Alle inzendingen over OR van gogh

ik hou zo van machines, zegt ze, van die grote bouwmachines maar het mooist vind ik de klokken waarop de schafttijd aangegeven staat dat al die mannen dan op opgelegde tijden hun werk ter zijde schuiven naar koffie en hun boterhammen grijpen en in volle gelukzaligheid gaan zitten wachten tot zij weer verder mogen, na nog een laatste sjekkie…

de warme glans van je gezicht weerkaatste in het avondlicht - hoog van kleur en transparant het oog wil ook wat, zei je. ik ben al bijna bij je. kijk me nu eens lekker dansen in die ronding van je hand ------------------------------- uit: 'Zoekmachines', 2002.…

Voorzichtig toch, voorzichtig met die subtiel weergegeven woorden. Ze zijn om vederlicht te minnekozen, meer dan dat die doelgerichte zinnen dat zijn; die zijn veeleer voor zwaar vorzen in afgelegen stegen, waar de schaduw steevast denken doet aan onooglijke geesten, en bijdehante gedachten als lompe lettertypes verzwegen te wachten…

'We weten wie je bent.' Huh? Zwarte krul als monocle omringt rond oog. Trein valt langzaam stil. Vrouw - vrouw? - stapt op, verdwijnt. Weg. Twee rode stippen -twee!- zweven duister van ruimte in. Trein aarzelt - wat nu te doen? Zet zich naar vreemd signaal weer in beweging. Ze weten wie ik ben. --------------------…

Zacht water, rietkraagbehager, vissenkomvuller, voortdurende kabbelaar bij zwoel namiddagwandelen: zonvanger in avondrood, luchtbellendrager. Nooit iemand zo mooi dood gezien als zwevend in jou. Begeleider van gewijd leven, wijdverbreide aarde-omhuller, dorstlesser van de bovenste plank, oceaanstomer-medium. Wolkenvormer, regenpak- bestormer…

toen de wolken waren opgetrokken het gebonk van bouwen enkel nog vaag naklonk aan het einde van de toegestroomde mensenschaar werd het zichtbaar - hemelhoog het is een boom, riep er een, en inderdaad, het was een boom, het is een huis, vond een ander, en ook dat was waar het was zelfs zonneklaar dat het een winkel was, een reiskantoor…

toen ik door het sluiten van de ramen de wereld buitensloot, wie hoorde toen het radeloze tikken van allerlei insecten, wie het snakken van de bladergroene kamerplanten naar meer, naar overdaad, wie het muzikale zoemen en weer afslaan van de oude koelkast, waarin kaas en eieren in bedden sla ten onder gingen? ik vraag u hier: wie was…

geef mij de tijd van a naar b te gaan, laat mij weten hoe de letters werken, laat mij merken dat de a voor aandacht staat, hoe behoedzaam lettertekens ons behandelen zolang wij de l - wederkerende letter van liefde - niet vergeten aan te spreken bij het wandelen door een 2-persoonsalfabet, met als uitzicht op het eindpunt een zeer voldane…

de hunebedbouwers van weleer dekten zich met zware stenen toe ze leviteerden in deze dat het een ware aard had en lieten de wetten der zwaartekracht in de ruime mate links liggen het resultaat hiervan treft men vandaag de dag nog af en toe aan in verschraalde landschappen te Drenthe achteloos achtergelaten als in een uitverkoop: late…

In het heelal is altijd wat te doen. Sterren, planeten razen door elkaar en moeten in banen worden geleid. Melkwegstelsels in kaart gebracht en onderhouden, clusters uiteen gerafeld. Altijd druk, altijd druk. En dan die reizigers, altijd hun geliefdes kwijt, altijd weer. Kosmische stormen trotserend zweven zij die grote ruimte in en vereenzamen…

Zo hier tussen de hoop uiteen gereten levenslopen nog iets aan waarde rest vermindert die met de jaren. Daar is me wat mee rondgezeuld zeg, o la la! Butsen, ontbrekende onderdelen, gehavend materiaal - allemaal verhalen ze van zwaar doorleefd verleden. Pronkstukken van weleer, anoniem verzonken in een vale kwaliteit. O, als zij nu nog…

Polen in het park, halsbandparkieten in een boom erboven, en ik met m'n Tibetaanse terriër, loop langs: kwart Hongaars, kwart Frans, de rest Fries, enkel wat Nederlands machtig Een Engelsman springt van de brug, liefdesverdriet om een Afrikaanse van de overkant. Wat staan ze daar te kijken, die Marokkanen, hij is al geland, er wordt al gebeld…

