Alle inzendingen over zwichtte

Ze spiegelt haar mondhoek Een koortsblaas barst daar Bewijs van een slapeloze nacht Het bloed, de druppel rolt Langs de ronde kin Over de hals naar de navel Ze knielt In haar iris zit draderig groen Ze zalft de schroeivlek in haar nek Haar schroom wordt nauwelijks ontsluierd Ze strekt haar arm tegen een zuil Bewaart op het eerste zicht…

Onderdanen vast in 't Midden-Oosten Ergens tussen Eufraat en Tigris in een Land, zo groot als een reus De Blair-regering krijgt 't voor z'n kiezen Volharden of Zwichten? Troepen terugtrekken of Onderdaan onthoofd? 'n Duivels Dilemma; nooit De Juiste Keus…

Diepgaande lijnen In de geschiedenis Verfijnen Ons wereldbeeld Want we zoeken naar harmonie Naar evenwicht In de verstoorde Balans Is het Europa dat zwicht Voor de stromen Van buitenaf Of is Europa laf Grenzen open Of grenzen dicht Wat is het dat Europa ontwricht…

Ontdoe je van je schichtigheid en zwicht niet voor gewichtigheid!…

ik wil niet dichten ik wil niet rijmen ik wil niet zwichten ik wil niet slijmen ik wil niet deugen ja, dat wil ik…

Chaos uitgebroken, zwichten. Begin vanaf hier.…

gekke gezichten willen verwrongen zwichten voor vreemde dichten…

Het is de nacht die luister geeft aan het gefluister wat zacht wijkt naar ruimte en zwicht voor de druk van het ochtendlicht…

Ondergeketend Dwingt zij hem contractueel naaldhakkendraaiend voor charmes gezwicht voert haar hand de boventoon hij gaat onderuit…

En tussen de muur die kan zwichten als liefde weer roept voor een doop schrijf ik deze woorden in dichten.…

Neen Neêrland zwicht niet! In het rijk der Wetenschap Handhaaft zij hare roem, staat op de hoogste trap; Gij, die de oneindigheid der heemlen durft doorsnellen, En afstand, grootte en loop der bollen vast kunt stellen, De lucht kunt wegen, spreek, wat macht verheft uw oog. Van uit dit slijk der aard' tot aan der starren boog?…

Er kwam een leegte in mijn leven: een gat dat ik maar niet kon dichten verdriet waarvoor ik telkens zwichtte maar dat ik steeds weer weg kon weven. Er kwam een stilte in mijn leven: een vaag gevoel van nog behoren tot mensen die ik had verloren maar die ik alles wilde geven.…

Dichten ontstaat en doet ogenschijnlijk niet uit te spreken te bevangen of op te schrijven gevoelens en gedachten, ditjes of datjes zwichten en neerdalen op papier en geeft ongelovelijk veel plezier alhier!…

Wie Kan mij zeggen, of ik het ben Dan wel de materie Die ten slotte moest zwichten?…

heb jij gestolen in het nachtelijk uur waarin alleen de uil kon kijken toen de vogels lagen te slapen een zwaar vergrijp rijkdom en macht de verleidelijke rode steen afkomstig uit een barre rots die het hart komt binnensluipen een ijskoude hand dwars door je borst de aardse somberheid er vormt zich een ijzige korst het uilskuiken zwicht…

Door al dat zwichten Uw persoonlijkheid lopen ontwrichten En alles weggegeven. Gelukkig, want aan het einde van uw leven, Wordt u toch niets meegegeven.…

Het tikken van de klok Of is dit hartgeklop Het tikken van de klok Of is dit slikken Tergend trage tijd Doodse stilte Doorslikken De klok tikt Zwicht…

Vergeef me dat ik desondanks steeds voor het schrijven zwicht. Ik geloof dat niets te rijmen is in zinnen. Het spijt me dat ik dit alleen belijden kan in een gedicht.…

in een rode gloed ontwakend laat de passie van de nacht het bed terug hevig kraken en zelfs al wordt er na nooit meer in geslapen toch zal men nog zwichten voor oogverblindende gezichten…

ze kijkt zo vreemd wanneer de maan verstoppertje speelt lijkt of ze gaandeweg voor de schaduwgezichten van de duisternis zwicht haar kloppend hart in de handen van de nacht heeft neergelegd…

Zwoel en zacht dat is jouw kracht stralende ogen die iets beloven een glimlach op je gezicht zorgt dat ik voor je zwicht dat ben jij mijn lieve schat voor altijd verbonden in mijn hart…

sneeuw schijnt vegen in een gezicht zwicht voor een vergeten kindertraan in grijsgroene ogen die de waarheid spreken geeft licht aan woorden die liefde verbreken…

Gebogen bomen, zij zwichten voor de ijdele tijd. Zij wachten geduldig af, samengepakt in het bos, fort van onaantastbaar dromen. Tussen gebogen bomen.…

Zonder woorden, voel ik het licht, een fluistering, die nooit zwicht.…

Als puzzelaars hun vaste puzzels missen En dreigen met een puzzelaarsgericht, Dan is er geen directie die niet zwicht, Al heet dat dan 'een kwestie van vergissen'. Alleen betwijfel ik of dat zo is, Ook met voortschrijdend inzicht is niks mis.…

Als de duisternis een donkere deken legt over het licht Als de zon steeds wat zwakker wordt en uiteindelijk zwicht Als de dag niet winnen kan en zich zuchtend overgeeft Dan is dat wat het leven uiteindelijk te geven heeft…

Ze treint steeds eerste klas Wijst subtiel naar haar buik, want als je zwanger bent is dat gegund Maar op controledag Ontegensprekelijk zwicht ze voor ’t feit dat ze een bierbuik runt…

hij moet weten waarvoor hij staat en zich niet laten verslinden welk pad hij ook gaat Zal ooit de winter voor de lente zwichten zal ooit de zon hoog genoeg staan om de bodem te belichten om verder te kunnen gaan…

en dan de stilte na de storm los licht scharrelt door je haar je lach danst voor mijn ogen ik lach terug en zwicht loop verder voor altijd weg van jou en doe mijn ogen dicht…

Ik hoorde hem zwijgen die wolkeloze dag Zijn letters waren zinneloos Ik hoorde hem zingen die schaapjeswolken dag Zijn woorden waren zorgeloos Ik hoorde hem zwichten die regenwolken dag Zijn zinnen waren zinloos…