Alle inzendingen over Beloftes

Tegenovergesteld aan wat beloftes terugneemt die niet gedaan zijn. Waarom ik vraag, wat te veel is laten zijn alsof het er bijna is.…

waarom kom jij toch nooit je beloftes na eens wordt het voor jouw een groot dilemma dan wijzen de mensen je af ze vinden je ontzettend laf doe gewoon wat je hebt gezegd belofte maakt schuld en terecht!…

gisteren sprak ik met de zon over de naderende lente de kreek spiegelde mij voor zonder beloftes, het riet wuifde de aarde scheurt al her en der laag kiest een patrijs zijn landing nu nog kijk ik tegen kale bomen zoals bezems borstelen zij schoon meer nog sprak de zon met warmte verblinde mij, met zicht op mooier…

jij danst over lijnen met een pirouette krul jij de liefde om mijn oor ligt te hoog luisterend in regels van wit zoek jij daarin mijn liefde mijn variatie staat dichterbij dan alle vorige misschien is later gister al begonnen, en zet dat jouw in mijn beloftes van verleden tijd…

in de gestorven glans van jonge levens treuren zelfs narcissen vol gebogen smart ergens schijnt de zon ik ben haar kwijtgeraakt, toen tunnels openbraken onderweg geen mens heeft me gezegd dat ik vandaag alweer moet gaan en niemand weet of ik me nog kan binden zelfs nu lente haar beloftes draagt kan ik het licht niet vinden…

Over de scherven van geschonden vertrouwen, vervlogen dromen en verbroken beloftes struikel ik over jou. In het volste vertrouwen zie jij mij en nu, geen verleden en ik schuif de scherven aan de kant, alsof ze er niet waren, alsof ze er nooit geweest zijn. Alwéér...…

verzegelde lippen verzwijgen geheimen van duizenden tranen verloren in tijd verkies ik te praten verlies ik een vriendschap vergeet ik beloftes verkeer ik in strijd verlang zo naar vrede verzand slechts in woorden vergis mij in mensen verdrink in verdriet verdring de gevoelens voor vrienden en vijand verboden te praten … verwijt…

Klanken stromen kil Uit je mond Vormen ijzige woorden Die in loze beloftes Hun graf vinden Jij bent mijn kanker Kwaadaardig woekerend Heb je me nodig Om te bestaan Je spiegelbeeld onherkenbaar Camouflage voor verdriet En ik heb je antwoorden niet De stilte tussen de woorden die je niet sprak Versta ik nu meer dan ooit…

je week glimlachte als ik niet naar je keek je ogen vroegen meer dan ik kon geven schuchter bood je mij je hart de diepte die ik voelde was door kou verstard je wist je leventje compleet koos voor harmonie zwijgen bij problemen beloftes had je serieus te nemen je kwam jezelf tegen koos vrijheid in je leven meer ruimte dan…

Ik heb naar je geluisterd je loze beloftes geloofd en nu zeg je mij dat je liefde voor mij is gedoofd. Ik heb je schoenen gepoetst en je hemden gestreken ik nam je zoals je was met al je menselijke gebreken. Nu heb je je koffers gepakt om met een ander te leven mij laat je nu achter, want je hebt me niks meer te geven…

Wat gebleven is, de klank van je woorden, je stem Beelden vol van zon, jij en ik, warme zee, het zand Lieve beloftes gefluisterd in een oor, je blik Twee cappuccino, twee keer dubbel suiker, een terras Herinneringen, streling, voelbare huid, een kus Je eerste letter, je woorden op papier, gemis…

Stilte van woorden die veranderen en terugkeren in beloftes die ik met dromen vul wanneer jij me vraagt wat ik wil vinden in de nacht die ons laat verdwalen met echo's en de liefde die alles kleurt en tekent wat we aanraken en weer zullen verliezen wanneer we ontwaken en alleen onze eigen eenzame stem terugvinden…

in het vuur ziet een mens hoe het leven vlam vat en woedend hitte verteert in as legt wat gloeiend rood aan vuisten murw sloeg en verlangen smeedde de rook geeft signalen van rijk vergiste tijden de geuren verdampen in de weidse lucht uitspansel van beloftes dromen die daden wekken…

Verkleumd in de nerven van mijn blad na blad dwarrel ik met de herfst gevangen in het zuchten van het najaar val ik weg steeds verder te moe om te houden wat ik had uiteen binnenin schrijf ik herinnering in hout uit een nieuwe ring die verhaalt over zon en warmte en betere dagen onderteken ik met nieuwe beloftes…

De leugens in een lege hand, gebroken beloftes, lijsterachtig klaag ik in zang, dat ik breek wat het hart klopt.…

