Alle inzendingen over zoiets als lucht

'waar is de waterput waar vogels zich kunnen laven met vrolijk gefluit' ik probeer te kijken naar bergen, naar blootgelegde zeeën, zoiets als lucht, woordenblauw naar weggebrachte pijnen tussen dikke boeken lege kamers, steeds krommer in armen leg ogen, onbekend, in volzinnen in weerkaatsende verzen die niet verder kunnen gaan…

zou ik daar de stilte kunnen tekenen of erin verdwijnen met meer dan mijn ogen alleen zal ik mezelf aan de grens herkennen in het weten dat mijn hart heftig klopt (liefde veroorzaakt pijn) wanneer ik naar een laatste wens word geschopt door de hongerige tijd die, zoals mijn duindromen, immer bij mij blijft ziltig in waarheid,…

dat wat men ziet geldt als de regels alles vastgelegd als stalagmiet jouw waarheid in niet de mijne omdat alles ondergronds beweegt als mijnwerkers in donker verlichte mijnen waar karretjes rijden over smalle rails dit is verzonnen zoiets als een fairytale.…

Zoiets prachtigs kwam ik nergens tegen Zoiets moois en ongewoon Hele hoge sparrebomen Vol met sneeuw en wonderschoon... Zulk een landschap te ervaren zoiets moois, zo ongewoon Zal ik in mijn herinnering bewaren, want het was zo ongewoon...…

Het is vandaag de kortste dag hierna gaan de dagen weer lengen steeds meer licht in donkere dagen want vanaf 5 december tot 13 februari is voor mij een zware, donkere tijd met Sinterklaas, Kerstavond, nacht, de Kerstdagen, Oud- en Nieuw en mijn geboortedag de 12e dat laatste wordt niet meer gevierd met oudjaar zit ik vuurwerkvrij in Spanje…

achterop je fiets rijdend door het halfverlichte niets de manier waarop je lacht en je trui zo zacht perfect jij bent zoiets…

Dan is er ook nog zoiets als loslaten, laten gaan, niets doen, niet ingrijpen, dulden, en dat alles kan de herfst ons leren.…

verscheuren Ach - ik hou er over op want U weet zelf al te goed dat U zeker net als ik zoiets beslist ook zou betreuren…

De woorden verzamelen zich een put, een sloep, de berg een zwaan op de vijver es ist auch l'imitation een trappenhuis de dageraad op de terugtocht wachten op het vertreksignaal en een spoortje bloed…

m'n vader moest een operatie en de hele familie was bij elkaar om hem sterkte te wensen en misschien ook wel een afscheid en iedereen zoende hem, ik niet want ik was zwaar verkouden en ik wou hem niet aansteken maar hij keek verwijtend naar mij na de operatie bezweek zijn hart en ik ook omdat ik hem niet had gezoend voor hij…

er zijn een paar vragen zo in de loop van het bestaan rook kringelt langs twee vingers er wordt iets gezegd en echt filosofisch zeker o jee iets filosofisch terwijl de renners van het peloton in Limburg krachtig de heuvel beklimmen en wij als dichters zogenaamd ook maar is waar wij hebben tijd voor jaloezie en dikke tranen…

vliegen en zweven op de vlucht voor je leven kleuren bewegen!…

verscholen in een kelder voor de leugens van de mensheid vrijheid gelijkheid broederschap en zoiets als naastenliefde leugens waarvan de scherven door ramen en in deuren slaan en zelfs soms bevolkte gebouwen niet weten te laten staan en door een kiertje ziet hij de blauwe lucht waaraan de witte wolkjes gelijkelijk en gebroederlijk…

Hij had natuurlijk wel gelijk, maar ècht: Wat lucht dát op als iemand zoiets zegt!…