In het heelal is altijd wat te doen. Sterren planeten razen door elkaar en moeten in banen worden geleid. Melkwegstelsels in kaart gebracht en onderhouden, clusters uiteen- gerafeld. Altijd druk, altijd druk. En dan die reizigers, altijd hun geliefden kwijt, altijd weer. Kosmische stormen trotserend zweven zij die grote ruimte in en vereenzamen…

we smeten je papierwinkel de afvalcontainer in je hele hebben en houwen (aanmaningen, afschriften, herinneringen) vloog als een cluster dartelende vlinders een onbestemde toekomst tegemoet opgetogen bijna dat het zware soms zo licht kan zijn net als die dakpan toen die ik van boven zag komen, in vertraging haast vriendelijk naar me zigzaggend…

Niet bang zijn, niet bang zijn: zelfs onder water gaat het leven door; alleen niet voor ons — een detail dat je maar beter kan vergeten. Nee, dan het grotere en diepere dat ons omringt bij het eeuwige geworstel op het droge; dat zou wel eens de troost van het hoge kunnen zijn. De grond is hard, de lucht is scherp: maar zacht zijn de momenten…

In èèn woord: "VOORBIJSTEREND" Componist Huba de Graaff gebruikt een memorabel tv-interview (1996) van kunstenaarsduo Gilbert & George met Theo van Gogh als libretto. Een 'retropera'over kunst, seks, religie, fundamentalisme en de dood.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Diezelfde neef* heeft weer wat uitgehaald: De stiekemerd heeft een Van Gogh gestolen ‘ ‘k Ben gek op Nuenen zei hij onverholen Ik wacht totdat verzekering betaalt’ Die stomme neef blijkt wéér een slimme vent Een vriend is de verzekeringsagent…

ik droom de paardenbloemen tot zon draai blad per blad naar het licht een beetje schuin in de wind het is geen dag van steen vandaag, niets lijkt vreemd of in zichzelf al hoor ik het raadsel van de stilte en de speelbal waardoor ik Van Gogh ben in het diepst van mijn gedachten…

Een hoorapparaat voor het gevolg van doofheid is als een oorzaak…

Wolken rollen onstuimig voort door een donkerblauwe lucht in het boerenland gevoord buigen halmen met een zucht Dan een donderslag, zo luid de hemel lijkt te breken ver voor 'n woeste wind uit golft een groene korendeken Bliksemflitsen schieten uiteen geladen gonst de atmosfeer over 't verlichte landschap heen dalen regenvlagen neer…

Menselijk skelet met je weke delen Samengehouden door spieren en huid Overgevoelig voor licht en geluid Stillend je stemmingen met penselen Je kon het voelen niet langer verhelen Hebt dat in koren met kraaien geuit Evangelist wou je zijn naar verluidt Hoop bieden wilde je, God aanbevelen Maar in de kunst lag je geestelijk heil Tekenen deed…

Ophef over een nieuw onderzoek waarin gesteld wordt dat Vincent van Gogh geen zelfmoord pleegde maar door twee kinderen werd doodgeschoten.…

In ons land heersten afkeer, angst en woede En woekerden de argwaan en de haat Nadat Van Gogh hier werd vermoord op straat, Maar plotseling keert alles weer ten goede. Misschien nog één zo'n ramp er overheen, Dan voelen wij ons allemaal weer één.…

Er stonden monumenten op het veld die door Van Gogh gepenseeld konden zijn De kleur geel zag je soms een blauwe strik van een zomerhoedje We lagen verscholen tussen tarwe en gerst bekeken de monumenten Hadden ze de namen van de verloren zonen of bleven het onbekenden…

Het leven is Door je heen Getrokken, je Aangezicht verweerd - Doorleefde ogen Staren in een Verte die misschien Nooit komen zal Handen kromme knuisten Die de tijd proberen Vast te houden Knoestige kop Die Van Gogh Ten diepste zou Hebben beroerd - Mijn vader ben je, Blijf je tot ik Niet meer leven zal…

ik schilder zonder vaste hand mijn vorm en beeld ontmoeten niet het warm verband dat ik u wilde tonen ik wil mij eigenlijk verschonen een Rembrandt of van Gogh te zijn mijn kleuren hebben op uw muren nog niet het predikaat een meesterwerk te zijn toch blijf ik gaan met uitproberen en van ervaring wil ik leren om volgend…

de stilte waaruit een zwaluw vliegt draagt bolle buiken zilvervissen knipperen, velden bewegen en met een verziend oog wuift het zeewier over mijn schouder het huis, leeg van zomer verzamelt de vlinders van de dag ik waan me Van Gogh en schilder zonnebloemen met blinde handen uit het licht…

ondoorgrondelijk de taal welke hemellichamen schrijven met 'n sierlijke schildersstreek wiegende cypres in maanlicht steekt hoog boven de verafgelegen stad uit houdt zijn kobalt ons in de ban sedert zonsondergang ~* Geinspireerd door De sterrennacht is een schilderij van de Nederlandse postimpressionistische kunstschilder Vincent van Gogh…