Alle inzendingen over OR moment OR duurzaamheid

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Zwevende hartstocht steunt in een duurzame droom zonder heipalen.…

senryu duurzaamheid maakt dwars louter uit balorigheid koop ik een plofkip…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Iets wat gewoon is, kun je amper meer verkopen Het heet voortaan: natuurlijk, duurzaam, oergezond Goudeerlijk, zuiver, super, echt, van eigen grond Uniek, beproefd, verfijnd. Zó’n trend laat ik niet lopen: Ik schrijf nu dus inktverse, duurzame, keivette Ambachtelijke, pure supersnelsonnetten! P.S.…

gegeven Groei door het aardse meegegeven Voelbaar is de schoonheid Ieder moment en elke tijd Van de rijpende gewassen genieten Hamsters slechts van ouderdom het leven lieten…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Heel even maar Dat ene moment De stilte om ons heen Zonder woorden Dat ene moment Dan weet ik meer dan woorden ooit zullen zeggen...…

Als ze maar momenten hadden dan was het nog te doen Momenten zoals pas geleden toen ik jou zag in het plantsoen.…

Het klaart op, de storm gaat liggen, de wind neemt af. Wolken breken, de regen, moet het opgeven. Grijs wordt blauw, De gouden zon, wordt geboren, ik voel de stralen, op mijn gezicht en sluit mijn ogen. Direkt voel ik weer kou, het betrekt, de zon vervaagt. Ik voelde me, intens gelukkig, ...heel even...…

ze er nooit geweest hoe dan ook ik blijf schrijven zolang als woorden raken dus je glimlacht en je denkt maar ik bewaar zeker dit moment…

Jouw stille woord van angst dwingt mij tot nader denken over het verstrijken van de dagen, terwijl nu, op dit moment, de tijd langs het balkon vervliegt, in de ijle, kringelende rook van onze laatste sigaret. Iedere dag ligt vast en strak verankerd, in het eeuwig herhaalde ritme dat onze dagen deelt.…

omdat het niets toevoegt niet duidelijk maakt waarom het gaat omdat het zwijmelt verloren in woorden ten gronde gaat zeg ik u maanverlicht in een helder moment vaarwel, de nacht is mijn…

passie waarvoor tijd de ontelbare momenten drukt…

zonet is voorbij niets meer aan te doen nu is één moment een zeldzaam moment hét moment want alleen nu kan je inrichten zoals jij dat wilt straks is nog niet maar straks komt wel en alleen nu kun je naar straks toeleven want straks is straks nu leef voor het moment dit moment…

zoveel vragen onopgelost in haar tollend hoofd onwerkelijke waarheid ongegronde twijfels onontwarbare ervaringen zomaar vullen ze haar dag geesten, spoken en verzinsels maar geen die een antwoord brengt slechts meer verwarring en tweespalt tot plots...…

vijf voor twaalf of vijf over twaalf ik kom altijd te laat en ik ken mijn plaats niet gelukkig is er morgen weer een morgen vroeg genoeg, dacht ik zo…

heden ten dage met name in de huidige gedachte heerst de stilte achter aangeslagen ramen diepte beheert de tijd die duurt of lijkt verten te hebben ingehuurd met een woord dat toekomst heden en verleden vult en als het waren mijn zinnen levenslang omhult…

Bij elkaar in elkaar en toch zover weg in verschillende werelden Maar toch die gedachten ons samenbrengend terwijl het niet kan liefde welke dimensies overbrugt Die ene mooie keer een moment dat een leven lang blijft bestaan in onze herinnering.…

Wat kan ons de tijd nog deren we zijn nog samen, en dus niet alleen, we moeten zo'n moment waarderen door de alle daagsheid heen.…

In een moment van zijn het ogenblik beheersen.…

Angst voor wat kan gebeuren en die zijn herinnering verliest in het moment zal veranderen in een veelkleurige bloem van liefde en veiligheid. Maar als angst haar vruchten blijft dragen in het licht van de dagen die zijn geweest zal in de greep blijven van haar triomftocht.…

blijf maar thuis fluistert de wind in mijn beide oren vandaag kom ik niet meer langs denk maar aan mensen die je toe behoren ze vertellen over het weer en meer regen, kwellen of de zon en maan die iets over liefde vertellen het eelt op hun ziel de kinderen die bellen mij zal je niet horen vandaag ik word elders verwacht op velden…

Onder een grijze massa zinspeelt een roerloosheid van welbehagen vluchtend naar de velden huilend van angst verwilderd van verwachting snakkend naar verlichting verreweg hangt een droom dansend op de asem van de zon lost op in het niets hij huilt de regen kwam in veelheid van overvloed en voedt het glooiend land verkoelt zijn aangezicht…

ik treur niet om verleden seizoenen als immer zijn zij vergankelijk ik blijf ze echter wel benoemen hoe tel ik anders mijn dagen op de meetlat van gedachten die vooruitzichten dragen en nog op onbekende gevoelens wachten zullen mijn herinneringen nog verder vervagen? “ the past will start again tomorrow” het heden zal zeker…

er is een spinnetje  dat elke nacht achter de senseo een niet door licht te vangen ragfijn kleverig webje  heeft gesponnen van een spotje  langs het waterreservoir naar het keukenkastje loopt het elke ochtend haal ik er gedachtenloos een vochtig keukendoekje langs Vandaag niet  omdat het me ontroerde en ik een moment de overeenkomst…