Alle inzendingen over Beminnen

Ik heb niets gewonnen. Ik heb nooit iets gewonnen. Ik heb alleen bemind en dat schijnt onvergeeflijk een grote grove fout. Uit 'Loflied voor een stille gek' 1979…

schokschouderend dwaalde ik door een verlaten nacht uit het niets stond je voor me zo oneerlijk mooi het leek of we elkaar al jaren kende schoonheid als een magneet volgde ik je de maan liep mee ik nam je hand vertelde je dat ik je niet weer wilde verliezen en jij keek mij alleen maar aan leerde mij vertrouwen te hebben jij…

Wanneer je zoekt naar herinneringen en de tijd laat fluisteren over de liefde die je kan dragen naar de stem van de droom die je wilt blijven beminnen zolang hij niet uitdooft.…

Oh lieve laat mij u ontkleden Om uw schoonheid te beminnen Rozetten uwer borsten te kussen Het vuur mijner lendenen blussen En zo u het verkiest en zal gedogen Zal ik al minnend uw passie verhogen Tot een liefdesdroom in ongekende hoven Uw ontvlamde bron kussen om teder te doven…

Voorbij de streep van geluk dat niet wacht dwaal ik naar je ogen en weet ik dat je teder wilt ontwaken en gebaren schilderen met de kleuren die alles vergeven wat langer duurt dan het volgende moment. Waar ik niets wil verliezen als ik geen woorden meer kan vinden die niets meer raken en liever verdwalen in het licht dat onze schaduwen…

Eenvoudig is een berg beklimmen een akker ontginnen een kanaal graven tijdens snikhete zomerdagen echter, ik raak buiten zinnen als ik tracht jou te beminnen.…

Zolang al wil ik je beminnen 't genot van strelende aanraking intens gevoel zo diep van binnen wellust in avondfluistering.…

Morgens drinkend Kopje koffie probeer ik Mezelf in een corrida Tussen het schreeuwende Publiek te zien Dan heb ik geen tijd Om aan jou te denken Mijn visjes voerend Schrijf ik een gedicht Alleen voor hen Dan hoef ik niet Voor jou te rijmen In het nachtlicht Probeer ik te zien Hoe jij mijn raskat doodt Dan hoef ik niet Jou te beminnen…

Als ik laatst de Luxemburgse bergen, Wand'lend, zingend hier en daar doorkruiste, Trof mijn blik een huisje aan. 't Stond daar zo verwijderd, zo allene, Tussen bomen, met de voet in 't water, En ik bleef een wijle staan. En ik dacht: ‘Men loopt geheel zijn leven Om 't geluk te zoeken en te vinden, Maar men vindt, men vindt het…

Nee, een verliefde dichter raak je niet snel kwijt, zijn liefde, zijn verzen, alles benut hij in zijn strijd, om zijn hartendief eindelijk te mogen beminnen.…

Heerst er slechts dik makende duister in het hart van de ademloze provincie plaats ik mezelf een extra paar benen pure bluf met de longen van een paard bemin ik je toch in dat zachte ritme bewegende snaren naar romantiek langs golf stromen van jouw eiland als ik jouw ziel dien van repliek o diepe binnenste eenzaamheid bewaar mij een plek…

En we zullen elkaar beminnen bij nachtelijke hemel maan en sterren, nooit te lang, omdat wij ook hier de warmte van het bed behouden tussen matras en laken met een massage over schouders, rug naar voeten.…

gevlekte vogel voel je vrij ieder voorjaar om te beminnen…

In besneeuwd weiland, roerloos aaneen, twee paarden, elkaar beminnend.…

het genot van de zot eindeloos beginselloos licht van zinnen bij het schaamteloos beminnen…

Ik wil je beminnen, maar dat kan ik niet. Ik kan je vergeten, maar dat gaat toch niet. Ik ga je iets vertellen. Luister nou.…

Liefde is jou beminnen, mijn armen om je heen. Al die prachtige momenten, geheel voor ons alleen.…

eenmaal ontkiemd in het hart doet levenslang beminnen de wortels van haar start zijn niet meer te ontginnen…

Zonder na te denken, zeg k mijn dagelijkse zinnen, weet ik liefde te schenken en de mensen te beminnen...…

Ik wil de nacht beminnen maar zij is te koud voor mij alleen Hoe hartstochtelijk wil ik opnieuw beginnen maar zij gaat immer heen…

Waarom zoude ik toch beminnen? Is de Liefde dan zo zoet? Doris zal mij niet verwinnen, Schoon hij zo veel moeite doet! Schatten heeft hij - maar - zijn schatten Dan de bronnen onzer vreugd? Neen! de rijkdom, niet te omvatten, Is 't bezit der schone deugd! Waarom zoude ik toch beminnen? Is de Liefde dan zo zoet?…

Kan het zo eenvoudig als twee stemmen die zingen waarvan de klanken zich om elkander winden tot één liefdeslied...tot beminnen.…

Diepgaand beminnen liefkozen of adoreren Strelen aaien kussend aan stukken door Tot aan het ochtendgloren 't Doet toch zo pijn.…

verstand stevig omdat je hersens ook kunt beminnen en prille liefde zonder na te denken vlees noch vis is.…

Ik wil jou in mijn armen, strelend je gezicht, je ogen op mij gericht, wil je beminnen, fluisterend... ondeugende zinnen, ik streel je zacht hier heb ik op gewacht.…

Toch is een mooi smoeltje om te beminnen om den drommel niet verkeerd.…

Laat zich niet bezitten, enkel beminnen. Liefde, parel van het hart, binnenste van het binnenste Onbaatzuchtig, het beminnen is haar genoeg. De weg van het beminnen, als weg naar binnen. Lichter dan licht Ze wenkt ons met haar ogen. Leert ons zien. Komt een mens thuis bij zichzelf Het vuur brandt en het hart smelt…

Achtergelaten in de schaduw van een hopeloze liefde ben ik niet meer eenzaam omdat jij schaduwen nooit zult beminnen zolang ik droom dat jij nog bestaat.…

Duinpan bij Egmond-binnen nooit gedroomd je daar te beminnen Maar een verliefdheid die eerst niet kon werd daar echte liefde in de zon Op zomaar een zondag in september…

Een zeer preutse dame te Schinnen Liet zich voor het eerst eens beminnen Maar wist zich geen raad Want tijdens die daad Schoot haar echt van alles te binnen…