inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 17.517):

Nadood

Zoetgevooisde hymnen en lofzangen
bezwangeren de blauwe lucht

Woorden zonder betekenis noch toekomst
dwarrelen neer als herfstbladeren
in het altijd mistig okeren ochtendgloren

Terwijl een vrolijke rouwstoet
van dierbare herinneringen
als een slang
door het rottende groen sist
en de grond zich opent
als een vuilbruine schede
gaapt de tijd nog eenmaal;

slaat het uur der vergiffenis
en is het naderende verleden
met zijn dode avonden
voorgoed in de gedoofde ochtend ontbrand.

Schrijver: Robert Antoine, 11 oktober 2007


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 976

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)