Alle inzendingen over zaken openen sluiten

gangbaar was en prettig is dat sommige identiek zouden kunnen zijn zij komen uit de horeca en dachten alles gezien en gehoord te hebben wat voor gangbaar doorgaat in algemene zin lichtelijk eigenwijs hun mening moest zeker vaak prevaleren boven het al eeuwen gevestigde dorpse denken later zijn wij er nog eens geweest de zaak…

Als ik mijn ogen sluit verdrink ik in mijn dromen en dan hoop ik dat ze ooit eens uit zullen komen. Als ik dan mijn ogen open en zie de wereld om me heen wil ik ze snel weer sluiten in mijn wereldje alleen.…

De deur je staat ervoor voor 'n gesloten of voor 'n open deur Je snuift de geur op van moeders zondagse maaltijd al zaterdag bereid Moeder neemt de tijd de spijs te bereiden en vader zorgt voor drank Met dank komen de herinneringen die zingen als 'ons kinderkoor' Bij het staan voor een deur nu -voor altijd- gesloten.…

Wanneer de hemel zich weer sluit.…

De dag is al In de avond Opgelost voor Ze begonnen is Horizon die zich Niet meer kennen laat Blijf alleen achter Op de stoepen van De stad, straten Vol mensen die Zichtbaar voor Elkaar onvindbaar Zijn - winkeldeuren Die gaan sluiten Zonder dat ze Voor mij ook maar Een ogenblik open Zijn geweest Met lege zakken…

Knoopje voor knoopje sluit ik de weg af langzaam maar zeker wordt zelfs de kleinste opening dichtgeknoopt omkeren heeft geen zin mijn jas voelt als gedragen in een eerder leven terwijl hij niet meer gevoerd, noch mijn kleur is gevulde zakken kunnen geen kant op en puilen uit van verkeerd gestikte naden die slordig afgewerkt zijn…

We kunnen onze ogen sluiten voor iets wat men niet wil zien. Maar ons hart blijft altijdt open voor de pijn die we niet willen voelen.…

het brood uit je zakken gespaard] onderstreep met perceptie vul je geen buiken [niet alles van waarde gaat de mond rond] tot het eb wordt en de kering gaat gaan teren incluis en sluit het in zet dan nauwgezet je beletselteken de melancholie zet de poort naar het goddelijke [wagewijd]open omcirkel wat draagkracht in de sponde van poëzie…

Ik sluit mijn ogen Ik probeer me voor te stellen, hoe het had kunnen aflopen met ons Ik open mijn ogen weer Ze prikken Het stel op het strand is weg Ik probeer op te staan Opeens rust er een hand op mijn schouder Geschrokken kijk ik achter me Jij staat daar met een paraplu en een lieve glimlach We zitten op het strand Ons is terug...…

met lange vingers steel jij op een blauwe maan dagdromen van geest verlaten gronden en dood gewaande bomen je vliegt door open staande deuren laat voeten zakken in de grond vlecht meterslange draden en sluit zonder knopen een verbond je wilt de groene lakens delen huid en haar met handen boeien over spelen tot de haan kraait en met het…

Ik sluit mijn neus, ik open mijn oren Ik haast naar huis, ik open de deuren Verscheidene keren praat ik met mezelf Mijn compagnon, mijn rivaal Ik sluit mijn ogen en draai muziek Om maar net te doen alsof er leven is…

Zakkenrollers, zakkenvullers zakkenlopers en zakken die van nature al zakken zijn, voor al die zakken, moet je op je hoede wezen.…

Ik moet je enkele weken missen, zaken, weet je wel De poes merkt dat als eerste, ligt te gluren , wat onwel. De koffers en bagage, een wederkerend ritueel Verstrooid, strijk ik wat hemden, niet erg passioneel. Sommige zaken wennen gewoon nooit, toch zijn ze wenselijk Bevend bemerk ik enkele tranen op je strijk.…

als de tekst niet klopt klopt het hart wel op de juiste plek voorbij gaat zon en maan dagen komen en gaan tot de laatste dans arriveert tekst klopt een gek aan het ei en de hen verbaast een hen sla me om en wakker slaat slaap dieptebom…

