Alle inzendingen over Binnen de krijtlijnen

Groot als de bomen Snijdend als de wind Oneindig als de ruimte Is het gevoel dat ik in me vind…

en voel dat ook écht, heel diep van binnen... ik voel de liefde, en voel de lust, en wil je graag intens beminnen... 'Ik hou van jou', dus wees gerust, dat zeg je mij, met weinig zinnen... maar wel doordacht, en welbewust... en hoop dat je 't voelt,, heel écht van binnen...…

De lach, de gein de constante grap de ilussie kweken oh oh wat gaat ie goed Niet wetend dat wanneer ik naar buiten stap voor al die vrolijkheid boet als een zwarte sluier omringd door eenzaamheid met de donkerte in ziel en hart gedachten die nergens worden heengeleid alleen maar dat negatieve wat de rest verstart Alleen is maar alleen ook met…

'Van binnen' is hij schilder Met penselen,verf en schilderslinnen Hij zet het landschap naar zijn hand Van luchten... raakt hij buiten zinnen Ruwe rauwe strepen het zwerk...donkerblauw en zwart Hij valt niet te stuiten Herkent de smart van zotte zomerdagen Van binnen is hij schilder Soms... komt het naar buiten.…

, wil je mij verder 2; verder voor een tijd 1; Tijd lang tot jij 2; jij binnen kwam in mij 1; Nu ben je niet te vinden 2; te vinden in mij van binnen.…

Ben ik zeker van het leven zeker van mijn hier en nu zijn zonder twijfel in het brein om mijn omgeving te beleven het ontwaken als een schot verbreekt de sluier van de waan onthult de waarheid in een traan onttrekt de nevel van mijn lot fakkels van verbinding zijn ontstoken en met de wereld zoals die bestond is voor eeuwig het contact…

mijn innerlijke glimlach ontvang ik door deemoed, inkeer van het hart mijn schaterlach golft door mijn buik naar buiten als humor mij raakt mijn derde oog schouwt ellende van medemens in driftig zoeken naar liefde…

Hier binnen is de wereld tot stilstand gekomen hier binnen liggen de stervende dromen alles is bedorven zelfs de woorden zijn gestorven hier binnen staat alles stil niet omdat ik dat wil maar ik lig hier verlamd mijn woorden liggen verarmd daar buiten gaat alles snel daar buiten weten anderen het wel weten hoe te leven en hoe dit te omschrijven…

Wat je niet allemaal bestaan hebt, onteigend omhelsd hebt, geweest bent, nu zit je op wacht aan je bed je bladert het boek door, bevingert de woorden wantrouwt je gereedschap, stofgoud cicaden het brood is verlegen, wil niet verstenen het horloge maalt meel en weet het nooit zeker diep in de tuin dooft het buitenste binnen altijd die vogels…

Het oude duo is weer bij elkaar Na John is ook zijn maatje Rijk nu binnen Het doek kan op, de show gaat zo beginnen En op de eerste rij zit Petrus klaar De hele hemel heeft het vast gehoord; 'He Dingle, ik heb Dangle bij de poort!' http://www.google.nl/search?q=johny+en+rijk+dingle&ie=UTF-8&oe=UTF-8&hl=nl&client=safari…

van binnen voel ik de pijn het had zo anders kunnen zijn. opeens was alles voorbij en jij en ik allebei vrij. jij ging verder alsof er niets was geweest voor mij is het leven nu geen feest. ik dacht dat we iets bijzonders hadden maar jij had al direct een ander bij de kladden kan dat dan al echt liefde zijn of doe je ook haar weer pijn?…

Achter elk zintuig: oog, oor, huid, mond, neus; zit jij sssttt, de Waar Nemer…

zoemend draaide 3d je lach in alle dimensies maar vergat waar jouw ziel haar zetel had mooi om te zien in de roze rode kleuren maar het stralend tonen bleef het gewone proberen om van binnen uit in huid emoties gevoelvol te etaleren als extra steun werd geluid synchroon bijgevoegd maar beeld en audio vielen zo net buiten…

Scheurtjes daar binnen, waar niemand ooit kijkt Delen verroest en gebroken, wat je zelf ontwijkt Demonen, duistere wezens zo zwart als de nacht Daaruit put je met vlagen een diepere kracht Van buiten en ver weg, een gemiddeld figuur Van binnen en dichtbij, onbekend, daar zit een muur Vloedgolven komen en gaan uit die beangstigende…

Binnen.... moet je blijven 'ga niet de weg op' Buiten wacht ons sneeuwval en spiegelgladde wegen En code-geel en rood voor erger afgegeven via radio en teevee We gaan aan koffie, aan thee erwtensoep & worst Want buiten wordt het vegen vegen we ons straatje schoon.…

ik kruip dichter en dichter in mijzelf om zo niet te hoeven zijn noch te voelen wat er speelt al ben ik dat laatste allang verleerd daar niemand oog noch oor heeft voor mij kruip ik almaar dichter en dichter…

ik blaas de sterrenstof van je schouders als ik in je lege kamer sta doorschijnend in mijn verlatenheid word ik gedragen door het zachte ik haal je op je bent er als ik nieuwe woorden op de oude stapel ik blijf niet buiten staan ik durf naar binnen…

De kruk van de deur bepaalt mijn slechte humeur als onderdrukking…

in het tonen veranker ik mijn ziel met beelden die wazig hangen te dromen aan de baleinen van mijn doorwaadbare ogen morgen zijn ze gedroogd en staat het spel strategisch opgesteld voor het doel dat geen onderweg kent maar slechts een obstakel voor de geur van bloemen onderweg…

al in de lauwe bel, in de buidel zie ik op een scherm van draden de krijtlijnen van de eerste stuip lippen tuiten en vinden de duim die hen sust na een geeuw, na de huiver doezelt hij weg soms wordt hij gulzig dan propt hij meteen zijn hele knuist in de roze vliezen van zijn mond sinds ik weet dat het zijn tandvlees schendt dat hij…

Als dan de avond valt, kinderen nog even buiten zijn de zon langzaam verdwijnt achter de horizon lampen aangaan horen we uit ieder huis: Binnen komen, lampen zijn aan dus je komt nu thuis!…

de RK-kerk werd toegedekt Heeft hij nu de carriere van Een goedwillend mens binnen zijn Eigen kerk genekt…

De sneeuw ligt sprookjesachtig op de takken Het is echt onvoorstelbaar wat er viel Draag schoenen met een winterhard profiel! Vergeet jezelf niet stevig in te pakken! Een sneeuwkerstkaart is zó 2010 Die wil ik deze eeuw echt niet meer zien…

gedachten komen Verlangens vermengen zich met stoute dromen Mijn lijf is moe, m'n hart klopt snel Maar mijn ogen kijken nog steeds fel Ze schitteren zacht blauw groen En zien nu zoveel meer als toen Toen ik nog blind kon vertrouwen En ik niet wist van al die vrouwen En toch….Na al die tijd Blijf ik om je geven Want ergens diep van binnen…

Je dagelijks op beduidende wissewasjes vast te pinnen in bijkomend bedekte termen van alles in de haak horen; diep niet te willen draaien alsof machines ergens binnen, in je hart je eens om riten uit de grote hoop naar voren.…

vallen, stromen zachte regen de ruimte tussen de druppels nodigt je uit naar binnen naar binnen...…

Durf je binnenwereld te betrekken in je buiten wereld Van binnen Naar buiten Dan kan er intimiteit ontstaan en je elkaar echt leren kennen Je binnenwereld gesloten houden maakt intimiteit onmogelijk…

Die zeggen je bent binnen in mijn hart, in mijn hoofd. Aangekomen op de plek waar jij gelooft dat ik het ben waarmee je verder wil. Te lang weggebleven, te lang te stil.…

Zachtjes bladert ze de verf van mijn muren waarmee ik een innerlijke verdediging opgeworpen heb maar ze laat zich niet wegsturen Ze bedenkt met welke breekijzers ze de muur kan neerhalen en spreekt ze uit stenen vallen door haar toon bezwijken onder het geluid Haar blik kijkt naar binnen en met sprekende ogen veegt ze de negatieve…

Je zit diep in mijn gedachten Al vanaf de eerste dag Ik wil zo veel zeggen Maar niets verlaat mijn mond Niets kan jou duidelijk maken Wat ik diep van binnen voel Niets kan jou duidelijk maken Wat dit allemaal met mij doet Geen woorden Geen tijd voor een traan Nee, nooit meer zullen wij samen delen Dat moment is voorbij Hetgeen we…