Alle inzendingen over Bernlef Achter de ru

. ------------------------------- uit: 'Achter de rug', 1997.…

De ramen van het conservatorium staan wijd open daarbinnen vergrijpt iemand zich aan eeuwenoude gevoelens de vleugel jammert en klaagt In het park scheren zwaluwen het gras oogsten lucht en insecten Hoe te leven? Voor wat? Grote vragen waarop kleine antwoorden passen Zo precies als deze zwaluwen die geven vliegensvlug Iemand daarbinnen…

Twee handen woelen in vochtige bosgrond Een stem. 'Tien dagen geleden - hier - veertig of vijftig.' Binnen de jaarringen is dit moment nog geen tiende millimeter dik. 't Graven stokt het licht druipt langs de stammen. Twee handen de polsen gebonden steken zwart biddend uit de aarde omhoog. --------------------------…

'En het geschiedde in die dagen dat er een bevel uitging vanwege keizer Augustus...' Je las het ons strak en plechtig voor. Weg moesten ze uit hun huizen dagreizen ver om ergens geteld. Waarom? Vanwege. Dat woord kende ik niet. Maar wel dat het bevel ook hier kon gelden, aan deze feestelijke dis en wij vertrekken moesten, plotseling…

In takken groeperen zich groene zinnen popelend om alle kanten uit te lopen Op stoeptegels een kindertekening door regenschrift al half gewist Achter een dakkapel begint een merel te zingen houdt dan midden in zijn herinnering op In mijn hoofd vertwijgt zich zijn lied - niemand ziet iets aankomen, dat is ons geluk. ------------------…

De wijze die zei dat van alle schilderijen ooit gemaakt maar een klein deel bleef bewaard dat het werkelijk genie schuilgaat in wat voorgoed is zoekgeraakt. Zo met alles. De doden, de gebeurtenissen die niemand onthield of net niet aan de oppervlakte kwamen, zij vormen ons schaduwtheater. ------------------ uit: Raster, 2003.…

in deze doolhof van letters zoek ik naar een gaatje om u een stukje buitenlucht te tonen of een kinderhandje dat hoepelt. ik kan wel schrijven akst mik strlos en bedoelen dat ik niet te spreken ben maar men zal toch binnenkomen ik moet verstaanbaar uw werkelijkheid ontvreemden als een zakkenroller. oh ik geniet als ik u wanhopig naar het…

'the more you think of dying the better you will live'. met een scheermesje kan het soms wel 2 x per dag met een broodzaag kan het je twaalfuurtje bereiden met een gasslang kan het rode kool in een half uur gaar in een badkuip kan het één keer per week en flink met zeep met een touw kan het als je broekriem soms stuk is. --…

Weer wordt hij niet gevolgd door een regenjas. Geen getraliede kel- dervensters. Geen prikkeldraadversperring. Moe geworden vouwt hij de krant over zijn gezicht. Ondersteboven boren de gebeurtenissen zich naar binnen. De geëxecuteerden doen tegen de muur op de binnenplaats aan yoga. Tanks liggen als zoemende torren op hun rug, vastgeplakt aan…

In takken groeperen zich groene zinnen popelend om alle kanten uit te lopen Op stoeptegels een kindertekening door regenschrift al half gewist Achter een dakkapel begint een merel te zingen houdt dan midden in zijn herinnering op In mijn hoofd vertwijgt zich zijn lied - niemand ziet iets aankomen, dat is ons geluk. ------------------…

De Heer wilde gelijkheid onderstrepen: Hij deelde brood en vis tot ieder at, Waarbij hij nooit afvalligen vergat, De clerus heeft dat weer niet goed begrepen. De Moslims noden ons graag aan hun dis, Bij katholieken gaat dat altijd mis.…

Dat boerenvolk hier heeft een schaduwzijde, hun kippen, nou daar kraait dus wél een haan naar, om vijf uur ’s ochtends, ’t is haast onbestaanbaar en dan gaat men luidruchtig tractorrijden. Ze halen melk uit koeien, ze zijn gek, bij Albert Heijn staat dat gewoon in ’t rek ! ---------------------------------------------------------------…

