Alle inzendingen over zonsondergang

Open het kleed Voor het vensterraam En word verblind Door het warmste Licht, het helderste Dat ooit te zien was - En dan kijk ik Naar Jou - Jij bent Lichter dan het Lichtste licht Met open armen Ontvang je de Mens die in Zijn eigen Leven de weg Is kwijt geraakt…

Het licht in de verte Kleurt door en door rood Door een zon die Doodvermoeid ondergaat ' t Doet mij beseffen Dat ik verder wil Daarheen, waar het licht Oud is, en rood, en warm ' t Hele leven ben ik Al onderweg naar verder Naar de verste verte Tot er opeens geen verte Meer is…

Vroeger Werd er na zonsondergang bij u aangebeld wist u, er is iemand in nood. Heden Wordt er na zonsondergang bij u aangebeld weet u, ik ben in nood.…

Met zonsondergang kantelt de horizon kleurrijk door het zonlicht glinsteren je ogen in spiegelbeeld elk detail begint te leven van de honger naar de nacht. Met zonsondergang spiegelt het licht jouw make-up de schaduwlijn is jouw taille wat in silhouet figureert in spiegelbeeld is waar ik na zonsondergang op je wacht.…

Bij zonsondergang Steekt er een klein briesje op Die de dauwgeur brengt…

terwijl de zon de laatste boomtop kust laat ik de dag voor wat ze is een eendagsvlieg ik maak een onderscheid tussen vlieg en mug en meet de tijd af aan de afstand die een vogel vliegt en daarna rust zolang is een dag ik giet haar in brons plaats een voetafdruk in nat cement en leg mijn hoofd neer op een verenkleed van dons…

Het lied van de avond was nog nooit zo mooi, een kleur om van te houden en een eindeloze rit want het licht staat op oranje zolang onze ogen schouwen. Bomen langs de laan schaduwen die zich te ruste leggen de lijn die we volgen zwevend tussen dag en nacht. Tot de stilte tussen bewondering en duisternis breekt. Dag licht, vaarwel aan…

zonder optillen staar ik naar de stilte van mijn wieg en beweeg binnenin wat komt is al zo vaak gebeurd en herhaalt zichzelf in lichaamsvormen ik roep woorden op tot ruimte houd ze in mijn handpalm vast en dood, soms traag, soms bliksemsnel, het kind dat ik in de tijd nooit heb bemind…

fraai staat de zon in lichterlaaie als zij vuur schiet over de duinrand schurend langs helm en slapend zand lijkt ze de aarde te willen verfraaien als messen snijden meeuwen daar waar ik hitte vermoed strepen door een wijdse gloed alsof het wonder even wil geeuwen zij gaat echter stijlvol en tergend traag haar herhalende ondergang tegemoet…

Over een jaar draaide ik me om En zag ik een zonsondergang. Zag ik de zon in jaren niet ondergaan Zo mooi als deze, was er nooit. Maar je bent er niet. Maar goed dat er nu wolken zijn en een zachte grijze regen. Wat moet de zon anders dan op- en ondergaan?…

Zonsondergang Terwijl Veere De rode broek aantrekt En wegzakt Op de horizon Schreeuwt een meeuw Dat het heelal lekt En roept van Red de zon…

Kronkelend beekje beroerd door een zachte bries vuurrood is de kim…

Zonsondergang wordt waargenomen en glijdt via het netvlies als elektro/chemo activatio het occipitale monumentale in De herinnering hieraan -zonsondergang wordt omgezet in een subjectief beleven- fingerspitzengefühl getransformeerd tot beschrijving van de zon in woorden op het digitale scherm.…

Ik staar naar de einder, ook wel de kim mijn ogen tranen want dit is het begin van het einde! Ik staat naar de kim omdat de einder ook het begin is van alles op aarde! De tranen laat ik vloeien, ze gloeien op mijn gezicht en als ik de zon zie verdwijnen, verdwijnt ook het licht. De kleurenschakering die de zon ons laat zien…

Hoelang, duurt een gemiddelde zonsondergang. Al menige discussie nam ik te baat Om te vertellen dat de zon nooit ondergaat En er is ook nooit een zonsopgang. Het wordt visueel verdraaid, Omdat de aarde in de rondte zwaait.…

Ik wil met jou op de hoogste kruin van het achterland de dag bloedend zien sterven in de zee. De natuur verstillend, verkillend, ons deert het niet. Ik wil met jou een bloeiende tuin en in elk kwadrant leven voedend, zo tevree verwerven. In het vuur van hartstocht gewrocht zing ik mijn lied. Ik wil met jou de laatste…

Met de schemer in het gezicht. De avondzon in beide handen. Het oranje oog kijkt over landen naar het dampend tanend licht. Ik zie de laatste schijn steeds lager tot het zich een uitweg baant. Tot westenwind de ogen traant. De kleuren worden langzaam trager Dan is er niets meer dan gedacht. Een dromend staren over zee. de schemer neemt…

Inspirerend licht van opkomst tot ondergaan Verstrooiing nabij.…

de zonsondergang weergaloos kleurengamma door de natuur geschilderd…

na zonsondergang in goudgerande wolken het laatste landschap…

na zonsondergang in goudgerande wolken het laatste landschap…

De zee weerspiegelt een kleur van herinnering met zonsondergang.…

Na zonsondergang klinkt zang van nachtegalen door het braamstruweel...…

De zonsondergang verlicht één kant van het bed de schaduwzijde.…

Glitters op water bergen haar tranen in kleur bij zonsondergang.…

Na zonsondergang leeft het fotografisch hart bezield in stilte.…

Ruimte en vrijheid bij zonsondergang aan zee. Golven die ruisen.…

Noten en tonen prachtig vertolkt door merel bij zonsondergang.…

En dit bij zonsondergang. Wij bleven nog lang.…

Bij zonsondergang Een boom zwart afgetekend Prachtig silhouet…