Alle inzendingen over zijn onbekend wel ho

Een Hollands kind, dat is bekend, die vindt in zee zijn element, Jo ho, jo ho, jo ho, jo ho ! Die vindt in zee zijn element. En zijn wij zo geen banjers meer als in verleden dagen, Toen ieder voor Jan Companie een flikker had geslagen, Toch zeilen wij op ied're zee zo goed nog als de beste mee, Jo ho, jo ho, jo ho, jo ho!…

Met het zonnetje op zijn vel bruist zijn libido lustig huppelt hij door `t duin hé ho hé ho hé ho zijn oortjes flappen lustig mee hij heeft het in zijn kop om haar te knuffelen in een wip hip hop hip hop hip hop vlot stelde hij zich aan haar voor dat hoort nu eenmaal zo nog sneller sprong hij op haar rug ho jo ho jo ho jo…

Alsof in deze troosteloze ravage levensvaardigheden hen onbekend zijn en ze krampachtig wortelen in de onzekerheid van het leven. Een ondergronds vlechtwerk in angstgreep, stijve grimassen in de nerf gezet en hun basthuid bleek als krijtrots, maar onderwerping? Ho maar!…

met een leeg gemoed hoeft men niet te onthechten van wat binnen kroelt en woedt woorden kunnen vrij geheel eigen op een rij cliché’s worden gesmoord het ambacht opent die poort zo sprak Jan Eijkelboom dordts poëet met zekeren schroom want verder zweeg hij heel kies over de inhoud juist precies als hij van geheime regels weet dan is hij…

‘t Galjoen was wat sneller dan Peer's Brigantijn dat deed hen ontsnappen aan Magere Hein want waren ze wel door de Schuymer gepakt dan had -ie ze met wellust de koppen afgehakt Jo ho jo de lu jee, Jo ho jo de lu jare Jo ho jo de lu jee, soms heb je mazzel bij de V. O. C.…

Vroeger als de Sint weer was verdwenen Dan was je toch 't liefst bij je cadeaus Nu ben je een paar weken werkeloos En moet je onvrijwillig entertainen Want wil je naar kantoor, dan gaat het zo: Dan klinkt er bij de deur het 'ho ho ho'…

Ho, ho, ho, weerklonk ‘t door kerstnacht terwijl alle sneeuwvlokken nederdaalden Vervoerde de Kerstman zijn kerst vracht ho..want zijn kont zat vol dennennaalden Vrolijk en gelukkig kerstfeest, klonk het terwijl de Kerstman de rendieren stuurde Maar achter deze dierenkonten stonk het nu de ene na de andere scheten afvuurde Kerstman beval…

Als reactie op een gedichtje van Egbert Jan: Ik ben KLAAR met vergeven Ook ben ik KLAAR met vergeten Ben net iets te hard getrapt. Men zegt: vergeven en vergeten Maar ik ben er KLAAR mee en daarom Blijft mijn hart en deur gesloten! Je HOEFT namelijk niet alles te nemen Je MAG niet over je laten lopen En als je gevoel zegt; STOP: Dan…

de mens is toch wel raar meent zowat alles te kunnen ze schieten elkaar zonder moeite naar de maan maar het onszelf gunnen om elkaar niet meer naar het leven te staan – ho maar –…

Als u een buitenlander met een baard die ’s nachts stil, stiekem rondsluipt in uw straat, slinks her en der pakketjes achterlaat en openbaar vervoer vermijdt, ontwaart, zo rond de kerst, blijf daarop dan attent en neem contact op met uw wijkagent.…

(een paradox) KERSTMIS is voor mij een tijd van rennen vliegen en weer doorgaan…

Nee, liever niet, dat is zo klaar als glas: Geen vlees dus vegetarisch kerstdiner Geen flessen alcohol maar potten thee Het feest kan nu níét meer zoals het was! Zelf heb ik toch weer coq au vin gemaakt ‘k Hoop dat uw kerstmaal óók kiplekker smaakt…

Nee, liever niet, dat is zo klaar als glas: Geen vlees dus vegetarisch kerstdiner Geen flessen alcohol maar potten thee Het feest kan nu níét meer zoals het was! Zelf heb ik toch weer coq au vin gemaakt ‘k Hoop dat uw kerstmaal óók kiplekker smaakt…

, ho, ho en labrador Mika met foute kersttrui de Kerst-optocht met mij afsluitende sliep tot diep in de volgende morgen na al die flitsen, die knuffels, dat aaien en vele lieve opmerkingen: ho, ho, ho wat een lieve ho ho hond!…

- Wel, Wendy woont waar Wilma werkt... Waarempel? Waarachtig? Wel, wel, wel...…

geen spiegelbeeld wel schaduw handen vol zo in de ogen weerkaatsen? ho maar een beeld zonder netvlies etst nooit een ziel synapteert slechts herinnering raakt geen achilleshiel vorm mij met schaduwen uit angsten en complexen in een uithoek van je eigen geest ik ben en niet geweest…

Weg is je licht, en weg is je glans En rondom je stam ligt een naaldenkrans Je kleurtje is bleek, je geurtje van streek Voel jij je wel goed... je bent zowaar uit balans!…

tussen lakens van satijn aardbeitjes en champagne uitgeperste appeltjes van oranje sterren van de hemel smakend (by the way,ze heette Sanna) òh Sanna hé Sanna Sanna Sanna hé Sanna hé Sanna hó Sanna het was een wilde meid Sjonnie wilde een wilde als hoofdgerecht voor voor het ontbijt de nacht bood; ho Sanna ho Sanna Sanna…

Ik heb naast alle sport plus commentaar Heel veel gezien, gehoord en ook gelezen Over het doen en laten der Chinezen En dus ben ik met China eerst wel klaar En ik beschouw het als mijn mensenrecht Dat men een tijd niks over China zegt.…

opdringerig vliegt de wesp richting boterham genieten ho maar…

ho ho…

je humor raakt me hohoho toch dieper dan ik dacht ho ho...…

Je kon hem in de stad van Ho-Tsji-Minh zien Pearl Harbour, Zuid-Korea en Beiroet Want ondanks burger- en soldatenbloed Kon hij er steeds de humor wel van inzien Maar wat George Bush nu uitspookt in Irak Daarvoor blijkt zelfs Bob Hope z'n hart te zwak…

De Nederlandse man is lang op zoek Iets leuks, aparts, in goede kleur of maat Wat de krijger niet meteen verpatsen gaat Dan wel oproept tot de boer-met-kiespijn-look Of wat noopt tot wanhoopspakjes in 't gezin Met de zakdoeken van vaderdag d'r in…

Ho, ho ik ben bezig Vertel toch maar je verhaal schat wat heb je?…

ho ho rendieren uit de hemel gezonden zij gaan en gaan dat wat met elkaar wordt verbonden zal in vrede bestaan.…

Ja, mwaaw hwaal he hwoet, heerlijk, oh ho mwijn, pas op -- au, je doet me pijn!…

"Zolang je maar niet snurkt, kun je rustig slapen" sprak de leraar wrang tot twee heel suffe knapen. "U hebt gelijk, meneer" sprak toen de oudste rakker, "door dat gesnurk van ons wordt heel de klas soms wakker".…

eeuw, en de oorspronkelijke tekst kan ik niet lezen, maar ik kan wel zien hoe het rijmschema en het metrum is. Bovendien heb ik een (proza) Engelse vertaling. Ik heb er deze Nederlandse bewerking van gemaakt, waarin ik heb geprobeerd zo dicht mogelijk bij het rijmschema, het metrum en de bedoeling van het gedicht te blijven.…

Nu ik weer zonder afschuw in de spiegel durf te kijken, niet meer achteruit deins voor chocolade en ijs, niet langer 'geen honger' veins, en afkeurend naar mijn lichaam wijs, besef ik wat ik allemaal gemist heb door mezelf ziek te maken al die tijd. Verstrikt in mijn eigen web was ik de draad van het leven kwijt en vergat door alle honger…