Alle inzendingen over Afwachten

Ze duiden en duidden op de verkeerde woorden. Zíj hoorden niet hetgeen dat ik dacht; ik werd verwacht. Alles wat zich aandiende in en tijdens het leven, in mijn leven: het doet me doorgeven! Met de correct, juiste boodschap in hoofd, in hart, nieren één van zuivere hoop te laten zegevieren!…

nog even maar en ik is wij nog even maar het wonder en jij nog even stil en bij elkaar dan is de grote wereld daar nog even dromen hij of zij nog even samen het wonder en jij…

Mijn kleinkind....tijd maar nog niet daar, afwachtend in spanning 't duurt lang. Uit ervaring weet ik, dat ik geduldig moet zijn, geduld is niet mijn sterkste kant helaas. Ben benieuwd naar dit mensenkind, dat ook een beetje mijn genen draagt. Warm in moeders schoot en beschermd, straks klaar voor de grote-mensen wereld.…

Weer dagen in afwachting . Zal ik mijn jongens zien ? Wat zijn ze nu aan 't doen ? Staan ze er wel bij stil , dat dit "open" ouderschapsplan vol staat met afspraken in hún belang ? Gegeven vanuit een moederhart vol liefde .…

Vroeger klapte ik alleen dicht voor de bliksem en de donder. Nu zit ik constant op slot, een verpauperde burcht is mijn woning, ik zit er constant en wacht op de regen, de zon heeft mij blind gemaakt en ik lig naakt in bed want heb verder toch niks nodig. Boven mij woont de wereld en ik wacht en wacht en wacht, de navelstaarder die ik…

[Tanka] Verwachtingsvol bespeelt de wind de bladeren maar onvermurwbaar houdt ze haar schatten bij zich tot de herfststorm overwint…

Nadien wist ik het weer jij was dat meisje met groene ogen bruine haren geheimzinnige lach. Juist mooi maar als ik je zoek zoek ik te lang. En als ik ben waar ik moet zijn ben je er niet. Nog even wachten tot ik 'hoi' hoor of iets wat daarop lijkt...…

ginds gaat een fietser mank op wielen zonder schoen hoe krijg je een oude Teflonpan schoon zonder schuren een zondag gevuld met onbewandelbaar weer dan gaat weggooien van rommel moeilijk door dode handen kijk, een bouwvakker die leegte met voegwerk vult treinen met vertraging als voorschot op eindeloze ruimte sterren die je nooit…

Wat iedereen de Heer wenst te vragen, rijst omhoog, mag de Hemel bereiken, wil de menselijke geest verrijken, met sterk geloof en voornemens schragen. De gebeden kunnen schijnbaar vervagen, blijven bij God en Diens engel prijken als damp, die steeds bestaat, nooit zal wijken tijdens het aardse loven of klagen. Woorden, bewaard in Hemelse…

Wachter in afwachting van vragen vragen over straks een straks in het verschiet of niet het voelt nu dat alles wat je bent afhangt van het moment wanneer de uitkomst het antwoord zal zijn van nooit meer in afwachting mogen zijn omdat het nu de tijd van straks gestopt heeft.…

Ik ben een eiland, ik moet maar afwachten of -- de Liefde aanlegt.…

Beetje bij beetje valt het weg Sluipend komt het Je moet sterk zijn nu maar ik weet dat je dat bent Afwachten niets dan afwachten Rusteloos In de nacht zijn mijn ogen open Starend in de duisternis Maar ik weet dat jouw innerlijke kracht groter is dan die van ons allemaal…

dag na dag zag zij in afwachting vergaan….…

dag na dag zag zij in afwachting vergaan….…

Onder het oppervlak van het nog net bestaan Geïndoctrineerd van alle normen waarden ontdaan Liggen nieuwe kindsoldaten waakzaam te wachten Hongerig ziek denkend aan eten moord en verkrachten Waakzaam voldaan volgen wij de verenigde naties Roerloos onderkennend wachten wij af, en af, en af…

Stijf zeewier steekt recht omhoog uit de golven _ als een drenkelingshand Oudejaarsmorgen: ik wacht maar _ in kamerjas; de dag mag lang zijn. Paarse dophei bloeit, krijgt méér wonderbare pracht onder verse rijp. De rijp glimt en kraakt, doet verlangen naar wat ouds: bepoederd gebak. In de nieuwjaarsnacht spat vuur uit een kinderhand…

