Alle inzendingen over wrang

Ze gaan als eenzame muizen nu, met hun allerlaatste vracht en niemand denkt, ach jeetje dát is toch wel 'n beetje wrang.…

Achtergelaten op Het strand van Voorbije liefde Neem ik gretig De zilte smaak Van dit zeewater op - Mijn lippen smaken Zilt als ik mijn Tong er langs beweeg Zout, of zilt, is Altijd nog beter En veel minder diep Dan de wrange smaak Van onze vergane liefde Die kansloos op De rotsen liep…

Wanneer iets lang en streng vermeden, door denken rustig als de dag, zich laat horen met verleden, en woorden spreekt met wrange lach. Zie ik haar weer als mijn ware, voor een gevoel en een moment, toch wil ik niets van haar bewaren; houd ik mij harder afgewend. Maar nooit gehouden is nooit verloren.…

De zon is een oog in mijn verlaten dromen waar ik zoek naar de silhouetten van eenzame dromers die blind blijven als ze ontwaken in de hel die hen alleen in de schaduw van hun dromen nog inspireert…

Woede en angst, tranen op mijn wang, wat proeft de waarheid toch wrang!…

Alleen liefde waar ik ben, Familie, vrienden, iedereen wenst me goed Ze houden van mij en ik van hen Ik besta in liefdesgloed Een traan die breekt mijn wang en op kijk ik, verschrikt De zon, mijn ogen, de pijn en het gezang De wind fluistert in de kuil, verstikt Het fluistert voorspoed, afscheid in een flard heimwee, verleden, een afgebroken…

Wrange vruchten torst zij thans - een verkilde oogst.…

Jij verzacht dan kalm de wrange smaak.…

Een ballerina in Wenen Verloor jammerlijk beide benen Al klinkt het wat wrang Ze treurde niet lang Ze liep altijd maar op haar tenen…

Jij verzacht dan kalm die wrange smaak !…

Wrange Amaril, zal min niet murwe meuken* Uw hartje rauw, eer ’t ouderdom* beklimt En van de borst maakt een gordijn vol kreuken, Die ’t elpenbeen* nu tart, hoezeer het glimt? Hoe lang zal nog de blinde schutter* borgen* Uw wilde ziel die schopt de minnezorgen?…

Opzij Met die koffer Ik moet er Snel bij Geen tijd Te verliezen Vanaf nu Ben ik vrij Genieten werd mij Vanaf start Reeds beloofd Maar 't gedrang Naar de vrijheid Gaf Hoe wrang Mij al snel Véél te snel Een lelijk Ontsierende Schram op het hoofd…

orgelakkoorden smelten in gesproken woorden warmend rond een spil het kerkhaantje glanst klokken beieren de tijd staat even stil een smalle lichtstraal strijkt zich troostend neer over de waan van de dag op het wrange, weeë het gewemel van vragen over de gestorven lach…

Binnen een dag Verworden tot Een machteloze Pion in een Wrang schaakspel Nadat jij je Tweeëntwintig jaar Als geen ander Voor de zieke Had ingezet, Zieke die voor Jou, dokter, vooral Medemens was - En in je ijver Om deze zieke Nog meer onnodig Leed te besparen hem Op eigen verzoek In stervensnood Naar de hemel…

hoe wrang…

Dat ik een wild genieter ben geweest, Wiens vreugde wrang was en wiens wroeging wranger, Men zal 't weten, zolang men Hollands leest, Maar ook niet langer.…

Ik droomde weer de droom vannacht jij wilde mij dwarsbomen ik had ook niets anders verwacht jij speelt deze rol in tal van mijn dromen eenmaal wakker rolden de tranen over mijn wang zelfs wakend ben ik bang dat het niet anders zal zijn elke gedachte aan jou doet immers pijn.…

Men moet de dichters niet veel vreugd vermaken; Laat ze wrang worden tot ze heilzaam zijn, Als kruidendranken die genezend zijn; God geeft hen 't zoet eerst als zij bitter smaken. Voert men de jachthond vet, hij jaagt niet meer. De vink zingt beter als hij is verblind. Niet zonder tucht krijgt men een man van 't kind.…

En kijk uw beker aan, zoals hij kijkt, Die had te diep in ’t grote glas gekeken, En wie een glimlach het gelaat bestrijkt, ’t Was wrang – en ’t had hem toch zo zoet geleken.…

Toen ik klein was met jong mooi haar bouwde ik ergens een kaartenhuis in een dal onder de wind de muren waren ruiten het dak was van klaver en voor de deur stond hartenvrouw maar nooit in mijn sprookje vond Sneeuwwitje een prins die bleef. -------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1982…

Waarom ik de lome nachten Met wrange tranen bedauw? - Ik weet niet wat ik liever deed, Dan dat ik het zeggen zou. En wou ik het ook al zeggen, Weet ik, of ik het wel kon? Voor alles is er een oorzaak, - Maar hebben mijn tranen een bron?…

Waarom ik de lome nachten Met wrange tranen bedauw? - Ik weet niet wat ik liever deed, Dan dat ik het zeggen zou. En wou ik het ook al zeggen, Weet ik, of ik het wel kon? Voor alles is er een oorzaak, - Maar hebben mijn tranen een bron?…

zo stopt de nood in weke woorden die het dichte zingen van het duister hoorden in een droef en wrang refrijn o lege stilte ik ben zwak en klagend klein…

terug bij vroeger bij de evengrote verlatenheid onder twee ogen en duizenden gedachten dat mistroostige gevoel met de wrange vrijheid je erbij neer te leggen als het zakdoekje van niemand zeggen…

En wat is nu het wrange Dan eindelijk... Wat denk je? Opgehangen!…

Verhaal op schade, o hoe wrang, gebeurt in snode slakkengang. Angstwekkend, die gestutte woningen. Ik vrees dat Kamp pas wakker wordt als alles daar is ingestort!…

De wereld heeft pijn Waarom, moet er zoveel ellende zijn Heeft men dan geen gevoel Wat bereiken ze toch met dit doel Ja, onveiligheid en het maakt men bang Dat is toch ontzettend wrang Om niet meer zonder angst te leven Waar is onze veiligheid gebleven.…

Ik heb veel fantasie Heel veel fantasie Maar nog meer Werkelijkheid Wrange werkelijkheid Het verschil tussen fantasie en werkelijkheid Ken ik natuurlijk als een natuurlijke En draag ik al mijn hele leven mee Fantasie is voor mij overleven!…

Voor mijn liefste speelt en zingt en huilt mijn saxofoon de wrange zoete tonen van de blues die door mijn adem levend wordt en haar ontroert en mij de adem weer beneemt als ik haar tranen zie. Ik speel de blues en heb haar lief…

Sami doen het samen door Arctische kou onder dwang Strijden tegen kille krachten, die heel vaak is heel wrang Gezichten doen sterven verweerd, maar heel sterk echt nooit bang…