Alle inzendingen over 1001 nachten

luchten zo verschillend blauw en roze sprookje uit 1001 nacht onvergetelijk…

sterren lijken als Godinnen 1001 nachten toen we elkaar beminden…

Achter haar: een man, wiens hoofd op haar schouder zit -- zoals een havik.…

De storm rukt daken weg van zoldergeheimen -- verslindt verledens.…

Adam en Eva bedachten god en al gauw -- was die hen de baas.…

Mensen besmetten hun baby's meteen met de -- verhaalparasiet.…

Tijdens sommige nachten maak ik fantastische reizen op mijn vliegende tapijt geweven van gedachten die mij de weg zullen wijzen...…

Net als de volle maan me steeds weer betoverde, imaginatie Leven met jou is gewoon elke dag en nacht magie. Geloven in een vertelseltje, leek me niet echt van kracht Nu beken ik kleur als koningin van 1001 nacht.…

Binnen elk verhaal een nieuw verhaal, zo lijkt het -- heelal te werken.…

De grote optocht is voorbij, en nooit voorbij: onvergetelijk.…

maar schrijf me gerust over wat jou nooit is overkomen er zijn 1001 woorden in het blijven die in jouw ziel en droom beklijven.…

er loopt hier al dagen een man met 1001 vragen, zot op avontuur met jongere buur, wil hij god en klein keske behagen.…

ogen stralen dwalen langzaam over wit papier waar gedachten verhalen vertellen oude historie in stil verlangen weer ontwaakt uit 100 jaar slapen een sprookje van 1001 nachten breekt de muur die onverwoestbaar had geleken woorden komen tot leven dansen op de tijd en vullen de leegte die jij achterliet…

Jij zo vrolijk, open en blij, zo’n mooie vrouw, Jouw schoonheid een ontdekking uit 1001 nacht mijn god “Lieveling” ik hou zo veel van jou.…

niet voor niets wachten als alle sterren aan de hemel staan beschenen door jouw licht o stralende maan al duurt het 1001 nachten!…

In de vijand zie ik geen licht, wel voel ik iets -- donkers in mijzelf.…

De djinns: een wolk snijdt door de maan en door het oog -- dat naar de maan kijkt.…

Je behandelde me als een prinsesje uit 1001 nacht. Lief, ik mis je, de pijn brandt en wordt niet verzacht. Ik... mis je.…

O vrouw, die ik beminde zonder zoet gevlei, die 'k minde om de nacht, en bij het dagen met handen die aanbaden heb geslagen, 'k ben ver van U en daarom medelij! En gij zijt zonder mij en door de straten doolt gij alleen, die nu de honger weet, en zo Uw ogen en Uw hart vergaten, zult gij mij kennen in uw duldloos leed.…

Steeds minder herkenbaar kwijnt het leven nog voort de zin reeds lang vergaan er is de wens niet meer te blijven toch houdt iets haar nog vast is er nog een drempel voor de allerlaatste stap ach moedertje ga maar naar je eeuwige dromen laat de laatste draad nu maar langzaam los…

Wakker worden, terwijl iedereen slaapt denken aan een bed van vermiljoen, zijkanten van bloedrood kleurende sinaasappels, plafond van zwarte schapen, geen wonder, da'k niet kan slapen!…

1001 ongstelde vragen in verband met de leiders van de belgische kerk. roger had akkefietjes met zijn neefje als loverboy! godfried had porno op zijn hardeschijf en bleef schandalig weg op de receptie omdat franciscus kem had gevloerd. johan bood zijn ontslag aan bij de paus omdat een jongere hem voorbijschoot om aartsbisschop te worden.…

Niettegenstaande het feit dat het desalniettemin een krachtig moment was, zodat mijn beide aardedonkere reebokbruine ogen zich konden verlustigen bij de aanblik van een laatste oprisping van een zieltogend dwarrelend acaciablad, zodat mijn gemoed onwillekeurig werd meegesleurd in neerwaartse spiralen, waardoor het gezichtsveld voor mijn…

Gezellig liggen zij hij-aan-zij in het gloeiend-hete zand, 's nachts gaan zij wandelen heel romantisch hand-in-hand.…

Wanneer we ons aardse paradijs verlaten. Wanneer we overlijden. Wanneer bedoeling weer toevallig wordt. Wanneer energie weer loslaat van de stof. Hebben we de liefde wel liefgehad, bemind, voor al wat leeft en niet toevallig was? Hebben we wel bedankt gezegd, herdacht, hetgeen de liefde ons heeft geschonken? Hebben we het voorrecht wel beseft…

duindoornbes gloeit geel in de laatste stralen licht geurt de wereld rond…

Duizend en een vragen, duizend en een gedachten gaan door me heen en ze gaan nergens heen. Mijn gedachten zijn niet hier. Ik denk vaak aan jou, mijn zoon. Waar je bent? Wat je doet? Vraag me af of je ooit aan me denkt. Eén ding moet je weten: Ik zal altijd van je houden tot m'n laatste snik. Dat mag je nooit vergeten!…

Laat ons mensen samen, van donkere nachten, lichte dagen maken.…

De Parkinson kwam weer deze nacht, en wist mijn dromen te onderbreken... Die ziekte heeft toch best wel heel veel kracht, dat is vannacht wel weer gebleken... De nacht is nog niet voorbij nog niet bezweken, slapen wil weer eens niet vannacht...…

Staar in de stilte recht voor mij uit, geen sprankje van ook maar enig geluid. De leegte is zo voelbaar, de leegte is intens, aanraakbaar. Dit donker maakt mij bang, het duurt al een tijd, het duurt al zolang. Weinig wit, heel veel zwart, het maakt mij onzeker, het maakt mij verward. Wil je diep in de ogen kunnen kijken, het liefste…