Wanneer ik mijn ogen sluit kom je tot leven Voel ik je lippen laat je me zweven Wanneer ik mijn ogen open wil ik je geven Wat jij hebt verdiend hier in dit leven Ik sluit graag mijn ogen want dan lijk je zo echt Maar wanneer ik ze open zie ik je gevecht Ik sluit graag mijn ogen en denk dan aan jou Dat ik ondanks dit alles…

waar ben je in een plasticzwarte kadaverbuidel zak je weg in ’n te zinderende stilte ritssluiting sluit verleden naar mijn heden…

Woorden leiden af, sluit je mond en open je – ogen en handen.…

Varend door haar haren Glijd ik langzaam langs haar nek Dit geluk te mogen evenaren Geeft mijn welzijn weer een plek Strelend langs haar benen Voel ik de warmte door haar huid Ik zou haar alles willen geven Voor dat prachtige geluid Haar lach heeft mij bezeten Glimlach met blote tanden En een stem zo zacht De pracht, van diep beneden…

Als ik mijn ogen sluit, kijk ik de toekomst in Kinderen die opgroeien, mensen die ouder worden Als ik mijn ogen open, stromen mijn emoties Vreugde, pijn, geluk maar ook verdriet Als ik mijn armen open, sluit ik ze Om geliefden vast te nemen, een knuffel te delen Als ik mijn handen uitsteek, draai ik me Om dierbaren een hand te schudden…

Ik sluit op tijd mijn gedachten. Ik dicht gedachten.…

Open je ogen en zie open je oren en hoor open je armen en verwarm open je geest en denk open je hart en geef open je deur en ontvang. Open je geweten en vergeef open je gevoel en ontvang. Geef liefde en krijg terug Sluit je mond en zwijg stel je wezen open voor geluk.…

Ben uitgeweken spiegel mij te invoelend pijnlijk verbonden mijn hart heeft open deuren die moeilijk te sluiten zijn.…

weet je nog hoe het ooit klonk het echte leven van de straat met losse blaadjes in de wind en kinderen van kattenkwaad door zakken van 't zand het gewiebel van een steen het openen van deuren en het sluiten, één voor één het kraken van een venster en de weergalm van het glas en veegjes van muziek en het stappen in een plas en een brievenbus…

Mijn vrouw zit fier achter haar naaimachien om mijn ontwerpen vaste vorm te geven Zij naait stug door want zij is zeer gedreven Zij heet, maar dit terzijde, Hillegien We hopen dat het virus goed gedijt Zo raken we de business niet snel kwijt…

Maak deuren open waardin, laat ze komen de doden vraag wat je wilt. Vluchten de levenden, ga ze achterna, slacht ze, je krijgt wat je wilt, vang hun bloed in een zak, steek een spons op de plaats van hun hart, zeg de spreuk: 'Onverzadigbaar hart, ga niet over rivieren!' Geen van hen zal de Lethe*) oversteken.…

Sluit de wereld even buiten geniet gewoon van elkaar doe de kaarsjes maar vast aan toe, maak dat kleine gebaar. Vertel elkaar je geheimen zeg precies wat je wilt geef je over aan de liefde tot de storm van het spel is gestild.…

vertel me hoe ik adem de wolken, de oorsprong het vrouw zijn, de zee zodat ik kan zien hoe liefde beweegt ik leef en sterf ben hier en daar korter, verder dan de kreet van een meeuw zeg jij, de duinen ik leg je neer dichter de vrijheid met jou om mij heen de wind, het waait vleugels vol jou je geeft me het trillen en maakt…

in het woord van de avond woont een donkere schaduw waanzinnig broos hij draait zich om en om in mijn hoofd, verscheurt gelaatstrekken tot groteske vogels, nog lelijker dan de as waarin ze hun vleugels zoeken ik breek de stilte tot bestemming verzwijg mijn zinnen voor ieder die mij draagt ergens vallen stenen, eenzelvig in hun vlucht…

Sluit nu de deuren... Of toch maar niet?…

ik sta nergens op maar zou graag willen dat je naar me luistert probeer te begrijpen dat je niets meer bent dan wie dan ook daarom sluit ik niet af er is altijd een opening om te communiceren…