Lief buurmeissie

Mijn eerste herinnering lijkt eeuwen terug te gaan
Naar hoe jij mijn boterhammetjes smeerde tussen de middag
En hoe jij mij vasthield, als je levensechte pop, tegen je aan

Toen moet mijn liefde voor jou zijn opgebloeid
Een gevoel van niet zonder kunnen en voor altijd
Ook al wist ik niet wat het was, jij hebt mij altijd geboeid

Maar al vroeg wist ik dat het onmogelijk zou zijn
Hoe graag ik dat ook wilde, vasthouden kon ik je niet
Jij was eerder een vrouw dan ik een man kon zijn

En daar ging je, voorgoed, naar een ver land
Op zoek naar geluk, naar vrijheid en gebondenheid tegelijk
Je had je hart aan een Italiaan verpand

En gelukkig leek je, maar niets was minder waar
Twee dotten van kinderen konden niet verbloemen
De vreemde taal, de gewoonten en de afstand vielen je zwaar

Hoe welkom kan een mens zich voelen en zijn
Als ik jou kwam opzoeken wist ik het
Met open armen om ze later stevig te sluiten verdreef je voor even de pijn

Dan was het net als vroeger en zorgde je voor mij
Nu geen boterhammetjes meer maar pasta
De nieuwe gewoonten waren je niet vreemd meer, die hoorden er nu bij

Na jaren samen bleek het tussen jullie niet meer te gaan
Vergeef me mijn gedachten
Dat ons niets meer in de weg leek te staan

Maar niets bleek alles te zijn op die warme zomermiddag
Niemand die begrijpt hoe het kon gebeuren
De tegenligger kon je niet ontwijken en je lichaam verloor alle kracht

Nog eenmaal heb ik je bezocht maar nu waren de rollen omgekeerd
En was het ik die voor jou zorgde
Terwijl het leven mij voor dit moment nog niets had geleerd

Één antwoord ben ik je nog schuldig en ik wou
Dat ik eindelijk uit kon spreken wat jij mij al eenmaal zei
Ja, IK HOU VAN JOU

Maar nu is het te laat

Schrijver: Sebi, 29 februari 2004

rai_mondohotmail.com

Liefde overlijden afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 8 stemmen 1.725