Alle inzendingen over writers'block

Writers Block, het bejaardentehuis voor te laat overleden schrijvers, landerig gelegen aan eendenloze vijvers, niet alleen bewegen, ook de penvoering steeds stroever, zelfs geen zwam, siert de zompige oever.…

het eerste blaadje onbeschreven maagdelijk in het wit ik schrijf mijn woorden overdreven feestelijk in gelid na regel zeven als vanzelf rommelig wordt het sleur en in de buurt van regel elf dusdanig dat ik scheur *met een knipoog naar “writers’ block” van Helen Josephs…

Soms heb je een Writers Block, dan doet je hoofd het niet, soms denk je even, ja ik heb het, dan ineens is je hoofd een vergiet, gedachten dwarrelen op en neer je denkt ik weet niks meer en dan ineens, schiet er een woordje door dat BLOCK denk je, ik weet het weer, dus niks writersblock, mijn hoofd nam even vrijaf!…

Het writers block heeft een verzekering Wanneer het witte vel je bijna worgt Dan kies je voor de firma die ontzorgt En overigens ook menig faker ving Dus zogenaamd zes dagen down and out En donderdags een snelsonnet, da's fout…

Ik zou je kunnen beschrijven, zoals nooit iemand zou doen. Maar zou jij dan willen blijven, of alleen maar voor het fatsoen? Ik zou je willen nemen, telkens en telkens weer je heerlijk willen flemen, vol liefde, mijn knuffelbeer. Ik zou je vellen vol gedichten geven, als dat toch eens kon. Dan zou je vast wel zwichten voor me, als sneeuw…

ik voel me meer een schikker van woorden ingeblazen door een muze in een luisterend oor door te schrijven wordt zij dikker van een writer´s block geen last daar zijn andere schrijvers voor hoor ze klagen in hun kast soms zingen ze vals in koor van ach en wee en weer ach maand in, maand uit, dag na dag aan hun geef ik de goede…

Inspiratieontberingen drijven me crazy en erger: ze blijven! Zo gaan er bij mij soms wel uren voorbij zonder dat ik een versje kan schrijven.…

Komt een dichter bij de dokter: Zegt: "Ik voel mij steeds verstokter. Mijn vrouw begint te klagen: "Je rijmt nog slechter dan je dicht!" Haar enthousiasme verandert in sarcasme. Zo roept ze alle dagen: "In plaats van een orgasme, bezorg je me een pleonasme ..."…

wees eens lief voor de dichter hij is een eenzaam figuur kus hem zacht op zijn mond hij zwijgt al een uur neem hem mee in je bed schenk je lichaam aan hem wees zijn vader en moeder wees zijn zwijgende stem want er is niets om te schrijven geen lach of een traan er is geen reden om te blijven er is geen reden om te gaan en kinderen op…

Een blanco blad, dat ik beschrijven wil Waar is de dichter eigenlijk gebleven Heeft hij, als ik, de moed maar opgegeven Te zingen van malaise of paskwil? Houdt hij, begraven onder humus’ dril Een winterslaap, of ligt hij er te beven Trillend van faalangst niet in staat te weven Webwoorden, interpunctie, want zo stil Maakt hem de grote dosis…

ik schrijf wanhoop geruisloze woorden die ledigheid vertolken in het nietszeggende niets lees ik die loze woorden zet er een kader om en kleur de hoeken zwart met omfloerste ogen herlees ik kwetsbaarheid als bij het voorspellen van onvoorspelbare weersverwachtingen…

De dichter stierf al vele malen Maar bleef bestaan buiten de tijd Nu is hij eindelijk bevrijd Van telkens weer al het verhalen Het metafysische vertalen Terwijl de mens dat veelal mijdt Een enkeling op rijm gedijt Of door het vrije vers wil dwalen Hij hoeft niet meer terug te keren Zijn educatie is voorbij Het karmisch groeien is volbracht…

Ik zoek en zoek maar het wil niet komen maar ik heb zeeën van tijd dus wacht ik gedwee op een antwoord op mijn vraag waarom het niet wil komen vandaag en ik plof ineens uiteen als de golven van de zee dan stromen woorden achtereen laag na laag.…

lacune... het gedicht stokt na de eerste zin een leemte gaapt de dichter zit er middenin wanhoop stapelt huizenhoog als woordeloos gegeven wat rest is slechts het schrijnend zeer niets wekt de schijn van ommekeer des dichters hoop houdt hem in leven…