Vier mensen staan voor hun aanstaande woning broer en zus bespeuren achter het grote raam vage zwevende dievenvingers die blij verleden stelen verlatenheid driftig wenken leegte vergroten de verwilderde tuin blaast beiden honingadem tegemoet waarin verzwakt bijengezoem de stem laat horen van arbeidende vrijheid uitzien naar daagse…

Geen god vertoonde ooit zijn gezicht en geen gedicht spreekt onomwonden, verzegeld verzegeld, egyptisch graf, zo wacht ik af in al deze regels of ik zal worden gevonden, verstaan, een mummie van woorden onder het puin vandaan. ------------------------------------------------------- uit: 'Er loopt een gedicht voor mij…

Nog merkt niemand het op, maar ik heb het in me de briljante ideeën en het gezag om de dingen te laten lopen zoals het hoort, tot in de puntjes uitgewerkt in rapporten Mijn promotie is een kwestie van tijd, mijn werk zal gezien worden het is er al in mijn hoofd, klaar om bekend te maken, beleefd rekening houdend met iedereen…

In deze tijd van woelig gebeuren is het schoner wensen dan ooit Gods wil vol ontzag te zien als de wereldspil, ondanks alle moeite, zorgen en treuren. Nuchter het daagse werk doen, loon beuren, bewust dat Jezus' komst zeker maar stil wacht als verborgen, alles helende pil. Kunnen mensen elkaars geloof keuren? De terugkeer van onze Heer op…

Ik loop door de wei. Ervan schrijven? Het lukt niet... Toch zaaien bloemen in mijn vragende geest een gedicht _ voor veel later...…

Zware eiken en dennen schudden zich buigen diep in de harde stormwind daartussen staat een stevig herenhuis waar de houtvester thee drinkt zijn dochtertje van vier jaar zit op pa's vertrouwde schoot gekleed in een grijsgroen pakje rode wollen muts op nog vol koude adem van druk spelen bij wild waaien radiozang galmt zacht dalend voorzegging…

op alle wegen die wij betreden gaat geen voetstap meer zonder een bord met een rode pijl waarop een waarschuwing voor corona staat geschreven laboratorium, ontwikkeling, voorbereiding en de hoop op een vaccin hoe bitter is ons lot in afwachting; elke dag meer doden en besmette mensen, elke dag strengere regels en meer isolatie…

Als de tijd moeizaam verglijdt en wanhoop pijnlijker schrijnt reeds ontelbare dagen en nachten wordt men zwaar moe van 't wachten. 't is of de wandklok me moeilijk begrijpt de laatste minuut verschrikkelijk dreigt als duistere schaduwen dansen in de nacht wordt ergens hoorbaar een rauwe klacht. En dan... een opschrikkende telefoon een…

dagen die zich afvragen waar gisteren is gebleven nachten die afwachten is morgen nog in leven een week geleden zeven dagen pijn de klok tikt alles weg het moet zo zijn…

gespannen spierbundels ogen geconcentreerd op de plaaaats stilte klaaaar afwachting een schot krachtsexplosie nog een schot onbegrip gerochel bloed zij vielen in het startschot al over de eindstreep…

onder een tapijt van mist leg ik ’s avonds geduldig al m’n vragen in afwachting van antwoorden laat ik het donker er een nachtje over slapen in de hoop dat ochtendzon helderheid zal brengen…

de spanning hangt ergens, tussenin niet snijdend eerder afwachtend, vragend blikken mijden aanraken wordt na gelaten ontkenning blijft aantrekking ook onder de oppervlakte overheerst het warme gevoel…

Dat voorwerp dat diep in je tas hoort Of op schier onbereikbare plekken Dat blijkt als een wilde te lekken Het privacysproeiende paspoort In afwachting van actie uit de Kamer Hanteren we voorlopig maar een hamer…

gebukt gaand onder het laatste restje leven verherfst ik in de kromming van tijd in afwachting van winterdood verlang ik naar een gewichtloos voorjaar om tijdloos het rijpe te kunnen proeven van een eeuwig zoete zomer…