Alle inzendingen over Ademt toekomst vrij

toekomst vrij…

mijn hoofd maakt alle rede zoek op de vlucht voor gevoel dender ik door, niets ontziend probeer ik verstand te grijpen gekromde handen laten emoties achteloos los daar waar ik struikel over in drift geuite woorden vind ik alleen gemis een gapend gat in mijn hart laat verward duisternis knallen ademloos hap ik naar lucht alles wat ademt…

de toekomst draagt een neveljas waarin ze langs de einder scheert zij schaduwt het heelal en schildert met vaste hand, alles wat nog komen zal maar de dageraad, nog groen, ademt licht en kleurt het wit van nu voor wie 't heden leeft…

Jij steelt seconden jat minuten pikt de uren van het heden Wijst naar de toekomst loopt achteruit in het verleden staat stil bij nu Wie draait de wijzers richting morgen daar waar de tijd liefde ademt ...…

je ademt je voelt en wacht in stilte witte schimmen in de nacht verlossing verlichting ze lacht naar je vervult jouw behoeften en is weer verdwenen net zo snel als ze was verschenen geruisloos stilte opnieuw je ademt je voelt stilte…

schelpenhand het gaat boven verstand te zijn wie je bent het lust en laten in kuststrook verlaten vallen er gaten in het aangespoelde gepolijste schijn niet zo in mijn gezicht zon ik dicht mezelf een ruimte maanling over de dag ademt in en uiting het raast rust voorbij de vloed in kust geboren zeearm met het schelpen verzandde strand…

Je ademt de laatste vrije lucht in, bijna longduizelig, vrolijke standbeelddanser die je minutenlang bent. Ook de pioenrozen leven zich volmaakt uit in deze lucht en draaien hun bloemhoofden mee met de zon. Het drietoninge gezang van de Messiaenvogel. Ingekleurde bewegende bomen. Late onzichtbare zomersneeuw.…

Niet betreden gif vermeldt dit aarddeel is een belt waar de lucht vergeven ademt water zich mengt het vuur niet heet genoeg is vrij wappert de vlag vijf mei maar niet genoeg om het sterven te voorkomen…

Zoet is de liefde zo blij als een bij nectar van bloemen een geschiedenis ontvouwt zich land ademt regen onder wolkenverhalen geeft ze hem een stukje toekomst om zijn reis te vervolgen tegendraads komt hij bij haar in veronderstelling van gedachten rust in de hangmat als liefde blijkt te zweven stilte van de nacht.…

een stotterende boer krijgt kennis aan Mathilde haar handen leren hem te spreken zonder woorden hij is een goede leerling heeft top tot teentje lief zij mint hem, krijgt hun kind de stotter is verdwenen trots rijdt hij over akkers zijn leven ademt vrij .…

Duizend doden sterven wanneer verleden verlamt bij het zachte ochtendgloren lijkt zelfs toekomst verkrampt onbegrensd over grenzen gaat alles wat ademt voorbij niets is vast te houden langzaam sterft er iets in mij oneindig is een utopie eindig de geest van de tijd geen speling voor de dood ooit wentel ik in waarheid…

diep denken, diep verzonken lichaam en geest, ineen geklonken keer terug naar de bron gericht op de levensadem ademt de spiegels schoon vrij van alle gebrek geef, zonder te hebben heers, zonder te beheersen vanuit lichaam en geest op de ondeelbare weg…

zittend te midden van een zee aan puzzelstukjes die geleidelijk op hun plek durven vallen lijkt het gras groener de lucht helderder nu zuiverheid vrij ademt voelt mijn pad meer verlicht oogt de weerlegde waarheid veiliger dan toen overtuigd dat ik de zeven zeeën aankan vaar ik uit…

Ik laat mijn gedachten de vrije loop. Eerst heerlijk over een toekomst dromen. Dan zal het verleden nog langs komen. Maar dit geeft mij geen vreugde, slechts wanhoop. Leef niet in de toekomst of het verleden. Je kan alleen iets doen in het heden.…

Laat het verleden gaan Geef jezelf ruim baan Het slot dat ben jij Maak jezelf nu vrij De sleutel zit van binnen Om je nieuwe leven te beginnen…

