Alle inzendingen over zomermiddag

Geef mij één middag één middag in de zomer in de schaduw onder de bomen waar alles langzaam is en loom waaronder een blauwe hemel de uren lijken stil te staan met de wolken en de vlinders de geuren van jasmijn waar alles wacht in stilte op de avond op de schemering één middag één middag in de zomer…

Zij rent op blote voeten de vele rondjes in het pas gemaaide gras de wind waait door haar lange haren zon schijnt op nog bleke huid haar lach tovert glans in de dag van deze zomermiddag vele madeliefjes vlecht zij behendig in 't rond en legt ze rond haar kinderhoofd zij voelt zich blij zo vrij te bewegen in gedachten…

Vlij u hier onder warme schaduw, En versterve in het mijmerend lied, In het lied der bomen uw lied. Zie hoe rein en eenzaam hun donker Met het eindeloos hemelgeflonker Verglijdt in de effen en langzame vliet. Ach kind, weet ik nog of ge droef zijt, Weet ik nog of ge lacht of niet?... Ons lachen en twijflen en wenen Vervliegt in 't gestraal…

De mens wordt groter en het land wordt kleiner. Het gaat naar de middag en de zon is de hevigste man in de streek en tussen de bomen waar twee roodgeruite jongedochters komen en gaan naar de stad. Ze hebben haar hoeden van het hoofd genomen en zeggen elkander dat.…

Ze praten, en ze blijven maar praten over de kapotte fiets, de warme zomer weilanden met koeien en schapen op een zondagmiddag in juli en alles wat je verkeerd formuleerde komt terug in de gedachten onder de heldere zomerhemel de priemende zon en zwervende wolken alles terug in de gedachten ze zwemmen, en ze blijven zwemmen de boeren…

de stilte van deze zomermiddag hangt zwaar over de groene velden een zuigeling tilt met slaperige levensmoed het kleine hoofdje op vandaag kan het licht de stilte niet bekoren met lichtvoetigheid moeder's ogen volgen de imaginaire lijn van uitgestrekte vingertjes naar witte wolken…

De tramontana-wind giert en dolt op een zomermiddag met zingende snaren. Een statige, kleine wat grijzige man speelt Bach met zijn vredige verende klanken. De kerk wordt heel licht en kijk eens hoe dan de stenen vergroeien tot volrijpe ranken.…

De waterkant, met spiegel van de zomer bood weinig soelaas tegen de innerlijke onrust die zomermiddag op het adolescentenkamp voelde ik de heimwee dieper dan ooit naar het land waar ik geboren was als klein kind verkocht aan Hollanders maar door ‘t Indische bloed in mijn aders stroomde rivieren van weemoed voeren zielenboten tegen de wind…

toen waren wij onder de schaduw van de bomen waren wij in het hoge gras bij de waterplas toen de tijd stil stond toen waren wij half slapend wakend dromend een zomermiddag lagen wij daar hand in hand toen de tijd stil stond zo lang geleden weggesneden uit de tijd een herinnering van het hoge gras van de schaduwen van bomen…

Dat zij tot de insecten behoren - deze zomermiddag niet. Van alle kanten presenteerde zich een sympathiek kwartet. Wat beduidde hun zwenken, hun duiken, hun plotseling verdwijnen anders dan een geluidloos ballet? Welk een waaghalzerij! Wel lekker dubbeldekkerend: behendig, in Cubaanse maat, doorkruisten zij mijn carré.…

ik lig op bed kijk door het venster en hoor de vroege vogels zingen de merel slaat in de dageraad als de rozen glinsterend ontwaken de zonnespin weeft ijverig 't zilveren rag middenin de met dauw bedekte schors geurt bloesemregen in de beschaduwde laan hellen de zomermiddag stralen langs de twijgen de kruinen af bloeit de…

De zomermiddag heet gesmolten blauw de ramen verbazing gans zijn lichaam wit verdriet extase alsof hij lag heel hevig in een vrouw verzadigd maar dat weet hij niet. ------------------------------- uit: 'Gedichten', 1978.…

Dat je mooi kon zijn als een zomermiddag maar herfst komt met rijpende appelgeuren regen trekt nat in onze droge kleren verdrijft van het gezicht de bronzen kleuren Het land verlangt naar zachte sneeuw en ijs om de wortels van 't leven te beschermen de wegen tegen schade te behoeden kracht in trage sappen te laten schuilen Maar jij bent…

In mijn zomermiddag-tuintje als het schittert in de zon, haalt een legertje van bijen stuifmeel uit de akeleien en een koninginnenpage fladdert bij de regenton.…

de pijn Dan was het net als vroeger en zorgde je voor mij Nu geen boterhammetjes meer maar pasta De nieuwe gewoonten waren je niet vreemd meer, die hoorden er nu bij Na jaren samen bleek het tussen jullie niet meer te gaan Vergeef me mijn gedachten Dat ons niets meer in de weg leek te staan Maar niets bleek alles te zijn op die warme zomermiddag…

ik mijn voeten moest ontschoeien, In de minnezang die ik met een kus naar jouw oren bracht Transfiguratie Het loflied dat ik ooit voor jou ten gehore bracht Is veranderd in een requiem, het beslaat reeds mineur, Het lied van de nachtegaal, dat mij vervulde met lust, Is veranderd in een schrijnen, een vergeten van toen, Op die warme zomermiddag…