voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.209):

omdat ik weet

om vijf uur in de ochtend
schrapen mijn vingers de nacht
rechtop

en ik bedenk in vol
bewustzijn

dat ik de vluchtigheid van woorden
niet wil overleven

los
of in een gedicht
onder sneeuwwitte sterren

het klinkt onzinnig en meer dan
zwijgend

maar waarom zou ik liegen
in of buiten mij

de maanverte van uren

er is hier
geen waarheid of lichaam
dat mijn verbeelding kan voelen

of elders
waar ik ook in flarden sta

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 20 juni 2008

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

4.0 met 20 stemmen

923

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Hanny, 17 jaar geleden

Woorden vluchten door alle tijden, flarden scheren door de ruimte. Maar alleen jij weet van de beelden uit je diepste ik. Heel erg mooi!

hebus, 17 jaar geleden

Meer dan eens sprakeloos, omdat jij het geschreven hebt.

rietvr, 17 jaar geleden

Mooi beschreven de twijfel die je 's nachts overvalt. Soms lijkt het wel of het krieken van de ochtend het meest lucide moment van de dag is.

Geef je reactie op deze inzending: