbrijzeld met mijn kleine vuisten…

ik liet mijn vinger glijden over de wind toen jij me droeg over lichte trillingen van verdorrend hout door herfst getooid legde jij mijn hoofd tegen je schouder bedekte mijn haren met de kom van je hand ik vertelde je over lage wolken en over mijn dwalende blik naar een kale tuin in het gedempte licht zoende jij mijn ogen…

Iemand van zo lang geleden dat ik niet eens meer weet hoe het was om haar in m’n armen te hebben? Is m’n angst groter nu er niemand is die in m’n armen ligt? Nee, dat zou direct de benen onder je wegslaan. Nu ziet men je slechts langzaam in elkaar zakken door een gestaag toenemend gewicht, dat toch niet verandert.…

weten dat het bijna voorbij is een ander perspectief onvoltooid achterlaten dat leven een nieuwe einder eindigheid is afscheid nemen en verder gaan over de drempel van het onbekende waarover niemand iets weet blind binnengaan een éénrichtingsweg naar het ongewisse…

En toch weet jij meer dan ik. Ik kan wat jij niet kan. Ik doe wat jij niet doet. Ik denk wat jij niet denkt. En toch weet jij meer dan ik. Want jij, jij kent mij.…

om vijf uur in de ochtend schrapen mijn vingers de nacht rechtop en ik bedenk in vol bewustzijn dat ik de vluchtigheid van woorden niet wil overleven los of in een gedicht onder sneeuwwitte sterren het klinkt onzinnig en meer dan zwijgend maar waarom zou ik liegen in of buiten mij de maanverte van uren er is…

Weet je wat een complimentje kost? Helemaal niks Weet je wat een aai over de bol kost? Helemaal niks Weet je wat een goedemorgen kost? Helemaal niks Weet je wat een handdruk kost? Helemaal niks Weet je wat een beetje liefde kost? Helemaal niks Waarom kan ik het dan nergens kopen?…

Ik staar naar mijn gedachten die ik allemaal denken wil maar ik kom niet verder dan nog minder dan een basis ik ben maar zou graag zijn anders dan anderen op een hoge hoogte buiten bereik van iedereen Puur zijn voor mij, en alles wat ik weten wil ziet mij staan en onderwerpt zich.…

Ik ja ik Erg hè Worstel weer Door Zelfs in Het uitgekotste slijm Van wat is geweest Mijn ontslag Nee Niet mijn ontslag De schorsing Redeloze onzin Omdat ik zeg wat waar is Ziet wat collega’s Ook kunnen zien Ze zijn niet blind Ik weiger te geloven In hun gespeelde visuele handicap Zelfbehoud eigen voordeel Angst voor de titel Z`…

in de ochtend lig je rustig naast me; de terugkeer naar waarheid waarop wit gesteven lakens jou niet anders zien dan je bent ook in wat je nimmer hebt gezegd of in dat wat mijn ogen nooit zagen en zich nu tot namen wuiven als waterdruppels in steeds weer andere vormen van leugens ik wilde jou dromen mijn stem laten horen vanuit…

zo weet ik niet wat ik nog moet gedichten gingen liggen en stemde ons met rijmen goet tegen de nieuwe dagen van een zwak bewind ik ben verder in het duister waar niemand wat nog vindt…

In blad van hoge bomen zie ik je hand, bewogen door de wind wuivend naar een kind. In wit van wolken zie ik je ogen, kijkend naar beneden met een milde blik. In waaien van de wind hoor ik je fluisteren, met een gevoel van rust blijf ik ernaar luisteren.…

Ken jij mij, ken ik jou, of blijft er altijd iets geheim?…

Geen mens weet, wat hem of haar te wachten staat, men zegt: da’s dan maar goed ook, maar voor wie eigenlijk?…

In de houdgreep werd ik genomen, zodat ik er niet meer aan kon ontkomen, werd in de boksring geplaatst, zonder handdoek dan helaas, want had ik van te voren geweten, dat ze me in de boksring hadden gesmeten, had ik bij voorbaat zeker en vast, de handdoek, de last, in de ring gegooid!…

Zij die weten kunnen maar moeilijk vergeten. Maar zij die voelen wat anderen bedoelen, liggen vaak ’s nachts lang te woelen. De eenvoudigen van geest, Genieten daarom het meest.…

onschatbare waarde dat laten we aan iedereen weten Lieve Jesse, ik ben je oma dat wil ik even laten weten Ik kan niet meer zonder jou dat wil oma voor altijd laten weten…

Kennis vergaren - Kennis, meer kennis, Nog meer kennis Is het ultieme doel Kennis is macht, Wij kennen dat gevoel En we weten nooit genoeg Meer willen we, Steeds meer, ons leven Is weten, weten, Weten tot de max Het geweten verdrongen Tot de verste krochten Van de menselijke geest- En, luister goed, Maak je vooral nooit…

Geest die kwetsbaar is Ziel te gauw geraakt Geen weerbaarheid Waar alleen de tegenaanval Lonen zal - Enkel agressie tegen De geest die krassen Maakt in de ziel En alles loopt volgens Een vast patroon dat Telkens meer beschadigingen Achterlaat - er lijkt zelfs Een wetmatigheid te bestaan In het uitrollen van de loper Voor…

Mona sprak in het journaal, een vechtscheiding is fataal, voor kleinkinderen en grootouders. Ze wil wettelijk vastgelegd zien, dat kleinkinderen ten alle tijden hun grootouders mogen blijven zien. Het CDA denkt hiermee, de oude zielen wederom naar zich toe te trekken, maar wat ik je brom; die voornemen zijn na de uitslag van…

Ze had- 't kunnen weten ze heeft 't ook gezien. Ze merkte 't bij opstaan bij 't vallen ook misschien. Ze weet nu wat 't inhoudt maakte 't zelf mee Al is de wereld nog zo boud je knikkert, zelden met z'n twee. Ze had 't kunnen weten maar merkte 't te laat. Vandaar dat vanaf nu voortaan haar deur niet meer open staat.…

Je weet niet wat je weet; en wie je vooral niet vergeet is die geest die je hele leven je kompas zal zijn, en je vormt zonder een greintje pijn.…