Alle inzendingen over zonsondergang zee

De zee weerspiegelt een kleur van herinnering met zonsondergang.…

Ruimte en vrijheid bij zonsondergang aan zee. Golven die ruisen.…

De zee is lachen en stoeien, zonnen en wandelen. De zee is ook kijken naar de zonsondergang, genieten van elkaar. Jij bent mijn zee. Mijn mooie, blauwe, grote zee waarin ik kan verdrinken.…

Het werd een mooie zonsondergang, in combinatie met de harde wind. Hierdoor kwamen de golven schuimend het strand op. Het zou fraai geweest zijn als er een "cappuccinolaag" over de zee zichtbaar was geweest. Een verpletterend einde van de zonsondergang, was in volle gang.…

De zee geeft je vrijheid in je doen en laten. In gedachten ben je, samen of alleen. Mooi is de zee met al haar tomeloze krachten. Vooral de zonsondergangen zijn vaak prachtig.…

De zee, heeft zoveel te bieden. In alle rust mag je er genieten. De zee, met haar bijzondere eigenschappen, helaas niet altijd zonder risico. Proef de vrijheid aan zee. Meeuwen zijn er altijd, nu in vogelvlucht. Zee met vaak een mooie zonsondergang. Als je er bent krijg je zeker geen spijt. Respecteer de zee.…

deinende zee adembenemend uitzicht intens blauw water betoverend verlicht zonsondergang weerkaatst mijn blik naar mijn gedachten rustgevend geluid snijdend door de golven niet meer naar het vasteland mijn hart is aan de zee verpand…

Naar de zee ben ik tevreden, omdat ze zo mooi en rustig is. Je krijgt er prachtige gedachten bij. Zo voel ik me hier een rijk mens! Met de zonsondergang en de meeuwen werd het een prachtig schouwspel. De zee brengt je veel vrijheid en er is bijna altijd wat te beleven. Het doet een mens goed om er te zijn.…

Open het kleed Voor het vensterraam En word verblind Door het warmste Licht, het helderste Dat ooit te zien was - En dan kijk ik Naar Jou - Jij bent Lichter dan het Lichtste licht Met open armen Ontvang je de Mens die in Zijn eigen Leven de weg Is kwijt geraakt…

De zon onder te zien gaan is mooi. Het licht spant een hemels web van bloedrood staaldraad. Als het smeulend dagvuur daarin verstrikt als een vlieg ingesponnen en in een wurggreep uitgezogen wordt, dan treedt de zwaarte aan dit licht, komt het duister langzaam dichterbij, verschijnt loden mist aan de einder, dan trekt de doodsgeur…

Zonne stervend zonk in zee, en een wijde wade spreidde op de brede kimme neer 't wolkenheer. Eenzaam ruist de duistre zee, langs der duinen ruigje kruinen, als met droeve dodenklacht zucht de nacht. Eenzaam.,eenzaam ruist de zee, slaat de kuste zonder ruste, moeder aarde ligt alom doods en stom.…

zacht koelt zee in rode tinten de zonsondergang weerkaatsen hogere sferen hoe kou zijn warmte neemt in diepe duisternis blijft toch het noorderlicht zijn fraaiste straling geven…

De wind streelt nog even de golven van de zee. Zonsondergang geeft waanzinnig avondlicht. Rust neemt steeds, meer toe. De zee raakt langzaam uitgeraasd tot een nieuwe morgen. Wat brengt de nieuwe dag weer met zich mee? Daar hebben wij geen invloed op. Waardig is de zee, geeft vaak nieuwe levendigheid.…

Je bent als wind O lief, een zacht briesje geurige magnolia Waait over palmen en zee het gewonde hart verwarmd innig dicht bij Je bent zonsopgang en zonsondergang volledig tijdloos aan mijn zij…

ik wil de speelsheid van de golven maar ook een spiegelgladde zee in een tijdloze zonsondergang wil in je ogen de zinnen zien die in je hand te lezen zijn de diepte weten van gevoelens naast het oppervlakkige van gein wil bij je zijn in leven en de eeuwigheid wie weet hoe lang dat kan…

