Alle inzendingen over zeer korte verzen

verwondering over de zeer korte verzen die verslag doen van dat wat nog beklijft…

ik zal alleen maar korte verzen schrijven want kort of lang ze zullen niet beklijven dus waarom zou ik dan nog lange verzen schrijven…

In tijd is ons leven gemiddeld zeer kort Afgezet tegen oneindig is 't niets Weer and'ren zeggen: ''t is tenmin- ste íets' Naast het zeer vele dat er echt wél aan schort Hoewel berekening gaat im- mer door Leef ik mijn leven, echt wetend waarvoor...…

boos en gelukkig stormen mijn emoties van verdrietig naar blij achtbaant het weten van ontzet naar bevrijd…

het stille gemis als ze er niet is spreekt woordeloos mijn lief ben jij want mijn leven…

steeds weer maar die ene vraag het geluk knaagt hou ik van jou als jij van mij…

kiezen moet ik tussen beiden leuk en lief maar liefst toch was bij beide ik…

U schreef proefschriften vol verzen die nooit verdorden. Toch moet u - 't is te dol! - nog altijd doctor worden. P.S. Op dit kwatrijn heb ik kort moeten zwoegen. Hopelijk is het niet tot uw misnoegen. Door doctorandus Z…

Je had een echt hondenleven. Rennend achter de schapen en zwemmend in de Maas En als je wat had gedaan, kon je zo onschuldig kijken Je hebt alles gegeven, alles gedaan wat niet mocht we hebben mekaar tot op het laatst liefde gegeven Totdat je niet meer wist waar je naar zocht. Nu kun je rennen achter de schapen, hoog in de lucht. Het licht…

Wie kiest men daar tot lichte verzen koning? Wie krijgt er dan dat kunstwerk als beloning, Die zeer fraai gestileerde rechterschoen? Natuurlijk ben ik daar aanwezig want Die middag steun ik daar Bart Adjudant.…

natuurlijk zal ook ik wel weer een gedichtje plaatsen maar of het ook daadwerkelijk gelezen gaat worden staat nog maar te bezien er is een overvloed aan dichtzucht een teveel aan dichters en zo'n hoeveelheid aan verzen zo zeer zelfs dat we dreigen onder te gaan in een enorme zee aan veel te grote woorden...…

het hoge woord is er uit maar ik schrijf haar niet mijn verzen staan volgevreten als een dikke buik dichtgeslibd als een vijver met eendekroos ik laat haar eerst rennen totdat ze zich leeg braakt en wanneer het schuim van overbodige zinnen weggetrokken is een opspattende golven ja dan ja dan zullen mijn weinige gedachten zich…

zoek me niet wanneer ik doodga ik ben niet ver, ik blijf vlakbij ik ga gewoon mijn woorden achterna in mijn verzen vind je mij herinnering vervaagt en pijn gaat voorbij foto's verbleken en verhalen verweven zoek me niet ik blijf in je leven in wat ik schreef daar vind je mij…

welk woord schrijft stilte met een vaste hand klemt dromen vast boven het lome ledikant spelt dan het klinken in zachte zinnen neer en laat het leven zwijgend zweven als het goed gekleurde zeer…

Zijn Zeer Kort Verhaal was langer dan gewoonlijk.…

er bestaat van Abe's hand waarschijnlijk geen enkel gedicht wel weet ik dat de dichter Kopland een vers over hem heeft geschreven een goed gedicht uiterst gedegen daarin was de dichter zeer bedreven omdat Abe met de hand geen verzen schreef moesten zijn voeten het maar doen en dat deden ze in elke wedstrijd "de poëzie ten voeten uit…

Het oude jaar zullen we nooit vergeten vol reizen en avonturen, konden die maar langer duren. Het was een jaar vol gebeurtennissen, die we zeker zullen missen. Maar we gaan niet treuren, Want er gaat nog van alles gebeuren. Het nieuwe jaar staat voor ons klaar. Gelukkig Nieuwjaar!…

Ik hou van die jongen. Die jongen dat ben jij. Die jongen maakt me vrolijk. Die jongen maakt me blij. Je maakt me aan het dromen. Mijn gedachten zijn bij jou. Wat me nou is overkomen is dat ik van je hou.…

Op verzoek dan maar een kort gedicht, ik pas mijn stijl aan, al valt het me niet licht. Kritiek kan ik zeker verdragen, maar ik ga niemand behagen. Ik ga stug door, ik geef niet op! want ooit is er iemand die zegt jouw gedichten zijn top!…

Ik wil niet langer tastend in het donker vragen naar de bekende weg Het lichtknopje…

Het kan niet korter 't is te kort om nog te korten snijd je niet…

Een grasmaaier bromt een lentezon die zomert kort zo zal het gras…

Het jaar is te kort, ik ben nog lang niet klaar, dagen kom ik te kort, een paar daagjes maar, het jaar is niet lang genoeg voelt net als gekrompen sokken, ik kom dagen te kort, hoor mezelf zachtjes mokken, geef me wat extra wat meer tijd, ik wil 2014 nog even niet kwijt, het jaar is te kort!…

Woorden die soms alleen In eiwitkabels aanwezig zijn, Anderhalf kilo doorsnee gewicht, Druk met elkaar converserend Zodat er wel veel naar voren, Maar nog niet zo zeer Naar buiten komt - Gedachtenkronkels komen Talloos voorbij, probeer ze Een stem te geven, laat ze Voorzichtig naar buiten neigen, Maar in mijn verzen valt op…

De pijn van het verliezen, is onmeetbaar de pijn van het kwijtraken niet te harden, de pijn van kwijt doet zoveel zeer, dat enkel slapen verlichting biedt. Maar de nachten, die zijn zo kort!…

Mijn verzen bezingen het leven en alles wat het me zal geven: liefdeslust en liefdespijn, zelfs de dood z’n zoet venijn, want mijn verzen bezingen het leven!…

De verzen zijn bokalen, Waarin een dichter zijn gedachten giet. Een vers is goed of niet, Naarmate ’t vol is tot de rand, die niet kan halen, Of over-vliet.…

Verzen zijn de beweging van 't leven, klaarluidende, al naar het menshart gaat, of droeviglijk schreiende zacht, of kwaad als een donderslag door des levens kalm beven.…

Tegelijk gaan ze open de zevenhonderd vensters bijna onhoorbaar een eerste wiekslag de hemel opeens een geopende bundel waaruit alle gedichten wegfladderen witte verzen, zwarte verzen over vrijheid en ruimte en sterrenbeelden die elke seconde van betekenis veranderen het zwerk rijmt eindeloos onnavolgbaar het ritme van kwetterende zinnen…

Och och dat memootje Zeer memorabel toch? Schonk de regering Weer troebele wijn? Oorzaak is zeker haar Memomemorietje: Korter dan kort – ach haar brein is vast klein…