Denken met puzzels. Vragen met puzzels. Ontdekken met puzzels. Ik ben wie mij maakt en ben wie mij ontdekt wanneer niemand gelooft dat ik zonder oplossingen besta.…

Achterna en achteruit, acht ervoor en achterin (in) acht genomen achterhaald, is achtenswaardig achtgezind, achterop of achterlangs is achteloos, in achtgemeenten, is achterlaten achterklap die acht dezelfde overkwam. Over achten gesproken.…

het is lang geleden dat ik paden betrad waarvan ik dacht, die kan ik betreden ik heb de stoffige straten die ik belopen had in speuren naar kracht, amechtig achter mij gelaten…

kleding en de rest op een hoopje op het strand wij samen in zee [senryu] foto: Martien Montanus…

'Kun je die zwaan-kleef-aan Bernlef niet terug sturen?', vroeg hij. Hij hijgde van ergernis. 'Ik heb geen vat op die jaloerse fan', zei ik, 'die is al jaren bezeten door hersenspinsels!' 'Stik toch, stomme vent!', zei hij, 'of denk je soms dat een hersenbloeding jou niet kan treffen?' 'Niet gaan etteren, vriend!…

Kijkend door het kijk- gat in de schutting groei ik – heel de wereld in.…

Als ze sliepen, ja dan waren het engelen, maar soms: had ik ze achter het behang willen plakken en schamen, dat doe ik me dus niet!…

Grijze muis zo thuis Verdelgen kan ik echt niet Me geliefd, ben gek.…

schreiend naast lijken en gebeente leg ik woorden in de kast blaas het stof uit zinnen van verhalen en gebeden de echo raapt een holle schaduw in de hoeken van de kamer schraapt verbleekte maar nog nooit begraven schedels vingers verstijven gegil verstomt geschreven is de onvoltooide grafrede…

het podium werd mijn redding het wachtte zoals de zee op leven of dood op een eiland dat geen weet heeft van wind of muren waaruit stemmen schuurden steeds dieper in mijn hoofd, in het waterglas waarin ik meeuwen wilde zijn luider dan novemberstilte zonder achtergronden van angst en dun geklede woorden die het sterven…

Nederland achter ons 'het gaat góed' verlaten de zon tegemoet, de palmen de ruimte, de beekjes en zoveel tinten groen wie blijft krijgt gelijk: nooit komt zij weerom mijn landje, gevangen in Kamer en straat, verlaten voor beter en/en niet, of/óf een kwestie van keuze dan geldt wereldwijd verre van Nederlands: loin des yeux, loin du…

tijdloosheid treedt in in weekend èn doordeweek namen der dagen verdwijnen de dag en de nacht linten van licht en donker die aan m'n venster verschijnen…

Een échte vriend(in) alleen zichtbaar in spiegel staat stééds achter je!…

uitgesneden langs sjablonen van het blinde geld, gevoegd in voorbewerkte stenen, ingelegd met specie van het zwoegen,waar geen bloed meer uit kan treden, zelfs geen tierend mos, zelfs geen onkruid welt op gave bodem, niets dan dode licht erboven, niets wat ons verplicht raakt evenwicht, van aarde losgemaakt, claimen vale schaduwen achter…

Geweld schuilt achter façades gezichten schreeuwen achter muren de verwonding, ongewenst neemt de laatste jaren schrikbarende vormen aan.... Gruwelijke werkelijkheid achter een lange bruine stenen gevel onbeantwoorde berichten blijken uiterlijk eenzaamheid, die geen meester kent.…

Ik gooi geen stenen naar een man of vrouw hoeveel, hoe vaak ze overspelig waren. Waar vind je mensen die dat klusje klaren en werpen zonder wroeging of berouw? Het feit dat men zo’n vonnis wil voltrekken bewijst de macht van religieuze gekken.…

Men kan geen pijn met venijn bestrijden als woorden mijn ziel gevangen houden Mijn handen zijn als perkament Mijn tranen vloeien als inkt op een oude huid die de winter draagt als een koude jas Kan ik schuilen achter een papieren muur? Of in het vuur der waarheid dat smeult op een zwakke plek?…

De deur trek Ik achter me Open Wat nieuwe Kansen op Leven biedt Leven dat ik Zo lang geleden Al achter me liet…