Van kleuren die niets meer vragen en elk spiegelbeeld troosteloos bedekken met een begraven zonlicht en verloren beloftes. Die momenten dragen van een regendans die alles weer laat keren waar de warmte een oase is die geen dromen meer geeft.…

verkrijgt de dood in zonden die weemoedig kwetsbaarheden raken, een gestalte zonder vlees het verlegt des krijgers moed en herrijst als duizend soldaten in mijn hand het verhardt zoals de stolsels die hersenen verkrampen en bleke delen het schaambeen markeren met een oud medaillon het verstijft en verteert en reïncarneert in goddelijke beloftes…

Een hoofd fraai bekroond met ravissant haar ruggelings neerstromend richting fijne taille Zal als doodskop het langst duren Een trotse venus die gereserveerd sensueel zelfverzekerd zichzelf en haar buurt opfleurt Wordt eens door vuur of wormen verteerd In elk natuurlijk virtuoos gemodelleerd lijf, al eonenlang beloftes van schoonheid en…

Met voor Stefs kop een aantal dikke borden Is een belofte makkelijk gedaan: “De NAM sluit straks in Groningen de kraan, Er zal niet nog meer gas gewonnen worden.” De farizeeër van het kabinet Heeft Groningen nu voor het blok gezet.…

Als je vindt dat je teveel tettert zwijg dan of tetter gewoon door je ligt toch al op de achterkanten van de tongen klaar om doorgeslikt of uitgespuwd te worden als je vindt dat je altijd je gelijk wilt hebben maak je dan niet moe je hebt toch weer gelijk maar het is futiel niets meer nul op het rekest dan verandering in het karakter…

Vele mensen hebben praatjes Zeggen dingen maar komen die niet na Zo veel mensen hebben praatjes Ze doen beloftes maar leven er niet naar Sommige zijn echte praatjesmakers Maar voegen geen daad bij het woord Persoonlijk geloof ik in woorden Wat ik zeg dat maak ik waar Wat moet…

Hun actie was ontroerend en spontaan De Nederlandse sterren inviteren Een vluchteling om bij hen te logeren Je hoorde daar natuurlijk bij te staan Ruimhartigheid blijkt vluchtig op termijn Of wonen die BN'ers toch te klein?…

Ons pril verleden is een doolhof Van wisselende beloftes Van pijnscheuten en samen reiken naar de vollere nacht. Elk vooruitzicht begraven we in de tuin Met het geduld van een opperhoofd. Ik ontbind na de genadesteek Meng me door het grondwater Dat later opwelt en verdampt.…

Maar iedere dag voel ik mijn geschraagd door te leven op de middellijn die voert naar wat ik zou kunnen zijn, of mijn voltooiing juist vertraagt en van beloftes mij berooft.…

En dat er steeds weer nieuw leven is: kinderen, bloemen, knoppen in de herfst, beloftes die ooit gehouden worden, al moeten we nu nog wachten en dulden.…

Als er geen antwoorden meer zijn en er geen ruimte meer is voor een gesprek Als er geen tijd meer is om beloftes na te komen en er geen begrip meer is voor standpunten Als blikken zonder interesse zijn voor elkaar Als ontmoetingen plichtmatig zijn geworden, als lood gaan wegen en aanrakingen zijn koud, en zonder vuur Als vragen…

liefde aanvaardt het sterven niet dat zei hij afgewend en moegewaakt toen Gods woorden vielen naast het nachttij en haar dode lichaam dat in het toegewaaide duinkleed geen beloftes meer droeg ik zag hoe hij afstand nam van haar slaapliedje, nog teder in zijn lijf zoals vergetelheid ademt over woorden in een te korte tijd…

beloftes werden gedaan op windstille dagen gepassioneerde nachten laten ons nu geeuwen steden betraden we met gretige nieuwsgierigheid ik herinner me de dame met een zwarte hoofddoek bijna ongepast in de felle zon ze verkocht rozen in een mandje jij kocht ze gul strooide ze over mijn lichaam in de nacht die kwam ach, ze waren…

Neem de geurende lentebloemen uit mijn hand Pluk de blaadjes één voor één en strooi ze voor Mijn voeten neer… Begeleid me met één hand over het bloemenpad En leg mijn lichaam vlijend voor de brandende Openhaard neer… Fluister de meest betoverende beloftes in mijn oor Maar kijk me niet recht aan terwijl je mij probeert Te laten geloven…

Gewoven zwevendzachte zijde omplooit vervagend schaduwrijk gefluisterd valse beloftes vervliegen als slechte dromen van gisteren lichamen vervloeien intens zoeken grenzen in liefde illusies bouwen kastelen vluchtige luchten het fundament rozen bloeden zwarte schaduw in maanlicht ijskristallen koud diepe haat wortelt in liefde en bloesem…