Alle inzendingen over Bernlef Achter de ru

Wie wat wil zeggen heeft winter nodig kale takken zonder blad Spoor van vogels niet hun fluiten water ongenaakbaar hard en glad Wie dat wil heeft in zijn ogen iets gespaard dat kijken heet Wie dat kan weet in zijn zwijgen wat hij zegt het best bewaard ------------------------------------------------------ uit: 'Achter de rug…

. --------------------------------------------------------------------- Uit: 'In omgekeerde richting' (Bernlef en Hans Tentije), 2013.…

Bernlef overleed op 29-10-2012 op 75-jarige leeftijd.…

Dementie Verval verschaft zich toegang tot mijn brein zacht maar onverstoorbaar wordt een deken van vergetelheid gelegd, zoals sneeuw het landschap tot in alle holtes toedekt zo schimmig ontoegankelijk is mijn "zijn".…

Och och dat memootje Zeer memorabel toch? Schonk de regering Weer troebele wijn? Oorzaak is zeker haar Memomemorietje: Korter dan kort – ach haar brein is vast klein…

Wees toch verstandig! Als alle meisjes mooi zijn, laat je dan rijden.…

't Vermaak en de gein Bij intimiteit Lijven laaf Hier en nu Sexy 'n braaf Tot de nacht onder sterren Zacht kreunt van genot De liefde Wederzijds Goed geaard *Vrij naar: Bernlef; KIEZEL EN TRAAN gedichten Querido…

In de schemering wippen de witte pluimen -- van de konijnen.…

je bent er niet dan ben je er weer wel niemand die je ziet ik voel het aan mijn vel vandaag ben je er nog niet straks misschien toch wel alvast zing ik dit smekend lied ik wil je kussen, kom maar snel het werd tijd, je bent gekomen je maakt me zo blij en wel want zon laat mensen dromen... ik hou zo van je warmte op mijn vel…

Ïk weet nog precies hoe het voelde. Ik weet nog precies wat ik hoopte dat je zou doen. En wat je natuurlijk niet deed. Ik wist toen al, dat je het niet zou doen, niet omdat je het niet kon, maar omdat je dat nou eenmaal altijd vertikt. Ik weet nog dat ik toen twijfelde. Of ik mijn gezicht moest laten zien, of hem standvast moest blijven verbergen…

de wind ruist niet meer alsof het raam steeds kleiner wordt en alle stemmen wegzinken zoals de zee in mijn woning ik had nog bomen geplant en duinen meeuwen en een schreeuwerige namiddag maar mijn kamer werd zelden door zon gedragen, noch door het meisje dat de straat uitliep ze zag me niet, las geen dagboek…

de klok staat stil ik twijfel op straat wacht de wind uit alles en binnen handbereik misschien moet ik de weg van de wolken volgen of tussen oeverwilgen omlaag gedragen waar vogels zich verspreiden over de laatste dunne waterrimpels omdat ik te zwak ben om te baden in de dagen van mei, in de geur van pinksterbloemen, waarheid…

"'k Ben v o o r de waarheid!” Goede man', ’k geloof het graag; Maar zijt ge er a c h t e r ? dat’s de vraag!…

Jij laat me achter, de zon zakt weg Kou komt er voor in de plaats Vragen vervullen mijn hoofd Sterren zie ik niet die boven mij verschijnen Ze willen laten zien dat het donker niet overwint Maar ik denk met mijn ogen dicht Scherm mij af tegen de hoop Tegen het licht wat wil schijnen Mij het donker uit wil leiden Ik laat mij zelf achter in…

