na het weten en wat volgt
in de ochtend
lig je rustig naast me;
de terugkeer naar waarheid
waarop wit gesteven lakens
jou niet anders zien dan je bent
ook in wat je nimmer hebt gezegd
of in dat wat mijn ogen nooit zagen
en zich nu tot namen wuiven
als waterdruppels in steeds
weer andere vormen van leugens
ik wilde jou dromen
mijn stem laten horen vanuit de kamer
en de eerste dagen, langer
dan de boterbloemen die groeiden
tegen het glas
maar ik ben te klein
voor de uitgewreven woorden
die ik uit het toeval van jouw spiegelbeeld red
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 3 augustus 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie