Alle inzendingen over Bang OR Vergeten

Bang voor mezelf daarom schuil ik in een naam bang voor de woorden die onthullen wie ik ben daarom schrijf ik ze onbegrijpelijk mooi achter glas bang voor de ander die me zal zien in mijn ware gedaante en uiteindelijk leest onder mijn echte naam…

lang niet elke dag meestal maar heel even bang ben ik dan wel te gaan te geven bang ... lang niet elke dag wel te vaak heel even…

Ik ben niet bang om dood te gaan wel bang onwaardig te sterven verzorgd moeten worden als een kind dat zou m'n laatste zucht bederven. Het gemakkelijkst is een hartaanval bij uitzichtloosheid euthanasie het klinkt triest maar ik leef gelukkig in dankbaarheid en harmonie.…

Flip, ons konijn van een jaar of acht was bang dat hij met Kerst werd geslacht hij ging er vandoor samen met Flapoor en verdween stil in de sterrennacht.…

weer een dag voorbij de dagen duren lang je bent weer een dag dichter bij mij dat maakt me blij maar ook bang bang dat je me teleur gaat stellen me in de steek zult laten bang dat je niet meer zult bellen het zit diep, had 't niet in de gaten en zo tel ik de uren met dagen in het verschiet vind het moeilijk mijn gedachten te sturen als…

daar achter die ogen daar achter die lach daar zit iets iets wat je niet verwacht daar zit het vol met angst voor het einde van ons samen bang dat ze weer vallen die verdomde tranen angst voor mijn gevoelens sterker dan die van jou zo bang, zo onzeker, omdat ik van je hou…

Ik weet niet wat ik moet doen Iedereen om me heen verdwijnt Ik ben bang voor de dood en voor pijn Alles wat ik doe lijkt verkeerd te gaan Ik heb geen zelfvertrouwen Iedereen wil mij helpen maar als ze dat doen ben ik ze aan het afsnauwen Massa`s mensen om me heen en toch voel ik me stik alleen Ik ben bang dat ik iedereen verlies Waar is…

ik wikkel me in woorden sla een traan van mijn wang en ben bang, dat ze me zachtjes wil vermoorden…

Eindelijk na jaren van verdriet en pijn Niet kunnen weggaan bij die ene En nooit eens echt gelukkig zijn Maar duizend tranen wenen Kwam jij mijn lieve schat En leerde mij wat liefde is Slechts heel kort kwam je op mijn pad Nu ben je weg, het voelt als groot gemis Ik was bang, durfde me niet te geven Kon niet geloven dat iemand zoals jij…

De zwarte nacht heeft mij in zijn macht ik ben zo bang al mijn hele leven lang kon ik die angst maar overwinnen maar in alles zie ik schimmen al ben ik samen met een groep ik doe het bijna in mijn broek ook al weet ik dat er niets kan gebeuren en zeg je tegen jezelf kom op meid niet zo zeuren maar van binnen zit ik te beven de angst voor…

Krijg ik een alleen en bang gevoel. Bang voor alles wat er komen gaat, of wie me bij daglicht weer verlaat. Bang voor koude donkere nachten, waarin ik eenzaam en alleen, om alles wat ik in mijn hart heb, stiekem en heel zachtjes ween.…

lieverd wees niet bang in je witte houten bedje ik heb de bijen horen zoemen wie jou honing brengen zou de zomer is veel beter om te sterven hij is warm en al je vrienden zijn bij jou kijk de eekhoorn brengt je noten en de mussen strooien brood ze zullen zeer goed voor je zorgen en alleen ben je vast nooit kon ik maar naast je komen liggen…

het zijn de zielige zielenpoten die altijd zeiken en alsmaar door blijven gaan met zielig huilen en zuigen deze wereld leeg van het lieve liefste woord alleen geschreven woorden niks waard staar richting de muur van gestorven poëzie gelikt gif en sterf zachtjes langzaam aan vergeten doet men nooit haat is altijd voltooit verleden zinsontleding…

Hoe ik me ook verzet, het mag niet baten, het deprimeert me, en het maakt me bang, mijn vrouw heeft het vast niet in de gaten, of 't is voor haar misschien van geen belang.…

Ik ben bang dat mensen mij ontdekken. Bang dat ze de ware ik zien, Bang dat ze me een watje zouden vinden, Bang dat ze een mening vormen, Dus ik blijf stil…

Bange blanke vrouw, wij brengen meteen verandering. Melkflessen of niet, durf opnieuw dat meisje te zijn, koordje springend op de speelplaats al meer dan 50 jaar geleden. Kom nu a.u.b. niet af met slappe excuses en al zeker niet met bruinen zonder zon. Al zijn uw benen misschien witter dan een witte maan.…

Uiteindelijk vergeet je en doet het niet meer zo'n zeer.…

Ik weet nog hoe de mensen keken de oorlog was voorbij, de angst nog niet vergeten, maar diep van binnen blij en diep van binnen weten: dit nooit meer. We zijn vrij Vandaag is het als toen gebleven: daar staan ze, bang en blij, de mensen die nu leven met jou en mij erbij de doden niet vergeten bij 't feest om vrij te zijn.…

in mijn hoofd spelen liefde pijn weten vergeten een spel met gedachten aan jou dagen nachten verdoofd alleen verloren en bang in mijn hart ben je kus ik jou je wang…

En toch zou ik je iets willen zeggen Eigenlijk een arm om je heen willen leggen en toch wil ik je laten weten dat ik jouw verdriet niet ben vergeten, maar dan ben ik bang in de weg te staan en dus laat ik het gewoon maar weer gaan.…

de dood is bang voor 't einde verstomd in 'n stenen woord zoekt ze haar weg de hoop niet vergeten te worden daarom zeg het voort gedenk te sterven gewoon zoals het hoort.…

Soms ben ik bang dat ik vergeet hoe je aanvoelde, je geur je stem, je ogen, je kleur ik ruik aan je spullen en wil me vullen met je aanwezigheid ik lik m’n wonden ik ben je kwijt maar op zielsniveau zijn we verbonden en voel ik je...altijd…

ik spreek je dan lager kan een man niet zinken en vergeet even de kracht laat me kruipen of desnoods hinken als ze nog maar even naar me lacht…

ik vraag dit voor mezelf sinds ik pensionada ben vergeet ik vaak de helft van de week en van de dagen voor de uren ben ik bang maar minuten kunnen vliegen zonder vleugels. vleugellam zit ik hier maar wat te typen en de dagen duren lang…

Zingen, lief, zich belijden In de naakte heimlijkheid Waar de goden zelf in schrijden Door de godenloze tijden Enkel kenbaar de gewijden Als hun hand de zegen breidt,- Zingen, lief, is zich belijden In zo naakte heimlijkheid! Zingen, lief, is zich versteken In een vindbaarheid zo schoon, Dat naar echo-lichte woon Onder jeugd-en-liefdes…

Het maanlicht vult de zuivre heemlen Met glanzende geheimenis, De luisterblauwe verten weemlen Van Die alom en nergens is. Alleen de grote zonnen hangen Als feller kaarsen in die schijn: De ziel herdenkt haar lang verlangen In niets-verlangend zalig zijn: Alsof van achter diepe slippen Haar dolend tasten eindlijk vond Met hare…

Daar ruimt de wind en vaagt de heemlen schoon. Vanavond nog zult gij verheerlijkt zijn Wanneer de winden sluimren aan uw troon, De sterren vlammen in uw baldakijn: Als tussen u en uw oneindigheid De schaduw valt, en in dat klaar gewelf Uw blank geluk dat god noch mens benijdt, Niets ziet weerspiegeld dan zijn glimlach zelf:…

De wolken spieglen in de zee. Het is geen avond en geen nacht: Geen schijn van zon of maan of ster Vloeit door het hoge koele blauw Achter het windloos vlotte zwerk: Niets glanst in hemel of op aard Dan enkel uw verklaard gezicht. Het is geen avond en geen nacht; De wolken spieglen in de…

De smalle ring, de gouden band Schendt niet de naaktheid van uw hand, Gelijk uw stralend lijf niet weet De schaduw van zijn donkre kleed: Uw stralend lichaam lijdt noch weet De schaduw van zijn donker kleed, Zoals geen lijf of stof bezwaart De ziel die door uw ogen klaart: Geen…

Wij hebben ons vandaag verlaat! Pas bij de laatste brug Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat, Daar keerden wij terug. Achter ons dekt de witte damp De schemerende landen. Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp In loveren warande ... Wat gingen wij vanavond ver, Het werd alleen tè laat: Nog verder dan de gouden ster Aan blauwe hemelstraat…