Alle inzendingen over zoetgevooisde

Zo zou het leven moeten zijn, koortsig zoetgevooisd dat langs muren omhoog kruipt. Als een verlangen dat zich groter brandt, in je hoofd vastzet en zich ontvouwt. Met het water op rotsen uiteen spat, in een klaterfeest, en het licht diffuus in regenbogen breekt, waarvan het rozig groen toch wel het allermooist.…

maar 'k hoor alleen uw zoetgevooisde stem van overzee Ik ben de ontvanger u ziet mij niet maar ik hoor u des te meer ...u vraagt en wenst en lacht en denkt...…

geen zoetgevooisde verte geen hemel van satijn bekoort mij meer dan elke keer weer veilig thuis te zijn…

Een zoetgevooisde strijkersromance een sonate in d grote terts tempo allegro vivace Godelieve Maria theodora deodata metamorfose ener nocturne in de rijzende zon...…

Dat is een scherf zonlicht te midden de dance macabre van verroeste bladeren en vroege avonduren waarin wij zwijgen binnen onze contouren tot onze nachthuid plooit naar het donker zoetgevooisd.…

Dus houdt de popie-jopies in de smiezen, met hun zoetgevooisde woordenschat. En Swiebertje z’n dagen zijn geteld, als Bromsnor zich verkiesbaar heeft gesteld.…

Walsend langs het glas, Druipend van verlangen, Amberijzig drijvend in je bedwelmende ogen, Om dan te verglijden Langs je zoetgevooisde tong, Tongstrelende amandellikjes Proeven zich een kronkelweg Langs mijn ruggengraat Naar de fladdervlinders In mijn buik, Nog een kusje..…

ik hoor ze weer die zachte stemmen zoetgevooisd als een orkest zingend van die nieuwe wereld want met zijn allen lukt dat best maar ik zag slechts bronzen haken op zwarte staken tegen een loden lucht en met een braaksmaak in mijn mond ben ik halsoverkop gevlucht…

Ach de onvervulde wensen ze vormen een combinatie van zoetgevooisde sirenen en het zwaard van Damocles Alles wat zou moeten drukt op wat zou kunnen de schaduwen zijn sterker dan hun eigen spiegelbeeld Hij wil verzwinden in obstructie maar twijfelt nog over het begin die eeuwige hang naar perfectie is sterker dan zijn levenszin…

ik hoopte in een paar penseelstreken jouw glimlach neer te zetten zonder karakteristiek het rake vast te maken door een stukje van jouw leven te verstillen in liefde waarbij de stemming bedding geeft om met tal van emoties je lach visueel te parelen in zoetgevooisde taal…

Met open armen verwelkom ik deze zoetgevooisde engelen in een overgave van openheid en laat me onderdompelen in een wereld vol poëtische schoonheid.…

Als een plichtsgetrouwe onmiddellijk present Lichamelijk protest De onbehaaglijke vulling van een onverteerbare werkelijkheid Slikken moet ik Geen keuze Maar jij verteerd me Verleiding met zoetgevooisde zinnen Spokend in mijn hoofd IJersterk verzet tegen dat wat is Verlies ligt op de loer Winst onmogelijk uitgaand van tekort Bestelling…

De telefoon gaat zij blijft zitten hij staat op en zegt zoetgevooisd Hallo haar zoon voert de vissen en vindt dat mam haar vent zelden zo aardig heeft gekregen.…

Kleuren larderen Struiken intrigeren Zachte walmen tussen groen Natuur schenkt levensblazoen Vogels zingend tussen struikgewas Natuur die je vanuit je ogen las Harmonie gedijt Even uit de drukte bevrijd Hommels keuren rododendronstruiken Roodborstjes die plotseling voor je opduiken Als een zoetgevooisd leven Heeft het nieuwe energie gegeven…

ben jij storm die wervelende dreiging waar wolken breken in het gelaat van de zon een druppel regen koeler dan ijs in het verstikkend gevoel dat passie heet dat ene zuchtje wind het gefluister van zoetgevooisde stemmen waar echte liefde de dreiging breekt ben jij mijn alles in beschermende armen waar niks meer kan raken als…

stad galmen de klokken van de Jacobskerk om zeven even later de Michaelskerk Verderop de zon maakt zich los rood van inspanning van de heuvel In mij trilt het water van millennia evolutie, zweeft als ochtenmist omhoog Jij slaapt nog, draait je in het dekbed tegen de ochtendkou uit het open raam Overal kan ik zijn tegelijkertijd zeurt zoetgevooisd…

daar lopen ze weer de honderden driekoningen met hun zakjes van Delhaize en af en toe van de GB hun scheefgezakte kroontjes boven verheugde koontjes rood van het winters temperament er wordt wat aangebeld vandaag, een luie zondag dag te laat, vergeet het maar met kleine oogjes aan de deur zal er geluisterd worden naar zoetgevooisde kinderstemmen…

Ogen starend in de verte, oren luisteren naar zoetgevooisd gedachtegoed. Voor als de tranen komen: vormgegeven zoutrivier, gebed in woorden, wier zilte oevers het hart omzomen.…

ik schrijf niet langer zoetgevooisde woorden de botte punten in mijn hoofd winnen heel langzaam terrein de komma’s zuchten slechts van schaamte in het door verstrooiing spingeragde brein waar eens letteren lachten zelfs om voorrang smeekten liggen nu cryptische zinnen de hemel te verzoeken de aarde te mogen verlaten zonder leeswaardig…

Bedwelm het leven met jouw geuren In zoetgevooisde kleuren Draag ze in je haren Ga vrolijkheid vergaren Zwaai met bloemen uit de trein Vriendschap kan zo puur en natuurlijk zijn Wees de bloem in ieders hart Met een knipoog die met je hele leven spart Vul elkaar aan met levenspracht Waardoor het hart liefde lacht Natuur zal een vredige…

een vrouw als ik, zo kien en fijnbesnaard zal nooit een man op wrede wijze slaan met woorden, zoetgevooisd en heel bedaard krijg ik, hetgeen ik wens wel voor elkaar ik zet hem op een voetstuk, langzaamaan zijn ego groeit, een man zo trots van aard laat ik niet naar de gallemiezen gaan al staat een kind niet op zijn repertoire ik…

De koperen klamheid van haar liefde bloesemt over de Agora, zoetgevooisd fluistert haar adem mijn naam, amandellikeur walst in een kruisloze panty voorbij, nat is haar knie, haar dij. Viginia's zegel, gebroken met vuur, met vaart, vol van vacante offergaven waarin verwenst verlangen verteert, paradeert, absorbeert, genereert genot.…

Westhoek, vergeten land Waar de poëten wonen Samen met hun demonen Stikkend in ‘t Vlaamse zand Stemmen als Brussels kant Dichten op zachte tonen Zingen van doornenkronen Ieder kruis jankt er en brandt De Leie is een Eufraat Een Tigris stroomt er niet De Hof kent men van horen En zeggen, niet van zien Daar waar het godslam blaat En zoetgevooisde…

Zoetgevooisde hymnen en lofzangen bezwangeren de blauwe lucht Woorden zonder betekenis noch toekomst dwarrelen neer als herfstbladeren in het altijd mistig okeren ochtendgloren Terwijl een vrolijke rouwstoet van dierbare herinneringen als een slang door het rottende groen sist en de grond zich opent als een vuilbruine schede gaapt…

Vanavond droom ik niet meer van jou Niet meer over je zoetgevooisde stem Je bruine krullen en je gulle lach Die leuke kuiltjes in je wangen En hoe graag ik jou wel niet mag Jij weet dat Maar gelukkig met een ander ben je Ver hier vandaan In een wereld zo anders dan de mijne Ik mis je Weet je dat?…

met zoetgevooisde stem versiert hij jonge vrouwen zal nimmer van hen houden zoals zij niet van hem met een omfloerste blik kijkt hij naar jonge meisjes belooft hen zoete ijsjes voor een verdorven lik met rooddoorlopen ogen begluurt hij jonge heren wil hen van alles leren óók wat zij niet mogen met zijn gladde praatjes laat hij zichzelf…

In heiligenschijn loop ik in een trance van gewijde krekelkoren de dreef af die leidt naar de abdij: zoetgevooisde bomen onderhouden de lommer kostbaar als ingebonden oude boeken de kern van god bewaren in middeleeuws handgeschepte taalkasten van de abdijbibliotheek.…

De oudste taal ter wereld Klinkt sinds mensenheugenis Met pasen noch met kerstmis Wat op zich geen leugen is Het gemis aan kerklatijn Doet velen terugverlangen Naar pracht en praal der kanseltaal Gregoriaanse zangen Het zijn de opgezette kelen Die zoetgevooisde klanken kwelen Van blauwborst nachtegaal en merel Wijsjes die geen mens vervelen…

Ik denk dat ik escape in amoureuze avonturen erotomaanse escapades zeusiaanse zevenmijlen zeven zeeën tegelijk Lavendelhoning vlinderende geurenspreidende odeuren eennachtijs festijn van lotus flora's mysterieuze geuren Godennectar ambrozijn hemelklank van libido amor liefdes schijnbeweging zoetgevooisd als cupido Verwacht van…

wiste mijn sporen langs het strand zodat niemand zag dat ik daar liep diepe gedachten denkend in flarden zoutkoude mist zweefden zoetgevooisde stemmen zij herkenden mij als lege huls schonken mij woede en verdriet jaloezie en toch ook wat haat vreugde, zelden uitgeblust en lust en rust voor mij intens gevoelens, maalstrom van genot…