Soms ben ik te betrokken, bij dingen die gebeuren, soms over kapotte sokken, of over je bescheuren, soms ben ik te meegaand, te zacht zegt iedereen, wordt nu toch eens kwaad zegt me menigeen. Maar weet je 't zit niet in m'n aard, kwaad worden heeft geen zin, dus krop ik op, ook fout, want nou zit het binnenin. Ken je dat, herken je dat…

wanneer ik vogels zie spelen in de lucht - ik vang jou en jij vangt mij – dan word ik zomaar blij en glimlach met kleine handen naar de stilte zoiets als heimwee ‘n tikkeltje dan ---------------------- foto: beeldentuin Dehullu 2008 kunstenaar: Sytske Miedema…

Zalig zacht zoemend de eerste bijen in de tuin pluizig ploeterend pielen in bloemen soms wat schuin Vrank, vrij, verwilderd de kinderen na de winter blozend bubbelend bruisend in speeltuinen zonder hinder Rozige rode ruikers van lente een boeket vlugge vlinders vliegen in het nieuwste vlinder ballet…

Ik heb de blauwe lucht gezien, iets meer bewust - misschien -…

Omdat ik Uw gedichten lees weet ik van de herfst van blaad’ren die vallen op een of ander tapijt van nog meer blaad’ren die dan ook in weemoedige gedaanten verschijnen of zoiets.…

Verloochen nooit je afkomst Wees trots op wie je bent Beleef het leven als iets wat Begin noch einde kent…

Zoiets zie je aan de lucht op de slenterweg terug naar A. -------------------------- uit: 'Spinalonga', 2005.…

't Zou niet in me opkomen om zoiets te denken, Een normaal denkend mens denkt zo toch niet? Haalt zoiets toch niet in zijn hoofd? Sterker nog, niemand haalt zoiets in zijn hoofd. Je dacht toch niet dat ik dat ooit zou denken? Dat ik dat zou denken, Ooit? ... Nooit!…

Ik ben blij dat je haar accepteert Zweven van geluk Jij terug in mijn leven Je hebt nu gezien wat het betekent Om niet bang te zijn om zwak te zijn Je sterkte ligt in stilte Ashani was wijsheid puur Zal ze ook altijd blijven Voel nooit pijn wanneer anderen je aanvallen Jouw sterkte ligt in hun onmacht Zie je hoe het werkt? Mijn Jamie…

Die waterkou moet de lucht uit desnoods door een flinke bui want deze venijnige kou, ik zeg je: dat is helemaal niks voor mij!…

Waarschijnlijk kent u het wel dat u zegt nóóóóóit "zoiets" te doen Het heeft niet altijd te maken met normen, waarden of fatsoen Soms geloof je gewoonweg niet tot "zoiets" in staat te zijn En is je denkvermogen op dat vlak door de omstandigheden klein Maar als je dan zélf "zoiets" meemaakt en jouw omstandigheden veranderen Pas dán…

ook al zit je in mijn hart, mijn geest zal je nooit vergeten ook al ben je niet meer hier ik zal altijd weten dat je op mij let omdat je dat altijd al deed als mijn lieve grote zus had ik een ladder naar boven klom ik zo omhoog om jou weer naar beneden te halen maar de hemel is verboden gebied voor mij wacht op mij als ik er kom vraag…

Het is vaak zoiets simpels, het is gemis van je stem bijvoorbeeld, geen verhaal over landschappen meer, geen gedoe met je was, je kleren onaangeroerd in de kast.…

Liefste, heb jij al gehoord dat ik gelukkig met je ben? Het is alleen jammer zó jammer dat ik je niet ken. Kan je mij vertellen wie je bent? dan kan ik misschien begrijpen waarom ik je niet kan bereiken. dan weet ik dat ik nog even alleen ben. Als je eraan toe bent kom je dan bij me zitten? liggen mag ook hoor maar als je dat ongemakkelijk…

Zoiets doe je niet heimelijk maar tactisch, zo -- dat het niet opvalt.…

zongebleekte lucht vervagende regenboog bewolkte kleuren…