Ik heb mijn ketenen verbroken Ik ga mijn eigen weg Mijn lot ligt in mijn hand Ik ga de toekomst tegemoet Vanaf nu ben ik vrij…

matrijzen nevel aan een rustig dagbegin de wind ademt vocht uit het heden klieft de zelfzuchtige lucht pijlsnel voorbij naar het volmondige licht in die oeroude zon ontkiemt het omrankte vanzelfsprekend zacht uit hun cocon tot het vrije opnieuw geboren door de parabels van zonlicht der bloeiende schepping vol verwondering en bewondering…

wil de toekomst van mijn dromen…

op, fluit vogels vrij terwijl hij eikels schopt…

en route naar klaarheid is trappen op en trappen af het lijkt zoeken doch men wordt geleid ook berg op en berg af het gaat zoals het behoort in wezen met blinddoek als bril en uitzicht op dichte mist men ademt enkel wijl men zonder hengel naar toekomst vist de gedrevenheid is als de mens rennend roepend het hart smachtend naar d'enkel…

ik schrijf in de lucht die je ademt gebruikt wolkt wit in de kou een ijsbloem smelt op de ruiten schoonheid ontdooiend door jou jij bent het decor waarin ik moet spelen de planken en koorts het fluweel dat ik weer mag strelen als het doek open gaat jij regelt licht donkert verleden speelt de rol van vandaag peinst over toekomst…

Kinderen laten je vrij in je gedachten, Zij zijn nog onschuldig en hebben de Hele toekomst voor zich en dus alle Tijd om iets te bereiken in hun leven Zij leren ons veel en bovendien zijn Zij gastvrij, wie zou niet weer kind willen zijn!…

zo vrij vlieg ik de horizon tegemoet Het oude leven ligt ver achter mij de toekomst is al wat er toe doet…

ken je de plaatsen waar de aarde ademt, waar heden en verleden samengaan, en dus de tijd wel stil moet staan? voel je de plaatsen waar de aarde ademt, voel je het kloppen van de eeuwigheid, in een ritme zonder tijd? oh, bewaar de plaatsen waar de aarde ademt, het zijn de schakels in de keten van altijd weten en vergeten……

Ik laat de woorden zweven op papier Ik laat mijn gedachten de vrije loop en daarom zit ik heel vaak hier kijkend in de toekomst met een telescoop Maar ik kan nog niets ontwaren alleen het verleden goed bewaren Ik dien mijzelf nu van repliek voor mij nog niets geen toekomstmuziek Vandaag is de dag waar ik mij gisteren druk over maakte Geen…

er was niets tot ik je ogen zag de wereld keek me aan je lach een oceaan van warmte je liefde liet me nooit meer gaan je ademt met de geur van leven handen geven wat ik nodig heb we praten vrijen zacht als de nacht haar maan en ons de sterren heeft gebracht liefde is weer schepping tederheid ontdekking jij bent mijn paradijs ik ben…

Vrijheid Is er mogen zijn Zoals je bent Vrij zijn Dat is los zijn Van wat niet bij je hoort Vrede Dat is innerlijke rust Acceptie van wat er is Vredig Is een wereld Die we te weinig kennen Toekomst Die hebben we alleen Als we bereid zijn het anders te doen Verantwoordelijkheid Onlosmakelijk verbonden Met onze…

Mensen ontzeggen elkaar toekomst. Dat doet pijn. Het houdt mensen klein. Maar in U mag ik mezelf gelukkig prijzen. Want onder het dak van sterren, heeft U grote dromen met mij. Vreugde vult mijn hart. Dat ik in uw Naam mensen toekomst geven mag.…

De herfst waait door mijn hoofd en ik verlang slechts naar de zang en storm van de wind over wat mij is beloofd: een lang en gelukkig leven zolang als dat ik deze herfst voorgoed mag beleven.…

het ademt wanneer winter de bomen aftast zoals jij de dagen op glazen kalenders langzaam geboren en verder dragend, ver weg van kaartranden met eenzelfde oceaan die binnen in golven en verklaarde waterwoningen de lucht recht hangen het ademt, jij ademt in blauwe kruinen en zelfs op een uitgewiste dag als deze…