Een lichte bries vervoert een speelse oranje gloed over een onstuimige zee Schelpen rinkelen bij windgetij over het strand met de golven mee Een zwoele zomernacht drijft op de klanken der schone avondlucht Terwijl een schaduw snel verdwijnt en in de schemer vlucht…

de druppels samen aan een lege horizon geven volop vuur…

De dijk, de duinen en de zee, rustig deinend water, kabbelend in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee. De dijk, de duinen en de zee, aan de horizon een schip, silhouet in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee.…

De late wandelaars achter een muur van strandhutten, blijven deel van de stad. De kleurenstroken van zand, water, lucht, schitteren adembenemend, buiten hen, zonder hen.…

Het licht in de verte Kleurt door en door rood Door een zon die Doodvermoeid ondergaat ' t Doet mij beseffen Dat ik verder wil Daarheen, waar het licht Oud is, en rood, en warm ' t Hele leven ben ik Al onderweg naar verder Naar de verste verte Tot er opeens geen verte Meer is…

Vroeger Werd er na zonsondergang bij u aangebeld wist u, er is iemand in nood. Heden Wordt er na zonsondergang bij u aangebeld weet u, ik ben in nood.…

Pure schoonheid Ongekend, zo mooi Alsof ik zweef Over een helblauwe blauwe zee Met de roodste zonsondergang De zon die mijn huid prikkelt En het water zachtjes mijn vingers streelt Jij tilt mij Over mijn angsten en twijfels heen Jij tilt mij Naar onze oase van geluk…

Het omarmen van de zonsondergang is prachtig met de mooie zee op de voorgrond. Soms met rustig of bij minder weer, dat ligt er net aan hoe de natuur op dat moment is. Het is een genot om er te mogen zijn. Het brengt je even in een andere wereld, het is een zaligheid en het voelt vaak goed.…

De prachtige zon spiegelt over de ruige zee. Op een bijzondere manier komt de gouden zon aan bij de kustlijn. Het is fantastisch, ze bekrachtigd de mooie herfstavond aan zee. De wind was nadrukkelijk aanwezig, het is tenslotte herfst en dan kun je dat verwachten. Heel weinig mensen lopen in de avond langs de zee.…

zonsondergangen…

Hoog op de top van het duin ontwaart men een prachtige zonsondergang een vuurbal weerkaatst boven het golvende water de schemering valt en de maan werpt zijn lange stralen over de zee die zich koestert in de vallende duisternis lijkt het bij vloed of het een meer is de zee kabbelt voortdurend op het roze met zilveren zand het zilte nat…

zoals nooit tevoren de schelpenwind, neergedrukt voorbij zonsondergang wist jij dan waar ik kijken moest of tot waar ik zou komen de zee ging heen en viel traag altijd trager onder het dakgeraamte van de dood toe dan dwaal, kus mijn lippen fluister zacht dat jij zal zijn daar, waar mijn benen onbewoonbaar stranden…

heb de mooiste momenten verzameld uit de kunstschatten der natuur een onweersslag wat schuimende golven door zee aan land gebracht regensluiers en het vallen van de eerste sneeuw zonsondergangen met verdwaalde meeuw wilde ze delen met een groter publiek maar in poseren ontviel steeds de ziel ik had het decor van bewegen vergeten…

geluk moet wel haast een Vlaams café zijn met sanseveria’s voor het raam dan is pech een verweerd bord toegang een half uur na zonsondergang verboden er zijn grenzen het is niet toegestaan alles zo maar toe te staan er is een begin zo staat in de rollen van de Dode Zee tijd is een uitsparing in dood liefde is een redmiddel tegen eenzaamheid…

Met zonsondergang kantelt de horizon kleurrijk door het zonlicht glinsteren je ogen in spiegelbeeld elk detail begint te leven van de honger naar de nacht. Met zonsondergang spiegelt het licht jouw make-up de schaduwlijn is jouw taille wat in silhouet figureert in spiegelbeeld is waar ik na zonsondergang op je wacht.…