Ik kan niet meer dichten, er is niets dat mij ertoe noodt. Ieder vers wordt verpulverd door de maalsteen van de chaos in mijn hoofd. Ieder woord wordt uiteengereten door het zwarte gat van de waanzin in mijn ogen Iedere gedachte wordt begraven door de dode aarde van mijn uitgeputte geest. Iedere kracht wordt ontmand door…

de vulpen is bleek het potlood van streek de vlakgom denkt shit het papier ziet zo wit…

Steeds weer kijkt hij op de klok, De schrijver met zijn writer’s block. Al zijn hele leven heeft hij het liefst geschreven, maar nu is het overleven. Het enige wat hem nog drijft Is de gedachte: ‘wie schrijft, die blijft’.…

Het lukt niet met het boek van gewezen atleet Aero Bicks, na vier maanden research staat er op zijn papier nog niks over fitnessoefeningen voor een crèche in het district Rangpur in Bangladesh, die uit acht letters bestaan en beginnen met een X ... !…

(bij een teveel aan letters) tegen 5 december weet de dichter zich ontheemd blijkt het pijnlijk gemis aan bloemrijke verzen... deze tijd van frivole rijmelarij maakt de dichter juist neerslachtig het teveel aan letters van banket heeft hem voor enkele dagen op dood spoor gezet…

geen woord in mijn kop nee, het zat me niet mee: ook mijn schrijfblok was op mijn brein dat maar zweeg nee, het zat me niet mee: ook mijn ballpoint was leeg wat had ik een pech nee, het zat me niet mee: ook mijn potlood nog weg zo'n hoofd dat maar staakt nee, ik zat er niet mee: toch een versje gemaakt…

Ik heb mezelf betrapt ik had weer uit het zelfde vaatje getapt de woorden leken op elkaar op en neer, van hier naar daar ik heb er een ander licht op laten schijnen zodat woorden eens gebruikt verdwijnen met veel moeite en pijn moet het dan een ander rijmpje zijn maar daar gaat-ie weer ik heb geen woorden meer zo kan ik mezelf wel schieten…

'Ik wou dat ik nooit een gedicht had gezien' Slauerhoff Je zult maar zestien zijn en lelijk. Jij bent het. Maar je wilt dichter worden, melkt de woorden van Rimbaud en Baudelaire en slurpt je moeders soep onder vijandig licht. En 's avonds op je kamer zit je je ouders tegen de vlakte te schrijven, je dicht en heerst in het geniep over…

The Godfather van the American Rock krijgt mogelijk ooit een writer's block. Maar wordt hij gebelgd door weer een Bush-telg dan klimt hij desnoods on-stage met een stok.…

Ik kan de laatste tijd niks meer verzinnen Het heilig vuur lijkt even opgebrand Misschien is er geen donder aan de hand Of toch een kwestie van opnieuw beginnen Te laat, te laat, zei ook al Winnetou Al kruipt mijn zaad zelfs niet naar binnen toe…

Knagend snijdende gaten borend als in een kaas die rijpende ouder word Op smaak komt maar soms iets te scherp en dan is het te laat voor mooie randjes De extra plus verbrokkelt is moeilijk te belegen voor een hongerig man die zijn woordenliefde even niet meer vinden kan…

België heeft een corona patiënt Maggie zegt : er is een medicament dat kan genezen ook voor Chinezen en krijgt in Wuham haar monument!…

vroeger was seks voor ons groot jolijt nu geen adem meer tot onze spijt met zo weinig tijd- blijven toegewijd maar de hunker worden wij nooit kwijt!…

De Belg moet nu blijven in zijn kot en wipt ze buiten die met het snot zo word je niet ziek geen corona piek wordt het virus verplet als een mot…

ik zag het zachte aura dat over je handen lag het warm energetisch vlak van jouw bestaan het verschil in spanning deed hormonen stromen vol affectie voor een heerlijk warm contact waarbij wij energie blocks wisselden in bekende arrangementen die in rangeren extra’s parkeerden het is dit spel waarin wij houden van elkaar…

Maggie moest opeens streng diëten mocht juist een appelschijfje eten ze kon het niet aan werd net een sprinkhaan die alles begon op te vreten…