Het nieuws schokte en deed verdriet de eerste mei Koninginnedag voorbij; in aangenaam en mooi weer tekenden zich gestaag sluiers aan voorheen wolkenloos gewelf. Azuurblauw in lijnen, werd asgrauw moment van volle bloesem. Geheel zwart Jonge vrouw geknakt in de bloei van haar leven Zij genoot na, op haar fiets terug van feest Haar…

wij zochten regels die we ademen konden een waanzinnige liefde om afstand te dragen, ons staande te houden in elkaars lichaam, en uit zoals de slaap van vogels naar zee die nooit afscheid nemen van poëzie van zon en uur, almaar meer hoe verzonnen wij de echtheid het ruiken van de duinen, de vele manieren van gemis en hoe je het litteken…

neen, mijn jongen mama gaat naar achter maar jij, jij gaat naar voren…

't leven heeft losgelaten gisteren toen de zon mild scheen haar gezicht tussenin na nachten van gewilde slaap er zal nog meer geschreven worden morgen of overmorgen als zij het jonge afscheid draagt verder weg van vandaag 't leven heeft losgelaten wit op hemelsblauwe lakens…

'k Deed m'n ogen open, voelend dat je er was niet slechts een verschijnsel nee ik zag, je wazig als door glas. 'k Was blij je te zien was al eventjes gelee 'k zie je niet zo vaak meer, maar volgend keer ga 'k met je mee. Dan sla 'k de ruit kapot met blote handen, heus want daar waar jij steeds weer heengaat daar wil 'k zijn samen met…

Dan schuiven de maskers met de panelen; sluiten de gordijnen achter het verhaal.…

In koelte van de avond na een warme zomerdag klinkt ergens een saxofoon en ontlokt een blijde lach luisterend naar de klanken hoor ik woorden en geniet een gedicht vanbinnen de schoonheid van een lied als spreken in gedichten over liefde en poëzie een briesje in de natuur die verre zachte melodie terwijl stralen van de zon achter…

Wie past bij dit enorme continent, bij deze grootmacht met de vele naties? De tijd van nu vergt flinke aspiraties dus hoort daarbij een superpresident! Dat wordt dan Sleepy Joe, met dwarrelgeest, of Donald Chump, het grote leugenbeest.…

Als het iemand is is het dus die iemand die ons neerslaat wegmaait, al ons gras Ik ben niet bestand tegen dit alles vernietigende beeld Daarom leg ik een steen in een doos, sluit de deksel begraaf zo de stilte achter zijn naam Als het iemand is is hij hier niet is hij die steen in die doos ook niet. ----------------------------…

Bernlef (H.J. Marsman, 1937) schreef gedichten, (kritisch) proza, toneel en documentaires. Hij ontving voor zijn werk talloze prijzen. Dit gedicht verscheen in de bundel 'Ben even weg' (1965).…

Volgens de bovenmeester was ik een mulo-kandidaat voorbeeld van grijze middelmaat, onopvallend verlegen, tot niet bijster veel in staat Toen mijn vader verhaal kwam halen keek meester peinzend voor zich uit zat zo'n jongen werkelijk in zijn klas? Vader kwam briesend thuis: hij wist niet eens je naam of wie je was ik knikte maar wist: meester…

De rups trekt zichzelf in twijfel steigert op de twijg, lijkt blind rond te tasten in de richting van de vlinder die hij wil stort dan neer recht voor de bek van de merel. Hap! Weg vlinder. ------------------------------------------ uit: 'Bagatellen voor een landschap', 2001.…

de oprechtheid van de groene plastic beker met witte stippen de baldadigheid van de tandenborstel met wijd uitstaande haren de eerlijke ouderdom van de half op- gerolde tube zo zou ik iedere morgen willen denken even duidelijk mijn woorden als de beweging waarmee ik poets en poets tot het tandvlees bloedt ---------------…

Beroemd maar dood vroeg hij: en wat bleef er van mij over? Ik wees op een losse regel een uit zijn verband gerukt citaat meestal toegeschreven aan een ander. Voetafdruk op een verlaten strand vol lege, uitgewoonde schelpen. Prachtig is de onsterfelijkheid maar wat doen wij in de tussentijd? --------------------------------- uit: …

. ----------------------------------------------------- uit: 'Achter rug - Gedichten 1960-1990', 1997.…

. ------------------------------- uit: 'Achter de rug', 1997.…